به گزارش «صبا«، یکی از سریال‌هایی که از ماه‌ها قبل نامش میان سریال‌های سال۹۶
شنیده می‌شد، «گیله وا» بود. سریالی که در ابتدا با عنوان پروژه سینمایی مطرح شد و
بعد خبر رسید که قرار است یک مینی‌سریال جمع‌و‌جور باشد. موضوع اما از جایی جالب توجه می‌شود که می‌شنویم این سریال
نخستین مینی‌سریالی است که بعد از «آسمان من» توسط سازمان «اوج» روی آنتن می‌رود و
از‌قضا اولین تولید این سازمان است که فضایی عاشقانه دارد. «اوج» تا‌به‌حال هر اثر
سینمایی و تلویزیونی که ساخته رنگ و بوی مقاومت و دفاع مقدس داشته است. از سریال «آسمان
من» که تنها سریال این سازمان تا امروز بوده و درباره نیروهای امنیت پرواز بود تا «ایستاده
در غبار» که پیرامون حاج‌احمد متوسلیان بود و «بادیگارد» که مضمونی کاملا انقلابی
داشت، همه و همه به صراحت درباره ارزش‌هایی صحبت می‌کنند که «اوج» خود را بدان
پایبند می‌داند. اما حساب «گیله وا» از این ماجرا جداست. «گیله وا» مضمونی عاشقانه
دارد و این یعنی یک تجربه جدید.

«گیله وا» قرار است در حال و هوای اواخر قرن دوازده شمسی
بگذرد. روزگاری که انگلیس نفوذ کم‌نظیری در کشورمان داشت و دوره تلخ قحطی بزرگ
ایران. دوره‌ای که هر چند مقطع تاریخی بسیار مهم و عبرت‌آموزی در تاریخ معاصر به
حساب می‌آید اما هیچ اثر هنری قابل اعتنایی به جز «یتیم‌خانه ایران» درباره آن
ساخته نشده و این مقطع تاریخی نیز مانند بسیاری دیگر از سوژه‌های ناب اجتماعی و
تاریخی کشورمان هنوز زیر غبار غفلت و فراموشی اهالی هنر مستور مانده است. این بار
اما قرار است در «گیله وا» ماجرایی را به تماشا بنشینیم که یک روایت عاشقانه و
ملودرام است در دل این مقطع زمانی.

کارگردان «گیله‌ وا» در گفت‌وگو با «صبا» عنوان‌کرد:

مستندی که به داستان تبدیل شد

درباره «گیله ‌وا» با اردلان عاشوری گفت‌وگو کردیم و از او
درباره چرایی ورود به این مقطع تاریخی آن هم در نخستین تجربه جدی سریال‌‌سازی در
سیمای ملی پرسیدیم. عاشوری به «صبا» گفت: این دغدغه با مطالعه کتابی که به موضوع
قحطی ایران در روزهای پس از جنگ جهانی اول می‌پرداخت و نقش سربازان انگلیسی را در
آن دوران تبیین می‌کرد، آغاز شد.

این کارگردان در ادامه جرقه‌های شکل‌گیری اولیه فیلمنامه سریال
را توضیح داد و افزود: ابتدا می‌خواستم مستندواره‌ای از این موضوع بسازم اما بعد
از بررسی‌های صورت‌گرفته ترجیح دادیم داستانی را در قالب سریال به تصویر بکشیم که
ریشه در واقعیت‌های زمانه خود داشته باشد.

عاشوری البته به سختی‌های ورود به حوزه درام هم اشاره کرد و
گفت: با این تصمیم گرچه درام و داستان به کمک خلاقیت نویسنده می‌آید اما چنین
کارهایی، هم از تولید مستند دشوارتر است و هم از تولید سریالی با درام عادی، چراکه
نویسنده می‌تواند از خلاقیت خود برای داستان بهره گیرد اما در عین حال داستان او
نباید مغایر با واقعیت باشد و بالعکس باید مطابق با روایت‌های تاریخی صحیح باشد.

کارگردان و نویسنده سریال «گیله‌ وا» با اشاره به ماهیت خاص
داستان این سریال گفت: ویژگی دیگر سریال «گیله‌ وا» این بود که بیان بخشی از جریان‌های
تاریخی را از آغاز، رسالت این سریال نمی‌‌دانستم، بلکه سعی می‌کردم زندگی مردم
عادی و اتفاقاتی که برای آن‌ها می‌افتاد را در بستری تاریخی و با روایت داستانی
دراماتیک نقل کنم. از همین رو می‌توانیم «گیله ‌وا» را سریالی بدانیم که زندگی
اجتماعی و روابط عاطفی مردم ایران را در حدود ۱۰۰ سال پیش یعنی سال ۱۲۹۷ تشریح می‌کند.

اردلان عاشوری ضمن اشاره به روند تولید این سریال گفت: طرح این
سریال در ابتدا در برخی از موسسات مطرح شد، اما درنهایت این سازمان هنری، ‌رسانه‌ای
اوج بود که از این طرح حمایت و زمینه را برای تولید این سریال آماده کرد. به علاوه
از همراهی‌ها و صبوری‌های امیر بنان که تهیه‌کنندگی سریال را به دوش کشید، تشکر می‌کنم.

این کارگردان جوان سینما و تلویزیون در ادامه به روند تولید
این اثر پرداخت و تصریح کرد: طبیعتا در یک کار تاریخی شما سختی‌های خاصی را خواهید
داشت، این جدا از مطالعه و پژوهشی است که از حیث مطابقت با واقعیت‌های تاریخی باید
صورت بپذیرد. طراحی دکور، آماده کردن لوکیشن و هماهنگ کردن محیط با اقتضائات یک
سریال تاریخی، واقعا کار دشواری است. طبیعتا حضور طولانی مدت در طبیعت بکر گیلان،
آن هم در گرمای طاقت فرسای تابستان کار ساده‌ای نبود اما خوشحالیم که بحمداله
فیلمبرداری این پروژه به اتمام رسید و در روزهای آینده صرفا به تدوین و آماده‌‌سازی
این سریال برای پخش می‌پردازیم.

عاشوری البته به اهمیت انتخاب بازیگران هم اشاره کرد و گفت:
یکی از نکات پر‌اهمیت در هر فیلمی انتخاب بازیگرانی توانمند برای ایفای نقش‌هاست،
در «گیله ‌وا» هم این موضوع از آغاز دغدغه ما بود. از همین‌رو تلاش کردیم هم از
حضور بازیگرانی نامدار مثل بهروز شعیبی، حمیدرضا پگاه، امیرحسین صدیق، ستاره
اسکندری، حدیث نیکرو، مهران رجبی و حسین توشه استفاده کنیم و هم از جوانانی که
توانایی‌های بسیار قابل توجهی دارند و آینده درخشانی در انتظار آن‌هاست، مثل مهدی
زمین‌پرداز، امیرحسین هاشمی، پریا مردانیان، ستاره حسینی، سینا محمدی‌فر، امیر
حامد، علی عطایی، ماهک خرسندی و… بهره بردیم که خوشبختانه این ترکیب بسیار مثبت
بود و بازی‌های فوق‌العاده خوبی را شاهد بودیم که امیدواریم مردم عزیز نیز بپسندند.

امیرحسین ‌صدیق در گفت‌وگو با «صبا»:

ارتباط قلبی زیادی با «گیله ‌وا» پیداکردم

امیرحسین صدیق درباره نقشش در «گیله وا» به «صبا» گفت: در این
سریال نقش یکی از هموطنان ارمنی را ایفا می‌کنم که در تهران درگیر قحطی بعد از جنگ
جهانی اول می‌شود و پس از مبارزه با برخی سربازان انگلیسی، ترجیح می‌دهد با تنها
بازمانده خود به شمال کشور فرار کند و در این بین با نهضت جنگل آشنا می‌شود.

امیرحسین صدیق با اشاره به ویژگی خاص نقش خود در این سریال
تصریح کرد: یکی از جذابیت‌های این نقش برای من، ایفای نقش به‌عنوان یکی از هموطنان
ارمنی ماست. حقیقتا توجه به اقلیت‌های دینی یکی از ضرورت‌هایی است که در طول این
سال‌ها مغفول مانده است. این در شرایطی است که این هموطنان ما در طول تاریخ
وفاداری خود به ایران را به‌خوبی ثابت کرده‌اند و باید به‌عنوان کشوری متکثر به
نقش آن‌ها به‌درستی اشاره کنیم.

او در این زمینه ادامه داد: سال‌ها پیش در سریال «کارآگاه شمسی
و مادام» به موضوع هموطنان ارمنی ما توجه شده بود که البته آن سریال متاسفانه با
برخی حواشی هم مواجه شد که با ایستادگی خانم برومند موفق به پخش شد. این نقش پس از
سال‌ها نگاهی دوباره به این اقلیت مذهبی در ایران انداخته است که این بار نگاهی
تاریخی بر آن غالب است. من به‌صورت شخصی هم دوستان و هم‌محلی‌های زیادی داشتم که
ارمنی بودند و این‌که بتوانم چنین نقشی را ایفا کنم جذابیت زیادی به‌صورت شخصی
برای من داشت.

صدیق در ادامه گفت‌وگو به همکاری خود با اردلان عاشوری اشاره
کرد و گفت: از لحاظ موضوعی با فیلمنامه‌ای که آقای عاشوری نوشته بودند ارتباط قلبی
بسیار زیادی پیدا کردم. نقشی هم که به من پیشنهاد شده بود به دلیل شرایط خاصی که
توضیح دادم برای من بسیار دوست‌داشتنی بود.

بازیگر سریال «روزگار قریب» افزود: همکاری با اردلان عاشوری به‌عنوان
کارگردانی جوان برای من بسیار پرفایده بود و حقیقتا تلاش بسیار زیادی را از جانب او
شاهد بودم که باعث شد نکات جدیدی را از این پروژه بیاموزم.

این هنرمند سینما و تلویزیون در مورد شرایط خاص لوکیشن ادامه
داد: به هر صورت سریال «گیله ‌وا» یک کار آپارتمانی نبود و سختی‌های لوکیشن در
کنار دما و رطوبت بالای شمال کشور، شرایط را دشوار می‌کرد اما در‌هر‌صورت این فرصت
که چند ماه پیاپی در شمال کشور باشیم و با روستاهای مختلف اطراف کیاشهر و سیاهکل و
سنت‌های جذاب مردم این منطقه آشنا شویم، فرصت بسیار خوبی بود که هم از کار لذت
ببریم و هم سعی کنیم با تمام انرژی برای به تصویر کشیدن تاریخ مردم سرزمین این
منطقه تلاش نماییم.

امیرحسین صدیق در پایان خاطر‌نشان کرد: حقیقتا تمام تلاش خود
را برای به ثمر رسیدن این پروژه خاص که تاریخ را از زاویه‌ای دیگر به تصویر می‌کشید،
انجام دادیم و امیدوارم مردم شریف سرزمین ما، این اثر را بپسندند.

لوکیشن‌های این سریال عموما در شمال کشور هستند و اساسا قصه در
شمال کشور می‌گذرد. از عکس‌هایی که تا امروز از کار منتشر شده برمی‌آید که اشاره‌های
مستقیمی نیز در این فیلم به ماجرای قیام جنگل و میرزا‌کوچک خان جنگلی شده و
احتمالا در این سریال نیز شاهد کاراکترهای حکومتی و سرمایه‌داری که از سر منفعت
شخصی، حامی انگلیس و استعمار هستند، خواهیم بود. این حدسی است که می‌شود از عکس‌های
منتشر‌شده سریال زد.

به‌هرحال اکنون باید بنشینیم به انتظار «گیله وا» که اوایل در
مورد آن صحبت از نسخه سینمایی به‌همراه یک مینی‌سریال بود و بعد از انصراف
سازندگان آن از ساخت سینمایی، قرار بر تولید یک مینی سریال ۸ قسمتی شد که احتمالا
همین امسال هم روی آنتن برود. سریالی که هرچند به‌لحاظ تعداد کم قسمت‌ها اثری
کوتاه به‌حساب می‌آید، اما ورود به حوزه درام در یک مقطع حساس تاریخی آن هم با
حمایت سازمان «اوج» و با حضور چهره‌هایی نام‌آشنا به کارگردانی یک جوان، حتما ما
را مجاب می‌کند که «گیله وا» را بسیار مهم‌تر از سریال‌های کم‌رمق و شانه تخم مرغی
امروز تلویزیون بدانیم. آخرین باری که «اوج» به سراغ یک جوان مستعد رفت و با او
فیلم ساخت، حاصل کار، ایستاده در غباری در آمد که تمام سینمای ایران را به تحسین
واداشت. حالا دوباره این سازمان با یک کارگردان جوان اما در قالب تلویزیون وارد
همکاری شده است. باید منتظر بود و دید این بار اوج می‌تواند یک جوان خوش‌آتیه را به
سینما و تلویزیون ایران معرفی کند؟

گروه‌تلویزیون