زیست انسانی کاراکترها نقطه عطف در «نگهبان شب» | پایگاه خبری صبا
امروز ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ ساعت ۱۶:۳۸
یادداشتی به قلم حمیدرضا کاظمی‌پور منتقد سینما؛

زیست انسانی کاراکترها نقطه عطف در «نگهبان شب» 

حمیدرضا کاظمی‌پور عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران «نگهبان شب» را فیلمی نسبتا سرپا با زیست درست و انسانی کاراکترها در قصه دانست.

به گزارش خبرنگار سینمایی صبا، حمیدرضا کاظمی‌پور منتقد انجمن نویسندگان و منتقدان سینما طی یادداشتی به فیلم سینمایی «نگهبان شب» به کارگردانی رضا میرکریمی که در بخش سودای سیمرغ چهلمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد، پرداخت.

متن یادداشت به شرح زیر است:

«یک کارگر ساختمانی ساده نگهبان شب یک مجتمع مسکونی نیمه ساز می شود که در خلال آن یک روایت عاشقانه ای هم شکل می گیرد و کلاهبرداری در پرونده مجتمع مسکونی هم از دیگر خرده روایت های جدیدترین اثر رضا میرکریمی است.

قصه پیچیده نیست گره خاصی هم ندارد قرار هم نیست مخاطب خود را غافلگیر کند یا رگ گردنی در فیلم ورم کند اما فیلم نسبتا سر حال است و ایستا نیست. اصلی ترین نقطه عطف در فیلم «نگهبان شب» بی شک زیست درست و انسانی کاراکترهای فیلم در قصه ای است که روایت آن را بر عهده دارند.

«نگهبان شب» قطعا برگ برنده اش شخصیت پردازی اثر است چیزی که به شدت فقدان آن در فیلمنامه نویسی سینمای ایران احساس می شود کاراکترها تک بعدی و تک رنگ نیستند و لایه لایه شکل می گیرند و انسجام می بخشند.

کاراکتر دایی با بازی علی اکبر اصانلو به شدت تاثیرگذار است همه چیزش به همان صمیمیتی است که در نقش طراحی شده است، بی هیچ هیاهو و شلنگ و تخته کارکتر را بلعیده است، تورج الوند به تمام معنا یک نگهبان ساده شب و با صفای روستایی از آب در آمده است و لاله مرزبان با تسلط کامل بر معلولیت جسمی خود در نقش نشان داده است که می توان به او اعتماد کرد.

هویت اصلی در «نگهبان شب» کاراکترهای آن هستند و این جذابیت آنهاست که مخاطب را همراه می سازد وگرنه قصه آن چیزی نیست که موقعیت های خاصی را خلق کند.

میرکریمی در «نگهبان شب» نشان داده است که هنوز مفاهیم انسانی در آثارش حرف اول را می زند و به دنبال به رخ کشیدن تصویر یا نماهای عجیب و غریب نیست، دوربین صداقت خود را دارد و هم اندازه اش هم مدیوم اش و هم حرکتش تعریف شده است.

تنها چیزی که شاید در لحظاتی حرکت فیلم در «نگهبان شب» را با کندی مواجه می کند ریتم درونی اثر است که به لحاظ  فقدان داستانی پر تعلیق و گره می شد آن را پیش بینی کرد که البته چندان آزار دهنده نیست و می توان با جذابیت های کاراکترهایش خلا آن را نادیده گرفت.»

انتهای پیام/

هنوز دیدگاهی منتشر نشده است