به گزارش خبرنگار سینمایی صبا، دیروز ۲۱ بهمن ماه «درب» ساخته هادی محقق در سالن برج میلاد به عنوان خانه چهلمین جشنواره فیلم فجر برای منتقدان و اهالی رسانه به نمایش گذاشته شد.

جعفر گودرزی رییس انجمن منتقدان و منتقد سینما در یادداشتی به نقد و بررسی این اثر پرداخت که در ادامه می‌خوانید:

«فیلم داستان ۲ برادر معلول است که یکی از آن‌ها به هیچ وجه قادر به حرکت نیست، اما دیگری به زحمت و با کمک دست‌هایش حرکت می کند. در این گیرودار برق خانه آن‌ها قطع می شود و مشکلی اساسی پیدا می کند. کارمند اداره برق با دیدن وضعیت جسمی شان به هم می‌ریزد و تصمیم می‌گیرد به هر طریقی مشکل را برطرف نماید. در این میان موتور تُشَکِ برقی برادر معلول هم از کار می‌افتد و… .

«درب» فیلمی درباره مرگ و زندگی است. «درب» فیلم به شدت ساده ای است، همچون گذشتن از یک رودخانه زلال و‌ کم عمق.

فیلم برای دیده شدن فریاد نمی زند و می داند که برای عبور از پیچیدگی، فریاد زدن نیاز نیست و می توان در عین سادگی مفاهیم را منتقل کرد.

انسان‌های ساده، مهربان و باوجدان برای رسیدن به سادگی قابل فهم، از پیچیدگی های زیادی عبور کرده اند و مامور اداره برق هم همین مسیر را طی کرده و می کند، اما کاش فیلم با شخصیت محوری اش مامور اداره برق شروع می شد و فیلمساز او را در حال گذر از پیچ ‌و خم های جاده و فضای بکر فیلم نشان می داد.

یکی از ویژگی های این نوع فیلم ها حذف کارگردان از اثر است تا روح زندگی جاری در فیلم بیشتر به مخاطب منتقل شود و او خود را جزیی از این زندگی بداند.

اما کاش فیلمساز و فیلمنامه نویس از دو شخصیت اصلی فیلم یعنی معلول و نابینا، یکی را انتخاب می‌کرد و کاراکتر دیگری را برای نزدیک شدن شخصیت محوری به او انتخاب می‌کرد. انتخاب دو‌ معلول -حال یکی نابینا و دیگری از ناحیه دو پا- کمی توی ذوق می زند و می شد با موضوع و مساله ای دیگر سمت یک انسان سالم هم رفت تا روایت تلطیف تر و هوشمندانه تر می شد.

فیلمساز جا داشت با توجه به تمرکز قصه روی شخصیت دو برادر، کمی از آن ها هم می گفت که چرا تنهایند و چه اتفاقی برای آن ها افتاده و خانواده شان کجاست و… .

فیلم در ستایش مهربانی به ساده ترین شکل ممکن است و این سادگی از دوخت ‌و دوز جوراب سوراخ توسط پیرمرد برای همسرش تا بردن مرد نابینا و گل چیدن برای او و رسیدن به معشوقش کاملا مشهود و قابل لمس است.

فیلم با یک تدوین سختگیرانه می تواند اثرگذاری اش را دوچندان کند. حذف پلان های طولانی بدون استفاده از کارکرد کات و رعایت ایجاز، چون رد کردن مرد نابینا از رودخانه توسط مامور اداره برق و پلان های شب که هیچ کارکردی هم ندارد، به درک بهتر فیلم کمک خواهد کرد.

برق مهر ‌و مهربانی و معرفت مامور اداره برق، تنها روشنی بخش و کورسوی امید در روستایی بکر است و کدهای روایی و تصویری هم که در فیلم داده می‌شود، گواه این مهم است.

درب با تمام کندی و‌ کشدار بودنش که می توانست اندکی تعدیل یابد، فیلمی شریف و قابل احترام است.»

انتهای پیام/