این بازیگر که سریال «راه و بی‌راه» آخرین اثر تلویزیونی
اوست، درباره فعالیت‌‌های این روزهایش با روزنامه «صبا» به گفت‌وگو نشست.

چرا نسبت به گذشته کم‌کارتر شده‌اید؟

فکر می‌کنم شما در جریان فعالیت‌‌های من نیستید، زیرا آخرین
اثری که در آن ایفای نقش کرده‌ام و به روی آنتن رفته سریال چهل‌قسمتی «گسل» ساخته
آقای علیرضا بذرافشان است.

منظورم این است که از ابتدای فعالیتتان تاکنون،
هرچه گذشته شما در آثار کمتری ایفای نقش کرده‌اید و کارنامه شما گویای این موضوع
است.

بله از این نظر درست می‌گویید و دلیلش این است که فیلمنامه‌‌ها
از لحاظ قصه و مضمون شبیه یکدیگرند و تنوعی در آن‌ها دیده نمی‌شود، درنتیجه نقش‌‌ها
نیز تکراری‌اند، بنابراین تلاشم این است که درست انتخاب کنم. اصلاً دغدغه این را
ندارم که پرکار باشم و کیفیت را بر کمیت ترجیح می‌دهم زیرا برای آن‌هایی که آثار
خوبی از من دیده‌اند و کلاً برای مخاطبان احترام زیادی قائلم.

در انتخاب‌هایتان به‌جز فیلمنامه به چه عناصر
دیگری توجه می‌کنید؟

همان‌طور که گفتم قصه و مضمون برایم از اهمیت بالایی
برخوردار است و سعی‌ام بر این است که با کارگردان‌‌هایی همکاری کنم که آن‌ها را می‌شناسم
و برایم مهم است که با چه کسانی هم‌بازی هستم.

در انتخاب‌هایتان نقش چه جایگاهی دارد؟

قطعا نقش و ویژگی‌‌های آن برایم اهمیت زیادی دارد و تلاش می‌کنم
با وسواس بیشتری انتخاب کنم و نقش‌‌هایی را بپذیرم که از کلیشه و تکرار به‌دورند،
مثل نقشی که به‌تازگی در سریال «راه و بی‌راه» ساخته مجتبی اسعدی‌‌پور ایفاگر آن
بوده‌ام.

این سریال را آقای داوود بیدل و مجتبی اسعدی‌‌پور
کارگردانی کرده‌اند درست است؟

بله و من به دعوت آقای مجتبی اسعدی‌‌پور به این سریال
پیوستم و نقش را پذیرفتم زیرا حدود بیست‌سال است که ایشان را می‌شناسم یعنی از آن
زمان که دستیار و برنامه‌ریز بودند. می‌توانم بگویم در هر کاری که ایشان ساخته‌اند
حضور داشته‌ام.

کمی درباره این نقش و ویژگی‌‌های آن توضیح
دهید.

شخصیتی که در «راه و بی‌راه» ایفاگر آن هستم خانم پزشکی است
که در هلند زندگی می‌کند و بنا به دلایلی به ایران می‌آید و پس از آن، بر حسب
اتفاقاتی با گروه‌‌های جهادی همراه می‌شود و پس از آن‌که به روستاها می‌رود و با
مشکلات و محرومیت‌‌های موجود روبه‌رو می‌شود و تصمیم می‌گیرد در ایران ماندگار شود
و از دانش و تخصصش برای کمک به مردم مملکتش استفاده کند.

در کامل‌تر شدن نقش چقدر با کارگردان تعامل
داشتید؟

اصولاً درباره نقش‌‌هایی که قرار است بازی کنم با کارگردان گفت‌وگو
می‌کنم، حال بعضی از کارگردان‌‌ها اهل گفت‌وگو هستند، پیشنهادهای مرا می‌شنوند و
می‌پذیرند و برخی دیگر اصرار دارند که براساس نظرات آن‌ها پیش بروم. به‌طور مثال
در سریال «گسل» ارتباط خوبی با کارگردان داشتم و ایشان در مرحله دورخوانی نظرات
مرا می‌شنیدند و اگر به کار کمک می‌کرد آن را می‌پذیرفتند. در سریال «راه و بی‌راه»
نیز چنین اتفاقی افتاد و آقای اسعدی‌‌پور پذیرای نظرات من بودند و آن‌گونه که خودشان
می‌گفتند پیشنهادها و ایده‌‌هایم در رابطه با نقش به کامل‌تر شدن آن انجامید و درنهایت
خروجی خوبی داشت.

برای نقشتان در این سریال مابه‌ازایی داشتید؟

مانند آن زمان که تئاتر کار می‌کردم همیشه برای نقش‌‌هایم مابه‌ازا
پیدا می‌کنم و پیش از آن‌که جلوی دوربین بروم آن را تجزیه و تحلیل می‌کنم تا درنهایت
شخصیت باورپذیری را به مخاطب ارائه دهم.

شما در سریال‌های متعددی ایفای نقش کرده‌اید.
نظرتان درباره محدودیت‌‌ها و خط قرمزهایی که گاه باعث ممیزی و سانسور می‌شوند
چیست؟

بی‌شک تلویزیون خط قرمزهای خودش را دارد و البته این ممیزی‌‌ها
و سانسورها به اثر آسیب می‌زند و مخاطب را دچار سردرگمی می‌کند زیرا او از قصه و
اتفاقات اصلی بی‌خبر است و گاه با صحنه‌‌هایی مواجه می‌شود که ربطی به هم ندارند.

و سخن آخر؟

در سریال «راه و بی‌راه» از لحاظ تولید با مشکل خاصی مواجه
نبودیم اما به هرحال کار در شهرستان، سختی‌‌های خود را دارد و ما نیز بنا به
اقتضای قصه از شهر دور بودیم و به روستاها می‌رفتیم که همین روند زمان تولید را
طولانی کرد اما با این حال، همه عوامل از بازیگران گرفته تا کارگردان و تهیه‌کننده
برای به سرانجام رساندن کار انرژی گذاشتند و زحمات زیادی کشیدند. باتوجه به همه
این سختی‌‌ها انتظار می‌رود تلویزیون با درنظر گرفتن این شرایط سخت، پرداخت
دستمزدها را به تعویق نیندازد.

وحید خانه ساز