مائده طهماسبی

او فارغ‌التحصیل کارشناسی‌ارشد رشته خبرنگاری با گرایش تئاتر و علوم سیاسی
است.

طهماسبی در سال۷۷ به
همراه همسرش؛ فرهاد آئیش، به ایران بازگشت و با کارگردانی نمایش «گزارش به آکادمی»
فعالیت هنری خود را آغاز کرد.

«پرده‌نشین»، «مرگ تدریجی یک رؤیا»، «قرارگاه
مسکونی»، «گاراژ ۸۸۸»، «پنچری»، «نون و
ریحون»، «شمس‌العماره» و… در کارنامه کاری وی به
چشم می‌خورد.

او در گفت‌وگویی در پاسخ به این سوال که برایتان فرق می‌کند
که در چه مدیومی بازی می‌کنید یا ذات نقش اهمیت دارد، تصریح کرد: وقتی نقشی به من پیشنهاد
می‌شود، بستگی به موقعیت و حال و روزم دارد. من از بازی در هر سه مدیوم تئاتر، سینما
و تلویزیون لذت می‌برم، اما فکر می‌کنم باتوجه به این که ریشه‌ام در تئاتر است و کارم
را با این هنر شروع کرده‌ام، احساس راحتی بیشتری در این مدیوم می‌کنم و حالم خیلی خوب
است. حتی رسیدن به نقش و مدت زمانی که برای تمرین می‌گذارم برایم خیلی هیجان‌‌انگیز
است.

«کلمه، سکوت، کلمه»(مائده طهماسبی،۱۳۹۱)، «کرگدن»(فرهاد آئیش،۱۳۸۷)،
«خانواده تت»(مائده طهماسبی،۱۳۸۶)، «پنجره‌ها»(فرهاد آئیش،۱۳۸۴)، «والس مرده‌شوران»(کورش
نریمانی،۱۳۸۱)، «مده‌آ»(محسن حسینی،۱۳۸۰)، «کمدی شام آخر»(فرهاد آئیش،۱۳۷۹)، «تق صیر
و سی‌ودو دقیقه از ماجرا»(فرهاد آئیش،۱۳۷۹)، «گزارش به آکادمی»(مائده طهماسبی،۱۳۷۷)
و… بخشی از فعالیت‌‌های او در عرصه تئاتر هستند.

«آن‌ها»(۱۳۹۵)، «هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند»(۱۳۹۱)، «بچگیتو
فراموش نکن»(۱۳۹۰)، «خرس»(۱۳۹۰)، «در امتداد شهر»(۱۳۸۹)، «باد در علفزار می‌پیچد»(۱۳۸۶)،
«پارک‌وی»(۱۳۸۵)، «سنتوری»(۱۳۸۵)، «ماهی‌‌ها عاشق می‌شوند»(۱۳۸۳)، «مارمولک»(۱۳۸۲)،
«نورا»(۱۳۸۰) و… در کارنامه سینمایی وی به چشم می‌خورد.