نصیر ملکی جو کارگردان نمایش «کوکاکولا» درباره ریسک اجرای این نمایش در روزهایی که استقبال خوبی از مخاطبان نمی بینیم در گفتگو با خبرنگار حوزه تئاتر خبرگزاری صبا گفت: بحث تئاتر، تجارت و هنر عامه به معنای تلویزیون یا سینما نیست بلکه بحث هنری دورافتاده است که شرایطش ربطی به کرونا یا قبل از کرونا ندارد. این شرایط بحثی جدی که باید آسیب شناسی شود البته که کار من نیست و کار یک جامعه شناس و منتقد است که میتواند راجع به آن صحبت کند.
وی افزود: من به عنوان کارگردان تئاتر بخشی از آسیب هستم ولی تلاش می کنم بهترین خودم را در شرایطی که وجود دارد ارائه دهم و در کل بحث ادامه دادن کار هنری است که باید انجام شود.
کارگردان «کوکاکولا» اظهار کرد: از سویی زمانی که این نمایش تایید و قرار شد اجرا برویم شرایط مساعدتری داشتیم و تعداد درگذشتگان به سی یا چهل نفر رسیده بود و آرامشی نسبی برای تمرین کردن فراهم شد البته که شروعی دوباره پس از مکثی چند ماهه، سختی های خودش را داشت ولی ما می بایست پای تعهد و تصمیممان باشیم چون صحبت کردیم، قرارداد داریم و در حال پیش بردن کار هستیم اما اگر به هر دلیلی تئاتر در قالب دستورالعمل تعطیل شود تابع آن خواهیم بود.
وی درباره بخش حمایتی و مالی که چطور پیش رفته و امیدی به آن هست یا نه؟ بیان کرد: مساله فیکسی در این زمینه برای ما وجود ندارد اما تئاترشهر قول همکاری داده و این لطف را داشته که بیشترین میزان توجهی که میتوان در چنین شرایط سخت کرونایی به یک گروه داشت ارائه کند ولی باید توجه داشت تئاترشهر تصمیم گیرنده نیست بلکه اداره کل هنرهای نمایشی و انجمن باید کاری انجام دهند.
این کارگردان با اشاره به همراه بودن گروهش در پیشبرد اهداف و اجراهای «کوکاکولا» تصریح کرد: سیاوش چراغی پور و پگاه کاظمی در این شرایط بسیار همراه و همدل بودند و از جان مایه گذاشتند مابقی گروه هم اینگونه عمل کردند و مانند یک سری رزمنده پیش رفتند و امیدواریم در ادامه اتفاقات خوب رخ دهد. تنها دلخوشی ما این است که روی تعهدمان به تئاتر شهر و هنر پافشاری می کنیم.
ملکی جو در پایان عنوان کرد: در این روزها بزرگترین مساله برای ما تبلیغات است و انتظار داشتیم در این حوزه بیشتر همراهی کنند البته قابل درک است که تمام اقلام تبلیغاتی از یک مرحله ای باید عبور کند و از رویت شورای نظارت بگذرد اما جدای از آن به علت وجود شرایط سخت نمی دانم این مسیر از سمت قادر آشنا و اداره کل هنرهای نمایشی یا جای دیگری باید هموار می شد، ولی ای کاش به بخش تبلیغات توجه بیشتری می کردند. باید بدانیم ما با یک اتفاق غیرقابل پیش بینی مواجه شدیم و خودمان جزیی از آن هستیم بدون اینکه بدانیم چرا اینگونه شده است پس توقع ما این است که ما را از این سرگردانی نجات دهند و در بخش تبلیغات همراه باشند. تبلیغات به معنای عمومی تر آن مانند تلویزیونی، روزنامه ها، بیلبورد و هر آن چیزی که بتواند کمک کند و باعث جذب مخاطب حداکثری شود.
انتهای پیام/
There are no comments yet