به گزارش صبا، سجاد حسنوند که با ۱۸ سال سابقه تئاتر برای چهارمین بار و این بار با کارگردانی «به وقت و میقات ربنا» در ژانر دفاع مقدس در تماشاخانه سیمرغ روی صحنه رفته، اظهار داشت: همه تهیه‌کننده‌ها دنبال فروش هستند و گیشه برایشان خیلی مهمتر است تا کارهای دفاع مقدسی. وقتی تهیه‌کننده پای کار نیاید، به خاطر این که بتوانیم کاری را اجرا ببریم، مجبوریم از یک سری چیزها چشم پوشی کنیم که با این کار، کیفیت پایین می‌آید اما وقتی یک اثر تهیه‌کننده داشته باشد کارگردان و عوامل ساخت با فراغ بال راحت‌تری کار می‌کنند. مهمترین حلقه مفقوده راغب نبودن تهیه‌کننده‌هاست.

او همچنین درباره الزامات ورود به کار کارگردانی تئاتر گفت: اولین الزام، داشتن دانش و آگاهی است. آثاری از برخی کارگردان‌ها می‌بینیم که اصول اولیه تئاتر هم در آنها رعایت نمی‌شود. شناختی از میزانسن ندارند و این برمی‌گردد به ضعف نظارتی روی کارها؛ یک کارگردان تئاتر دست‌کم باید تحصیلات آن را داشته باشد و به نظرم لازم است در چند کار دستیاری و یک کار را کارگردانی کرده و روی صحنه ببرد.

حسنوند گفت: الان به این شکل است که کارگردانی نمایشنامه‌ای را به مرکز هنرهای نمایشی ارائه و یک سالن خصوصی را اجاره می‌کند و کار خود را روی صحنه می‌برد و حتی کسی میزان دانشش را جویا نمی‌شود و سوالی نمی‌پرسد که چه کاری می‌کنید، حتی کاراکترهای اصلی را هم خودشان بازی می‌کنند.

او که کارش را از تئاتر شهرستان خرم آباد شروع کرده و از حدود ۱۵ سال فعالیتش را در تهران ادامه می‌دهد، در قیاس فعالیت تئاتری در شهرستان و تهران گفت: وقتی همه امکانات در تهران متمرکز شده است، در شهرستان اصلا تئاتری وجود ندارد. اگر بخواهیم در شهرستان کار کنیم، در واقعیت نه سالنی داریم و نه حتی یک پلاتو برای تمرین. چون همه امکانات در تهران تمرکز یافته است. دلیل اصلی من هم برای فعالیت در تهران، همین بود. باید یک بستری فراهم باشد که دیده شویم. همه به خاطر همین داریم تلاش می‌کنیم.

وی درباره چالش‌های خود از زمان شروع فعالیت در تهران نیز اظهار داشت: بارزترین چالش من این بود که به عنوان کسی که از شهرستان آمده بودم، هیچ حمایتی از طرف نهادی که تئاتر کشور را زیر نظر دارد، نشدم. خیلی سعی کردیم کانال بزنیم اما نشد. حتی سالن دولتی هم به ما نمی‌دادند. همین الان هم سالن‌های تئاتر در قرق چند کارگردان شناخته شده است و سالی سه چهار کار را روی صحنه می‌برند، به این دلیل است که افراد سرجای خودشان نیستند.

حسنوند گفت: کارهای قبلی من اکثرا طنز و دلیل عمده آن هم برای جذب مخاطب بوده است. احساس کردم این کار را به سمت و سویی ببرم و در فضایی جدید خودم را به چالش بکشم و واقعا هم به تازگی متوجه شدم که جذب مخاطب برای کارهای کلاسیک و غیرطنز چقدر سخت است. وقتی شما همه سلایق را کنار می‌گذارید و به یک سلیقه کمدی می‌پردازید چه در تئاتر و چه سینما، دیگر کارهای جدی واقعا آسیب می‌بینند.

نشر اول: ایرنا