به گزارش خبرنگار تجسمی صبا، نمایشگاه مجسمه‌های حسین حسن‌شاهی با عنوان «تالاب» تا ۲۲ شهریور ماه در گالری اُ برپاست. این نمایشگاه شامل مجسمه‌هایی‌ست که همه المان‌هایی از جنوب کشور مانند نی همبون، ماهی، کشتی، گاومیش و زنانی با پوشش محلی را بازنمایی می‌کنند.

احسان عبدی‌پور کارگردان و نویسنده در استیمیت این نمایشگاه نوشته است: «سالی که گذشت ما همه آه ها آخ ها و وای های توی دلمان را پشت ماغ های گاومیشی در دوردستِ هورالعظیم پنهان کردیم. در یک تناظر غم انگیز، گاومیش‌ها شبیه تام و تمامی از ما بودند. خسته و پر از حرمان. توییت های ما برای آنها آب نمی‌شد، کما که اخبار کسی برای ما نان.

به نظرم متاخرترین نماد اجتماعی سیاسی ایران گاومیش است.
می‌شود به جای هزار کلمه‌ ممنوع و در محاق، لب فروبست و اندام واره‌ یک گاومیش را کشید.

این نمایشگاه و تلقی من از جنوبِ جهان، سیاه و تار می‌بود اگر که ماهی ها نبودند. ماهی و موسیقی. ماهی مرگ از گرسنگی نه، مرگ از بی امیدی را به تاخیر می اندازد.

آثار این نمایشگاه می‌توانست پلان های یک انیمیشن باشند؛ اما ذهن تک فریم حسین حسن شاهی جا برای تکان خوردن و جُنبیدن سوژه ندارد. اینجا هر تکانی (بخوانیم هر فیگوری) بدیلِ سربلندی ست از قصه‌ای جداگانه.

انگار که عکسی باشد از میانه‌ راه یک گاومیش، یک ماهی، یک دمام و نی همبونه؛ طوری که بشود پس و پیشش را به میل خودت و برای خودت تعریف کنی.»

حسین حسن‌شاهی هنرمند مجسمه‌ساز در گفتگو با خبرنگار صبا عنوان کرد: ایده این نمایشگاه به چندین سال پیش که من دانشجوی رشته انیمیشن بودم بازمی گردد، از آنجا که اصالتا جنوبی هستم و دغدغه فرهنگ، آداب و رسوم، موسیقی، پوشش و فضای جنوب را دارم این ایده در ذهنم شکل گرفت که یک انیمیشن درباره جنوب کشور بسازم، اما از آنجا که ذهنیت من تک‌فریم است و قصه‌پرداز نیستم، این شد که تصمیم گرفتم با مدیای مجسمه‌سازی کار کنم و حدود ۴ – ۵ سال روی این مجموعه کار کردم.

او درباره انتخاب متریال فلز توضیح داد: شروع کار من با متریال فلز بود و کار را با مجسمه‌های دمام‌زنان فلزی شروع کردم و رفته رفته مجموعه را گسترش دادم. در مناطق نفت‌خیز جنوب و پالایشگاه‌ها و کشتی‌ها متریال فلز زنگ زده خیلی دیده می‌شود و از طرفی ساختمان‌هایی که در جنوب و بوشهر ساخته شده‌اند چون با ماسه‌های دریا کار شده‌اند، احساس زبری خاصی دارند که حتی گاهی خرده های گوش‌ماهی و صدف هم بین سیمان دیوارها مشاهده می‌شود. همه اینها برای من الهام‌بخش بود و این تصاویر در ذهن من ایجاد شد که می‌توانم با فلز بازی‌های فرمی زیادی انجام دهم و فلز را با متریال دیگری نیز ترکیب کنم.

این هنرمند درباره پرداختن به گاومیش در آثار خود اظهار کرد: همان طور که آقای عبدی‌پور در استیمیت بیان کرده است، من نویسنده نیستم و توسط تصویر و مجسمه ذهنیت خود را ارائه می‌کنم. در این چند سال وضعیت بد تالاب‌های جنوب و خشکی آن‌ها به زیست جانوران آن منطقه و به خصوص زندگی واتر بوفالو یا گاومیش‌ها بسیار آسیب رسانده است.

او اضافه کرد: چندسال پیش تصاویری منتشر شد که این گاومیش‌ها به دلیل گرمای شدید هوا و خشکی تالاب هورالعظیم سوختند. هرکدام از این تصاویر ایده‌ای بود در ذهن من و حضور گاومیش در آثارم از اینجا شروع شد. علاوه بر اینکه گاومیش نماد منطقه جنوب هم هست چون این حیوانات از خوزستان تا بوشهر و … زندگی می‌کنند.

این مجسمه‌ساز درباره نام‌گذاری این مجموعه تصریح کرد: دلیل اینکه من نام این نمایشگاه را «تالاب» گذاشتم، این بود که جغرافیای بیشتری را دربر بگیرد و منحصربه شهرهای مخصوصی از جنوب نباشد بلکه در این نمایشگاه پهنه جنوب و وجه اشتراک و قرابت فرهنگی این شهرها را به تصویر کشیدم.

حسن‌شاهی در پایان خاطرنشان کرد: باید از چندنفر که خیلی در این کارها تاثیرگذار بودند و منشا ایده‌پردازی من بودند ازجمله احسان عبدی‌پور، صادق چوبک، نجف دریابندری، منیرو روانی پور، احمد بارکی‌زاده استاد مجسمه‌سازی من بوده است، تشکر کنم.

ندا زنگینه

انتهای پیام/