میلاد پورحقگو در گفتگو با خبرنگار هنرهای تجسمی صبا درباره موضوع نمایشگاه انفرادی نقاشی خود که با عنوان «قرق (جایی که آن را خلوت کنند)» در گالری ویستا برپا است، بیان کرد: در نقاشی‌های این نمایشگاه، من پرتره‌ها و طبیعت بی‌جان و چیزهایی را که در خانه است کشیده‌ام که در واقع مفهوم آن‌ها این است که به گونه‌ای حوزه عمومی از فرد دریغ شده است و فرد با خود و چیزهایی که در خانه موجود است سر و کار دارد.

این هنرمند درباره به وجود آمدن ایده این نقاشی‌ها گفت: اگر به تاریخ کارهای گذشته من نگاهی شود می‌توان فهمید که بازی‌هایی با سلف پرتره انجام می‌دادم مثلا گوش را سیاه می‌کردم که در همین روندها و با همین بازی‌ها کانسپت و مفهوم شکل گرفت.

پورحقگو در پایان درباره عنوان این نمایشگاه اظهار کرد: اگر واژه قرق در فرهنگ لغت جستجو شود معنای آن به این شکل است که در زمان قدیم نیروی پلیس و سربازان شاه یک بخشی را برای عبور سران قدرت خالی می‌کردند تا افراد عادی در آن ناحیه نباشند که همین معنا ارجاع داده می‌شود به مفهوم نقاشی‌های من.

در نمایشگاه «قرق (جایی که آن را خلوت کنند)» که اولین نمایشگاه انفرادی میلاد پورحقگو است ۲۲ اثر از این نقاش به نمایش در آمده است.

جواد سروش در بیانیه این نمایشگاه نوشته است: «کسی پشتِ آن دیوارِ سبز افتاد، کسی از پشتِ دیوارِ آجری افتاد، کسی را از پشتِ دیوارِ سیمانی انداختند، کسی پشتِ دیوارِ سنگی انداخته شده است. نمی‌بینمش؛ نمی‌بینی‌­اش؛ پس بیا فرض کنیم که کسی جایی از دیواری افتاده ا­ست و سرش شکسته است و شکسته است. فرض کن که شکسته‌ایم یا شکسته شده‌­ایم. فرضِ آن سوی دیوار، از این سو شاید ممکن باشد اما بودنِ همزمان در دو سوی دیوار امری­ است ناممکن. آن­چه حضور در دو سوی خود را رقم می‌­زند خود همواره بخشی از واقعیت است. خویش را از یک سو به سوی دیگر می­‌کشیم تا آن سو چیزی نباشد مگر فرض. اما آنچه سایه قطعی و حقیقی خود را بر هر دو سو می­‌اندازد بلندای دیوار است. قرار بر این است که این سوی دیوار با اندکی سقف، مامنی باشد برای دور بودن از هیاهویِ قطعیت‌های سیالِ آن سو، اما این تنها فرض است فرضی که در غوغای قطعیت­‌ها از خلوتِ آن سوی دیوار داریم. فرض­‌های آن سوی دیوار وزنی دارند برابر واقعیت­‌های سوی دیگر. درست به همین علت است که سلف پرتره­‌ها، پرتره‌­ها، اشیا بی‌­جان، هیچ یک بی‌جان و خاموش و یا حتی گویای خلوت این سوی دیوار نبوده و نیستند. این سوی دیوار قُرُق شده مفروضاتِ آن سو­ است و آن سو در قُرُقِ کاملِ واقعیت­‌های جمعی. هر دوسو در قُرُقِ کاملِ یک واقعیت و آن دیوار؛ دیوارِ بلندِ مفروضات، دیوارِ بلند واقعیات، دیوارِ سنگینی که هر آن وزنِ خود را به روی خلوتِ آدمی می‌­اندازد و در آن خلوت کسی پشتِ آن دیوارِ سبز می‌ایستد، کسی پشتِ دیوارِ آجری دراز می­‌شود، کسی را از پشتِ دیوارِ سیمانی بیرون می­‌کشند و شاید کسی پشتِ دیوارِ سنگی بنشیند تا ازدحامِ آن سو را از چهره خود بیرون بکشد و به روی بوم­‌هایش بی‌اندازد.»

نمایشگاه «قرق (جایی که آن را خلوت کنند)» از تاریخ ۲۷ تیر تا ۶ مرداد ماه در گالری ویستا به نشانی تهران، خیابان مطهری، خیابان میرعماد، کوچه دوازدهم، پلاک ۱۱ آماده بازدید علاقه‌مندان است.

سبا جهانگیری

انتهای پیام/