پایان «روزهای بی‌خبری» از زندگی علی‌محمد قاینی | پایگاه خبری صبا
امروز ۹ فروردین ۱۴۰۳ ساعت ۱۵:۲۶

پایان «روزهای بی‌خبری» از زندگی علی‌محمد قاینی

ابوالفضل تاجیک از مستند «روزهای بی خبری» که برای حضور در سی و هفتمین جشنواره فیلم کوتاه تهران انتخاب شده است میگوید.

ابوالفضل تاجیک کارگردان فیلم «روزهای بی‌خبری» در گفتگو با خبرنگار سینمایی صبا درباره این مستند که برای شرکت در سی و هفتمین جشنواره فیلم کوتاه تهران انتخاب شده است، گفت: مستند «روزهای بی‌خبری» روایتگر پرتره‌ای از شخصیتی به نام علی‌محمد قاینی پیرمرد ۸۴ ساله‌ای است که از آخرین بازماندگان نمدمالان روستایی از توابع شهرستان نیشابور بود. در این مستند به زندگی، کار و تنهایی او می‌پردازیم.

وی درباره نحوه آشنایی با این شخصیت ۸۴ ساله بیان کرد: با شخصی در روستاهای اطراف نیشابور آشنا شدم که شخصیت ایشان مرا به خود جذب کرد، به خانه‌اش رفتم و مشاهده کردم که او روزانه سه یا چهار کلاه را با هنر نمدمالی درست می‌کند و بعد از آن برای گذران زندگی، کلاه‌ها را به قیمت سه هزار تومان به فروش می‌رساند، وی به علت کهولت سن قادر به ساخت چیزی به غیر از کلاه یا با تعداد بیشتر نبود.

به گفته وی، شغل نمدمالی در خانواده‌ این شخصیت موروثی بود و او هم ادامه همین هنر را پیش گرفته بود.

تاجیک دلیل وارد نکردن اشخاص دیگری را به فضای این فیلم مستند اینگونه اظهار کرد: قصد من این بود که این شخصیت را در تنهایی خودش به تصویر بکشم و نمی‌خواستم با ورود افراد دیگر به قصه، حال و هوای تنهایی او را خراب کنم.

کارگردان فیلم کوتاه «در سیاهی شب» هدف خود را از ساخت مستند «روزهای بی‌خبری» اینگونه تعریف کرد: می خواستم تلنگری ایجاد شود تا مردم بدانند که در طول این سال‌ها مشاغل سنتی همچون نمدمالی رو به فراموشی است و حمایت‌های حداقلی‌ای هم از آن‌ها نمی‌شود. به نظر من مشکل اصلی این هنرمندان نبود بازاری برای ارایه محصولاتشان است، مسئولان باید بازاری را برای فروش این محصولات ایجاد کنند تا شخصیت‌هایی همچون علی‌محمد که از بازماندگان این هنرها هستند برای گذران زندگی مجبور به فروش هنر دستشان با قیمتی ناچیز که حتی به اندازه هزینه مواد اولیه هم نیست، نباشند.

او ادامه داد: متاسفانه این هنرها نتوانسته‌اند خود را با نیازهای جامعه امروزی همراه کنند، البته من جاهایی را هم دیده‌ام که در هنر نمدمالی از طرح‌های جدیدی استفاده می‌شود ولی در اکثر مناطق هنوز این اتفاق نیفتاده است. میراث‌داران ما نیز از این مشاغل به خوبی و درستی حمایت نکرده‌اند مثلا در شهر نیشابور بازار قدیمی‌ای وجود دارد که شاید اگر مسئولان آن را به این دسته از مشاغل سنتی اختصاص می‌دادند، هنرمندان جایی را برای نمایش آثار خود داشتند، حتی فکر می‌کنم برای صنعت گردشگری هم تاثیر خیلی خوب داشته باشد.

کارگردان مستند «علم خبر» در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره برگزاری آنلاین این دوره از جشنواره فیلم کوتاه تهران بیان کرد: چیزی که من به شخصه دوست دارم، تجربه حضور فیزیکی در جشنواره است، اینکه فیلم‌ها در سالن سینما به نمایش گذاشته شوند و فیلمسازان در طول جشنواره از تجربیات یکدیگر استفاده کنند اما در حال حاضر با توجه به شرایط نابسامان کرونایی موجود، فکر می‌کنم برگزاری آنلاین جشنواره فکر بهتری باشد، همچنین تکنولوژی‌های جدید موجود باید به سینماگران برای اینگونه برگزاری‌ها کمک کنند که تجربه جدیدی در سینمای ما رقم بخورد.

این مستندساز در پایان با تاکید بر ایجاد زمینه و شرایط مناسب برای حفظ فیلم‌ها در جشنواره عنوان کرد: فیلمسازان و تیم فیلمسازی در طول ساخت اثر، زحمت زیادی برای کارشان می‌کشند پس می‌بایست شرایطی فراهم شود که فیلم‌ها به شکل غیرقانونی و غیرمجاز به وسیله اشخاص غیرحقوقی کپی‌برداری و پخش نشوند، البته این مساله از دغدغه‌های مسئولان جشنواره نیز است.

مستند کوتاه «روزهای بی خبری» با مدت زمان ۱۹ دقیقه، سومین مستند ساخته ابوالفضل تاجیک است که تهیه‌کنندگی آن را مهدی مطهر برعهده دارد.

ابوالفضل تاجیک فیلمسازی را با فیلم کوتاه «در سیاهی شب» آغاز کرده و بعد از آن دو مستند «فدیشه» و «عَلَم خبر» را نیز در کارنامه خود دارد.

این روزها نشست های جشنواره فیلم کوتاه تهران به شکل آنلاین برگزار می شود و هنوز مشخص نیست که سرنوشت نمایش فیلم های جشنواره چگونه خواهد بود. ابتدا قرار بود این جشنواره به صورت فیزیکی و در زمان از قبل اعلام شده برگزار شود ولی گسترش بیشتر ویروس کرونا این بخش را فعلا به تعویق انداخته است.

فروغ گشتیل

انتهای پیام/

7 دیدگاه

  • فیلمش را دیروز در شبکه مستند دیدم. واقعا تاثیرگذار بود. به لحظه لحظه تنهایی پیرمرد گریه کردم.خدا رحمتش کند. 
  • شرایط زندگی این پیرمرد با این سن دل منو به درد اورد اما هنرش و کار دستش جای بسیار تحسین داشت روحش در ارامش ابدی باشد 
  • شرایط زندگی این پیرمرد با این سن دل منو به درد اوردبعد اتمام فیلم گریه امانم نداد کاش این قدر تنها نبود  اما هنرش و کار دستش جای بسیار تحسین داشت روحش در ارامش ابدی باشد 
  • من هم در عصر عاشورا این مستند را دیدم و واقعا بغض تمام وجودم را گرفت و اگر همسرم در آن لحظه کنارم نبود و خجالت نمی کشیدم با صدای بلند گریه می کردم واقعا فکر تنهایی این پیرمرد توی این 10 سالی که همسرش از دنیا رفته بود و تنهایی بسیار دردناک بودمخصوصا وقتی تنها آرزویش مرگ باشد
  • دیروز شبکه مستند دیدمش و خیلی خیلی دلم سوخت مخصوصا اونجا که گفت ۱۰ سال غذای گرم نخوردم من زدم زیر گریه 😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭خدارحمتش کنه شادی روحش صلوات
  • سلام  فیلم دیدم خیلی تاثیر گذار  بود مخصوصا  آنجا که رفت خونه دخترش  چقدر جلوی در نشت و قیمت ناچیز کلاها که طرف  خریدار حتی بلند نشد به احترام  پیرو مرد که از جای دور کلاها را آورده بود
  • واقعا وقتی مستند رو دیدم قلبم درد گرفت. چه بچه های بدرد نخوری که حتی ماهی یه بار هم از پدرشان سر نمی زدند. واقعا غم انگیز بود روحش شاد