علی اکبر ذاکری تهیه کننه برنامه «باغ شادونه» شبکه دو در گفتگو با خبرنگار رادیو و تلویزیون صبا، درباره شریط برنامه سازی در حوزه کودک گفت و جزییاتی را از سری جدید برنامه «باغ شادونه» ارائه داد: برنامه های کودک با برنامه هایی که برای بزرگسال تولید می شود تفاوت های زیادی دارد و همچنین کسی وارد کار کودک می شود که با عشق به کودکان سعی و تلاش می کند و جدیت به خرج می دهد.

این تهیه کننده درباره برنامه سازی برای کودکان، اظهار کرد: برنامه های کودک با توجه به حساسیت هایی که دارند، نیازمند انرژی و وقت بیشتری برای تولید کار باکیفیت است. شما در بسیاری از موارد می بینید که پیراهنی را که برای خودتان می خرید ممکن است چندان برایش وقت نگذارید اما برای لباس کودکتان با حساسیت خرید می کنید و حتی حاضرید با قیمت بالاتر لباس را برایش تهیه کنید، این نشان می دهد که حوزه کودک نیازمند توجه بیشتری است. متاسفانه در تلویزیون به برنامه های کودک که پایه و اساس آموزش بچه هایی است که روزی، آینده کشور را می سازند به درستی پرداخته نمی شود.

به گفته وی، وظیفه برنامه است که انرژی مضاعفی بگذارد و به دنبال آدم هایی بگردد که در این زمینه عشق و علاقه دارند تا کاری باکیفیت به تولید برسد.

وی درباره دغدغه تولید سری جدید «باغ شادونه» گفت: خوشبختانه در این برنامه عوامل اجرایی ما افرادی هستند که سالیان سال در این زمینه کار کرده و دغدغه مندند. دغدغه اصلی ما در این روزگار که برخی از خانواده ها از هم گسیخته شدند و آداب، رسوم و فرهنگ را به فراموشی سپرده ایم و به دلیل مشغله خانواده ها، مهارت های لازم در اختیار کودکان قرار نمی گیرد، این بود که برنامه ای تولید کنیم تا دغدغه های کودکان را پاسخگو باشیم و در فصل جدید «باغ شادونه» با همین نگاه جلو رفتیم.

ذاکری درباره محبوبیت برنامه هایی نظیر «رنگین کمان» و «خاله شادونه» عنوان کرد: من در حوزه کودک و نوجوان از دهه ۷۰ فعالیتم را آغاز کردم اما با برنامه «رنگین کمان» در سال ۸۰ شاهد نقطه عطفی برای عبور از کارهای دهه ۶۰ و ۷۰ بودیم. «رنگین کمان» اوایل سال ۱۳۸۰ روی آنتن رفت و به هر حال مخاطبش کودکان آن دهه بود. کودکان آن دوران در دهه تکنولوژی و فضای مجازی متولد شده بودند و باید به گونه ای برنامه سازی می کردیم تا با توجه به تعدد شبکه های تلویزیونی، ماهواره ای و فضای مجازی مخاطبمان را حفظ کنیم، برای همین در آن برنامه فضای شادی را برای کودکان تهیه کردیم که در ادامه برنامه هایی چون «خاله شادونه» و «عمو پورنگ» و… همان ایده را اجرایی کردند.

وی افزود: دلیل موفقیت این گونه برنامه ها در دهه ۸۰ حتی برنامه هایی مثل «عمو فیتیله ها» و «مل مل» که در دوران اوج بودند، این بود که برنامه‌سازان متوجه شدند که می توانند با فضای موزیکال و شعر، ترانه، داستان و نمایش مهارت های کودکانه را ارتقا دهند، اما دلیل اینکه ناگهان سکونی در برنامه های کودک اتفاق افتاد، این بود که به شخصیت های کارهای کودک، عروسک و مجری جدیدی وارد نشد.

تهیه کننده برنامه «به خانه برمی‌گردیم» اظهار کرد: همچنان خاله ها و عموها دهه شصتی هستند و سنشان بالا رفته است. ما بازیگر و مجری را که متعلق به دهه ۷۰ یا ۸۰ باشد و مورد توجه کودکان هم باشد، نداریم و هنوز هم تدبیری برایش اندیشیده نشده است و برای همین اگر نوآوری و خلاقیتی هم وجود دارد با همین چهره های ثابت رقم خورده است.

وی ادامه داد: حدود ۷ سال پیش خوشحال شده بودیم که شبکه تخصصی حوزه کودک راه اندازی شده است و با خود فکر می کردیم که برنامه سازان چیره دست و پیشکسوت همچنین شعرا و کارشناسان دور هم جمع خواهند شد و اتفاق جدیدی رقم خواهد خورد اما متاسفانه به بی راهه رفتند و تا همین الان متخصص و کارشناس حوزه کودک که با برندهای مختلف کار کرده باشد در شبکه کودک نداریم. البته مدیریت شبکه عوض شده است و مدیر جدید بسیار پیگیر است تا این تغییر و تحول اتفاق بیفتد اما تا اکنون که اتفاقی چه در شبکه امید برای نوجوانان و چه در شبکه کودک برای کودکان و خردسالان نیفتاده است.

ذاکری پیشنهادی برای ارتقای کیفی تولیدات صداوسیما در حوزه کودکان و نوجوان داد و بیان کرد: ما قبلا هم پیشنهاد داده ایم که با همین فضای موجود از آدم های باتجربه تر استفاده شود و تهیه کننده های قدیمی با تلویزیون آشتی کنند تا بتوانیم برای ارتقای تولیدات از تجربیات و خلق کاراکترهای جدیدشان بهره ببریم. حوزه کودک بسیار تخصصی است ولی متخصصان این حوزه به ۱۰۰ نفر هم نمی رسند. به هرحال امیدواریم مسئولان سازمان دغدغه های بیشتری در حوزه تولیدات کودک و نوجوان داشته باشند تا ما هم بتوانیم برنامه های بهتری را تولید کنیم.

وی جزییات بیشتری را درباره «باغ شادونه» ارائه داد و گفت: در سری جدید «باغ شادونه» تمرکز بر باغ رویایی است که نقاطی از زندگی را نشان می دهد. در آن سعی داریم توجه بیشتری را به محیطی که در آن زندگی می کنیم ، داشته باشیم. این فضا دربرگیرنده رفتار، اخلاق، زندگی دست‌جمعی و مسائل زیست محیطی است که در قالب نمایشی، شعر، داستان و ترانه با حضور کودکان اجرا می شود. با پخش دو قسمت از این برنامه و گرفتن بازخوردهایی متفاوت متوجه شدیم که دکور جدید نیز برای مخاطب جذاب است.

این برنامه ساز کودک تاکید کرد که گروه سنی هدف «باغ شادونه» ۶ تا ۱۲ سال است و تمایل دارد به این کودکان مهارت های کودکانه را به درستی آموزش دهد.

این تهیه کننده در پایان ضمن بیان اینکه برنامه سازی در حوزه کودک باید با عشق باشد، عنوان کرد: مانند تعلیم و تربیتی که بچه ها در مدرسه و خانواده می بینند، تلویزیون هم رسالت مهمی در این حوزه دارد و باید در اختصاص دادن بودجه و انتخاب تهیه کننده ها که بسیار به فرآیند برنامه سازی برای کودکان آسیب زده است، توجه ویژه ای شود. ما هم در تلاشیم تا بچه ها از برنامه هایمان لذت ببرند و برایشان جذاب باشد. امیدوارم بتوانیم با آدم های جدیدتری که فکرهای نو و تخصص تری دارند شاهد خلاقیت و نوآوری باشیم.

در خلاصه داستان این فصل از برنامه آمده است: خاله شادونه نامه‌ای به دستش می‌رسد که طی آن متوجه می‌شود «باغ شادونه» در خطر است، او بعد از ماجراهایی خود را به باغ  می‌رساند. اوستا گلاب باغبان و حافظ باغ در تلاش است محلی را فراهم کند تا بچه‌ها در آن ضمن آموزش مهارت‌های کودکانه در محیطی زیست کنند که عاری از هرگونه آلودگی باشد.