مصطفی کولیوندی بازیگر و کارگردان تئاتر در گفتگو با خبرنگار حوزه تئاتر خبرگزاری صبا از آخرین فعالیت‌های هنری خود اینگونه گفت: نمایش خیابانی «بیست عدد آخر را من نشمردم» در جشنواره تئاتر مقاومت درحال اجرا است و در حال آماده‌سازی چند نمایش دیگر برای جشنواره تئاتر فجر هستم.

به گفته وی، یک تله تئاتر به کارگردانی محسن کولیوندی و که او بازیگر و تهیه‌کننده این کار بوده برای بخش تله جشنواره تئاتر فجر آماده و یک نمایش رادیویی هم برای این جشنواره ارسال کرده اند.

او درباره داستان نمایش «بیست عدد آخر را من نشمردم» توضیح داد: این نمایش داستان کسی‌ است که روایت می‌کند عاشق قطار است و تمام زندگی‌اش به نحوی با قطار عجین شده است؛ هم خاطرات گذشته‌اش و حتی خانواده‌اش. او می‌گوید قهرمان زندگی اش هم به قطار ربط دارد و از جایی شروع می‌شود که کلاس دوم ابتدایی داستان دهقان فداکار را می‌خواند و متوجه می‌شود که چه انسان بزرگی بوده است و دوست دارد یک انسان فداکار را از نزدیک ببیند. به دهقان فداکار نامه می‌نویسد و سال‌ها بعد پاسخ نامه‌اش را دریافت می‌کند اما این زمانی‌ست که جنگ شروع شده است و قطار کم‌تر به سمت محل زندگی آن‌ها رفت‌وآمد دارد. دهقان ‌فداکار در جواب او می‌گوید من پیراهن فداکاری‌ام را برای شما می‌فرستم، با قطاری که روز سوم آذر از تهران حرکت می‌کند و روز چهارم آذر به اندیمشک می‌رسد. روز چهارم آذر مصادف است با بزرگ‌ترین بمباران هوایی تاریخ دنیا و قطار در آن زمان به مقصد می‌رسد اما او به جای یک پیراهن، یک قطار پر از پیراهن‌های انسان‌هایی که سوخته‌اند می‌بیند.

این کارگردان در بخش دیگر صحبت هایش درباره وضعیت حوزه تئاتر در شهرستان دهلران بیان کرد: متاسفانه شهرستان دهلران فقط یک مجتمع فرهنگی افتتاح‌شده دارد که سالن تئاتر ندارد یعنی ما محل تمرین نمایش نداریم. شاید باور نکنید اما من نمایش‌ها را در خانه تمرین کردم چون سالن مناسب برای تمرین نداریم. با وجود تلاشی که مدیر کل ارشاد انجام داد و با سازمان‌های دیگر هم هماهنگ کردند و یک سالن به ما دادند، اما فاصله این سالن با هنگ مرزی بسیار کم است. کسانی که در زمان‌های قدیم مسئول بودند بد تصمیم گرفتند و الان یک مجتمع خالی از همه‌چیز و یک سالن بدون امکانات افتتاح شده است. من نمی‌دانم بدون سالن تمرین و اجرای تئاتر چطور این مجتمع افتتاح شده است.

این کارگردان ادامه داد: بچه‌ها فقط از خودشان مایه می‌گذارند. دهلران با ۱۸ یا ۲۰ نمایش از سال ۸۱ و ۸۲ به طور مستمر در جشنواره تئاتر فجر حضور دارد. بنده که یکی از اعضای تئاتر دهلران هستم در تمام جشنواره‌های ایران به نوعی موفقیت کسب کرده‌ام و ۹ بار جزو برگزیدگان جشنواره تئاتر فجر بودم. این یک نمونه از موفقیت‌های هنرمندان دهلران است. مسئولان ما شاید دلسوز باشند اما عملا کاری از دستشان برنمی‌آید. نسل ما درحال فدا شدن است اما برای نسل‌های بعدی فکر کنم دهلران دیگر تئاتری نداشته باشد.

کولیوندی در پایان درباره برگزاری جشنواره ها در زمان همه‌گیری ویروس کرونا عنوان کرد: ویروس کرونا بلایی بود که حتی بزرگ‌ترین رخداد ورزشی دنیا یعنی المپیک را هم تعطیل کرد. دوستان ما در دبیرخانه جشنواره تئاتر مقاومت تمام تلاششان را کردند و خطر را به جان خریدند تنها برای این‌ که کمکی کنند به هنرمندان تئاتر خیابانی که از این راه امرار معاش می‌کنند اما بالاخره امکان ابتلا وجود دارد. امیدوارم جشنواره عاقبت به خیر شود.

ندا زنگینه

انتهای پیام/