به گزارش خبرنگار سینمایی صبا، «شادروان» دومین تجربه حسین نمازی در مقام کارگردانی است که امروز ۱۲ بهمن ماه در سانس دوم خانه جشنواره یعنی برج میلاد برای اصحاب رسانه و منتقدان به نمایش در می‌آید؛ فیلمی که به گفته خود او اثری کمدی نیست، بلکه اثری در دسته فیلم‌های اجتماعی و البته شیرین و دغدغه‌مند است.

اصطلاح حال خوب کن شاید اولین بار نباشد که در صحبت‌های فیلمسازان ایرانی عیان می‌شود. اصطلاحی که تلاش می‌کند آثار سینمایی را که درونمایه طنز دارند و بر بستر داستانی درام و اجتماعی شکل گرفته‌اند، توصیف کند. توصیفی که ما را بر آن داشت تا به سراغ آثار سینمایی برویم که در سال‌های گذشته با چنین توصیفی از سوی مخاطبان مواجه شده‌اند.

شاید نزدیک‌ترین فیلم به اصطلاحی که حسین نمازی آن را به کار برده باشد، فیلم «مهمان مامان» ساخته داریوش مهرجویی باشد. فیلم که بر‌اساس اقتباسی کتاب «مهمان مامان» نوشته هوشنگ مرادی کرمانی ساخته و در سال ۱۳۸۲ اکران شد. این اثر با حضور چهره‌های سینمایی در بیست و دومین دوره جشنواره فیلم فجر، سیمرغ بلورین بهترین فیلم را دریافت کرد.

«اجاره‌نشین‌ها» ساخته داریوش مهرجویی دومین فیلمی است که از ادبیات حال خوب کن برای آن استفاده می‌شود. داستان «اجاره‌نشین‌ها» که در سال ۱۳۶۵ ساخته شده، درباره آپارتمانی با همسایه‌های مختلف است که مشکلات بی‌شماری دارند. این اثر به عقیده عده‌ای به عنوان یکی از برترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران شناخته می‌شود.

فیلم «یه حبه قند» محصول سال ۱۳۹۰ و ساخته رضا میرکریمی است که ماجرای زندگی خانواده‌ای سنتی را در شهر یزد روایت می‌کند. فیلمی شیرین که درامی اجتماعی را برای مخاطب خود تعریف می‌کند. این فیلم همچنین نماینده رسمی ایران برای بخش بهترین فیلم خارجی‌زبان در مراسم اسکار هشتاد و پنجم بود.

«حوض نقاشی» محصول سال ۱۳۹۱ یکی دیگر از فیلم‌های حال خوب کن ایرانی است. فیلمی که مازیار میری آن را کارگردانی کرده و موضوع آن درباره خانواده‌ای سه نفره است که پدر و مادر خانواده به بیماری اوتیسم مبتلا هستند. این فیلم با نگاه خاص خود در سی و یکمین دوره جشنواره فیلم فجر برنده سیمرغ بهترین فیلم از نگاه تماشاگران شد.

«خوابم می‌آد» به کارگردانی رضا عطاران و بازی اکبر عبدی یکی دیگر از آثار این لیست است که حال مخاطب را خوب می‌کند. این فیلم که محصول سال ۹۰ است، برای رضا عطاران جایزه بهترین کارگردانی بخش نگاه نو و برای اکبر عبدی جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را از سی‌امین دوره جشنواره فیلم فجر به همراه داشت. این اثر درباره معلمی‌ست که در پی یافتن همسر برای خود است.

فیلم «ورود آقایان ممنوع» ساخته رامبد جوان در سال ۱۳۹۰ یکی دیگر از آثاری است که مخاطبان سینما لحظات خوشی را با آن سپری کردند. این فیلم درباره حضور یک معلم مرد در مدرسه‌ای دخترانه و اتفاقاتی‌ست که در پی آن رخ می‌دهد. در بیست و نهمین دوره جشنواره فیلم فجر سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول زن به ویشکا آسایش برای بازی در این اثر رسید.

اما شاید بتوان گفت یکی از نمونه‌های موفق اثاری که حال مخاطب را خوب می‌کند، فیلیم به کارگردانی کمال تبریزی به نام «لیلی با من است» خواهد بود. فیلمی که محصول سال ۱۳۷۲ با بازی پرویز پرستویی است که در چهاردهمین دوره جشنواره فیلم فجر برنده سیمرغ بهترین فیلمنامه شد. فیلمی درباره حضور تصویربرداری در جبهه‌های جنگ که نمی‌خواهد در خط مقدم باشد اما در خط مقدم ظاهر می‌شود.

«فرشته‌ها با هم می‌آیند» ساخته حامد محمدی دیگر فیلم حاضر در لیست ماست. این اثر اجتماعی زندگی روحانی جوانی را به تصویر می‌کشد که همسرش صاحب سه قلو شده است. این فیلم محصول با بازی جواد عزتی و نازنین بیاتی محصول سال ۹۲ است.

فیلم پیمان عبادی با نام «بمب؛ یک عاشقانه» یکی دیگر از آثاری که حال مخاطب با تماشای آن خوب می‌شود. این اثر که محصول سال ۱۳۹۲ است و در سی و ششمین دوره جشنواره فیلم فجر نیز حضور موفقی داشت، در بحبوحه بمباران شهر تهران در دهه ۶۰ می‌گذرد و داستان زوجی جوان را روایت می‌کند که مشکلات زیادی دارند. اما حضور آن‌ها در پناهگاه سرنوشت زندگیشان را عوض می‌کند.

فیلم «کتاب قانون» آخرین اثری است که در این گزارش بدان می‌پردازیم. این فیلم سینمایی به کارگردانی مازیار میری که محصول سال ۱۳۸۷ است، درباره زندگی زنی تازه مسلمان شده است که با همسر ایرانی خود با فرهنگ و آداب و رسوم ایرانی‌ها مواجه می شود. فیلم با بازی پرویز پرستویی و دارین حمزه که جزو آثار حال خوب کن سینماست.

باید منتظر ماند و دید آیا «شادوران» هم در آینده به عنوان یک نمونه‌ موفق در لیست فیلم‌هایی که حال مخاطب را خوب می‌کند، قرار می‌گیرد یا نه.

انتهای پیام/