محمدرضا کمال‌پور نویسنده و شاعر که به‌ تازگی کتاب شعر او به نام‌ «همطاف» توسط انتشارات یاد آرمیتا منتشر شده است، در گفتگو با خبرنگار ادبیات صبا عنوان کرد: من اصولا آدم گوشه‌گیری هستم و با خلوت مانوس‌ترم، اما با اصرار و تشویق چندی از دوستان تصمیم به نشر تعدادی از اشعارم گرفتم.

او ادامه داد: شعر برای من دریاچه‌ای بکر است که قایقی قدیمی بر پهنه آن شناور است و این کتاب به منزله دعوتنامه‌ای‌ست برای تمام عاشق‌پیشگان که با من سوار بر این قایق شوند و لذتش را ببرند. حال هر کس این نشئه را با فضای مصنوعی و بی روح مجازی عوض کند، به خود ظلم کرده است.

کمال‌پور با اشاره به رسالت هنرمند تصریح کرد: به عقیده من، هنر روزنه‌ای‌ست در وجود آدمی که لطافت و انسانیت و شرافت را بروز می‌دهد و هر کس این روزنه را در وجود خود کشف کرد، هنرمند است. رسالت هنرمند بسته به حیطه فعالیت هنری‌اش متفاوت است. شعر و شاعر رسالت ندارند، بلکه مأموریت دارند و ماموریتشان گاه عاشقانه‌است، گاه فلسفی، گاه خنده می‌نشاند و گاه می‌گریاند، گاه ملتی را بیدار می‌کند و گاه فوجی را می‌نشاند. شعر مرهم است؛ مرهمی برای زخم‌های التیام نیافتنی!

این‌ شاعر با بیان اینکه شعر خودِ زندگی‌ست، ادامه داد: شعر برای من تصویر مادری مهربان است داخل قابی چوبی و قدیمی که روی طاقچه قلبم قرار گرفته است. دلم که می‌گیرد، دستی روی آن می‌کشم و می‌بوسمش، بوسه‌ای معجزه آسا که لبخندی شیرین روی لبم می‌نشاند. بدا به حالِ کسی که چنین تصویری روی طاقچه وجودش ندارد.

او در پایان درباره تغییر زبان شعر اظهار کرد: همانطور که امروزه کسی مانند انسان‌های ۲۰۰ سال پیش لباس نمی‌پوشد، زبان هم باید خود را با شرایط روز وفق دهد، اما این اتفاق باید به صورتی زیرکانه فرهنگساز نیز باشد و اجازه ندهد این پیشینه قدرتمند و باشکوه فراموش شود.

دفتر شعر «همطاف» در ۷۲ صفحه با قیمت ۳۰ هزار تومان روانه بازار کتاب شده است.

انتهای پیام/