به گزارش خبرگزاری  صبا، نوزدهمین جشنواره بین‌المللی نمایش‌های آیینی و سنتی بخش‌های مختلف خود را به نام چهره‌های مطرح نمایش‌های ایرانی اختصاص داده و بخش تخت‌حوضی نیز به نام علی نصیریان رقم خورده است.

نصیریان در عرصه تئاتر نه تنها در حوزه نمایش‌های ایرانی به عنوان بازیگر فعالیت داشته، بلکه در مقام نمایشنامه نویس و کارگردان نیز آثاری را در زمینه تخت حوضی در کارنامه کاری خود به ثبت رسانده است که سرآمد این آثار، نمایش «بنگاه تئاترال» است که با نویسندگی و کارگردانی این هنرمند تولید و اجرا شد.

به مناسبت برگزاری نوزدهمین جشنواره نمایش‌ های آیینی و سنتی که با ریاست علی نصیریان و عضویت او در شورای سیاست‌گذاری جشنواره نیز همراه است،یکی از مهمترین سخنرانی‌ های این بازیگر در زمینه تخت حوضی که حدود دو دهه قبل در زمان برگزاری سومین دوره جشنواره نمایش‌ های آیینی و سنتی و تشکیل کانون نمایش‌ های آیینی و سنتی با موضوع «تخت‌حوضی چیست» انجام شده است، از سوی روابط عمومی این دوره از جشنواره بازنشر شده است.

نصیریان در این سخنرانی، داشتن کانون نمایش‌ های سنتی، مذهبی و آیینی را اقدامی بسیار ارزنده دانست، به شرط آن که فقط محدود به برگزاری یک جشنواره سالیانه نباشد و طی سال در این کانون فعالیت های زنده و سازنده‌ای به منظور جمع‌ آوری متن‌ ها، اطلاعات، عکس، اسلاید، فیلم، لباس، وسایل نمایشی و تحقیق در آنها به شیوه علمی مرسوم، هم به لحاظ کار مدرسه ای و دانشجویی و هم به لحاظ تجربه کردن، اجرا کردن، الهام گرفتن و شناخت سبک و سیاق ها و بهره جستن از آن صورت بگیرد که در نهایت کمک به تئاتر ایرانی خواهد بود.

وی در بخش دیگری از سخنان خود با تأکید بر این که همه تئاتر ایران نباید روحوضی شود، توضیح داده است که به دلیل ویژگی های تئاتر روحوضی که پر از طنز و فکاهی و همچنین رقص و آواز و موسیقی است، نباید مجذوب خوشامد مردم شد چرا که این ویژگی ها در بعضی موارد می تواند به تئاتر ما کمک کند اما همه تئاتر ما نمی تواند تخت حوضی باشد.

نصیریان در سخنرانی خود با عنوان «تخت حوضی چیست» تصریح کرده است: ما همیشه به دنبال این بودیم که یک تئاتر ایرانی امروزی و زنده ولی بر اساس مضامین سنتی، اجتماعی، تاریخی و ادبی خودمان داشته باشیم نه اینکه از لحاظ تکنیک بی نیاز از شناخت تئاتر غرب باشیم، یا تجربه های تازه‌ای را که در این زمینه صورت گرفته و هر روز ادامه دارد، نادیده بگیریم.

وی در ادامه گفته است: «حرف من این است که در شیوه‌ ها و تکنیک‌ های تئاتر غرب حل نشویم، مرعوب و تسلیم بلاقید و شرط آن ها نباشیم چون این فنون و تکنیک و روش‌های تازه ناشی از اوضاع و احوال اجتماعی آن‌هاست و ما در شرایط و اوضاع و احوال دیگری سیر می کنیم. آن نوآوری‌ ها برای جامعه ما نامفهوم و در پاره‌ای موارد نامطلوب است، البته دیدن، شناختن و دانستن نه تنها اشکالی ندارد، بلکه لازم است.

وی همچنین در سخنان خود به این نکته اشاره کرده است که «تئاتر ما باید تئاتری متکی به خود باشد. در تئاتر باید آزاد فکر کنید به طوری که نه در شیوه الهام و احساس بغلطید و نه در شیوه تخت حوضی و یا شیوه برشت. باید ببینید حرف و مسأله شما چیست، با چه زبانی، در چه چهارچوبی و با چه سبک و سیاقی هماهنگ است که آن حرف شما در آن سبک خاص می گنجد و آن را انتخاب کنید.»

این بازیگر و کارگردان نمایش‌های ایرانی در بخش دیگری از سخنان خود به جوان‌هایی اشاره کرده که نمایش‌های ایرانی شناخته شده را ندیده و کار استادان این نمایش‌ها را مشاهده نکرده اند و شکل کار را تنها با روایاتی نه چندان معتبر تصور کرده‌اند.

نصیریان درباره این دسته از جوانان گفته است: «اگر این جوانان بخواهند این نمایش‌ها را تجربه کنند، حتما باید کنجکاوی و مطالعه دقیق و عمیق تری داشته باشند زیرا تنها با مطالعه، کار سرانجام پیدا نمی‌کند بلکه باید جستجو و تحقیق انجام شود.»

وی  با تأکید بر این که جوان‌های علاقه‌مند باید آدم های باقی مانده و مطلع از نمایش‌های ایرانی را یافته و از آن ها به صورت شفاهی و سینه به سینه نکات و شیوه‌ها را یاد بگیرند، گفته است: «تا آنجا که من اطلاع دارم، جز مقالاتی پراکنده، درباره نمایش‌های عامیانه سنتی، کتاب و مطلبی که روایت معتبری درباره این گونه نمایش‌ها باشد در دست نیست.»

این اظهارات تنها بخشی از سخنرانی نسبتا طولانی علی نصیریان است که متن کامل آن در سایت کانون نمایش‌های آیینی و سنتی منتشر خواهد شد.

انتهای پیام/