نادر نادرپور کارگردان و نویسنده تئاتر در گفتگو با خبرنگار حوزه تئاتر خبرگزاری صبا  دباره فعالیت‌های جدیدش آن هم در شرایط شیوع کرونا و تعطیلی مراکز فرهنگی گفت: وضعیت تئاتر بسیار بد و وحشتناک شده است. با توجه به شرایط حاضر هیچ نمایشی برای تولید ندارم و تمرین هم نمی‌کنم. در شهریور نمایشی به نام «دوستان» در تماشاخانه «اهورا» که مسئولیت آن را نیز برعهده دارد، ۱۸ اجرا روی صحنه رفت و بعد از آن سالن‌ها مجدد تعطیل شدند.

وی درباره پیگیری فعالیت های آموزشی خود نیز توضیح داد: کمی مشغول تدریس تئاتر هستم اما آن هم به دلیل قرنطینه به حالت نیمه تعطیل و تعطیل درآمده است.

این کارگردان درباره حمایت مالی از اهالی تئاتر بیان کرد: ابتدا قرار بود انجمن هنرهای نمایشی ایران پنجاه درصد از محل فروش بلیت تئاتر را به ما کمک‌هزینه بدهند ولی از آن پنجاه درصد هم هفتاد درصد کم کردند که رقم بسیار کمی باقی ماند و هنوز هم ‌پرداخت نشده است.

باید به هنرمندان بیمه بیکاری بدهند

کارگردان نمایش «زنگوله تبتی» درباره پرداخت نشدن بیمه بیکاری از سوی خانه تئاتر در ایام بیکاری هنرمندان، تشریح کرد: به عنوان یک تئاتری که عضو خانه تئاتر هستم و پول بیمه پرداخت می‌کنم، انتظار دارم در این شرایط به ما بیمه بیکاری بدهند. ما در زمانی که مشغول به کار بودیم حق بیمه خود را پرداخت می‌کردیم و الان در شرایط بحرانی باید ما را به عنوان یک آدم بیکار قبول و از ما حمایت کنند و این به معنی حمایت صحیح است. کمک هزینه یک میلیونی خانه تئاتر دردی از ما دوا نمی‌کند. ما نمی‌توانیم با این وضعیت به طرح کمک معیشتی که در فروردین پرداخت شد، دل‌خوش باشیم.

وی با بیان اینکه هنرمندان در زمان انتخابات ریاست جمهوری از دولت حسن روحانی حمایت کردند اما الان دولت برای آن‌ها ارزشی قایل نیست، اظهار کرد: به عنوان یک هنرمند در این جامعه هیچ ارزشی نداریم. هنرمندان با حمایت از دولت به انتخاب رییس‌جمهورس کمک کردند اما الان ما را نادیده گرفته اند و هیچ حمایتی نمی‌شویم.

نادرپور درباره تعطیلی تماشاخانه‌های تئاتر در ایام همه‌گیری ویروس کرونا بیان کرد: کشور در شرایط بحرانی و جنگی به سر می‌برد و ما در بحث تماشاخانه‌های تئاتر انتظار کمک خاص از دولت داشتیم. وقتی از هزینه شخصی خودمان برای فرهنگ و هنر این کشور هزینه می‌کنیم انتظار داریم به طور مثال دولت تا زمان پایان تعطیلی‌ها از ما حمایت کند و اجاره تماشاخانه‌های ما را که مدت‌هاست خالی مانده اند، پرداخت کند.

وی افزود: تماشاخانه‌ تئاتر مستقل تهران تعطیل شد. تماشاخانه‌های شانو و مهرگان هم درحال بسته شدن هستند. ویروس کرونا خواهد رفت اما تماشاخانه‌ها برای اینکه دوباره زنده شوند و بتوانند کار کنند احتیاج به آدم‌های ریسک‌پذیر دارند که متاسفانه الان در شرایط خوبی به سر نمی‌برند. اگر حمایت‌های نه الزاما مادی بلکه معنوی از فرهنگ‌ و هنر نشود حال روحی جامعه ما بهبود نمی یابد. مساله فقط تئاتر و تماشاخانه نیست، مساله بحران‌های بزرگ‌تری ا‌ست که بعد از ویروس کرونا خواهیم داشت و حضور تماشاخانه‌های تئاتر در آن زمان می‌تواند امیدبخش جامعه باشد.

با افسردگی فردی و اجتماعی فراوانی مواجه هستیم

کارگردان نمایش «عمارتی در برف» از خطر افسردگی جمعی در ایام همه‌گیری ویروس کرونا، قرنطینه و تعطیلی مراکز فرهنگی گفت: قطعا ما درحال حاضر با افسردگی فردی و اجتماعی فراوانی مواجه هستیم که با طول کشیدن این جریان مشکلات روحی- روانی جامعه بیشتر هم می‌شود. خوب است که یک تیم متفکر جمع شوند و برای آینده پس از این بیماری برنامه‌ریزی کنند. برای مردمی که دچار ورشکستگی‌های مالی و شکست‌های عاطفی و خانوادگی شده اند و اینکه چگونه درمانشان کنیم برنامه داشته باشیم. این وظیفه هنرمندان است که همچون پزشکان و روحانیون دست به دست هم‌ دهند تا امراض ذهنی مردم را التیام‌ بخشند. بعد از اتمام ویروس کرونا جامعه نیاز به امید و نشاط دارد. خوب است مراکز فرهنگی و هنری و هنرمندان برای آن روزها آماده باشند.

این کارگردان درباره لزوم پخش تئاتر از شبکه‌های صدا و سیما، تشریح کرد: قبل از ویروس کرونا می‌گفتیم خداراشکر که با همه کم‌وکاستی‌ها و ممیزی‌ها هنر تئاتر را داریم، اما حالا که تئاتر، سینما، کافه و… تعطیل است جوانان ما جایی ندارند برای تفریح بروند. الان که در خانه هستند ما باید برای مصرف فرهنگی آن‌ها برنامه‌ریزی کنیم. فقط سلامت جسمی جامعه را در نظر گرفته ایم و از لحاظ روحی دچار آسیب هستیم. ما شبکه چهار که به اصطلاح شبکه هنری‌ست داریم و می‌توانند تئاترها و تله‌تئاترهایی با توجه به محتوایی که تلوزیون احتیاج دارد بازتولید و پخش کنند و جامعه هنری را از رخوت دربیاورند.

نادرپور در پایان درباره حمایت از اکران آنلاین تئاتر عنوان کرد: این یک حقیقت است که تئاتر آنلاین جذابیت اجرای زنده را ندارد اما این ایده در شرایط فعلی که دولت  سیستم ‌حمایتی خاصی ندارد می‌‌تواند یک مقدار راهگشا باشد. از دوستانی که برای اکران آنلاین کار می‌کنند حمایت می‌کنم و می‌توانم تماشاخانه «اهورا» را در اختیارشان قرار دهم اما قبل از تئاتر آنلاین ما شبکه‌های تلوزیونی داریم که گستردگی بیشتری نسبت به شبکه‌های اینترنتی دارند.

ندا زنگینه

انتهای پیام/