جو گیر می‌شویم و بدون حساب وکتاب جلو می‌رویم | پایگاه خبری صبا
امروز ۱۰ فروردین ۱۴۰۳ ساعت ۱۰:۱۰
بهنام تشكر:

جو گیر می‌شویم و بدون حساب وکتاب جلو می‌رویم

بهنام تشكر از جمله بازيگران تئاتر است كه پس از حضور در تلويزيون شناخته شد. "ساختمان پزشكان" سريالي بود كه تشكر با ايفاي نقش دكتر نيما به مخاطبان تلويزيون معرفي شد.

با وجود اینکه حضورش در تلویزیون و به ویژه حضورش در کنار هومن برق‌نورد، زوجی را به وجود می‌آورد
که مخاطبان دوست داشتند اما او همواره خود را دلبسته تئاتر می‌داند. “خدای
کشتار”، گخرس”، “روایت بسته شده به دم اسبی که از پا نمی‌افتد”
از جمله تئاترهایی است که در آنها بازی کرده است. “ساختمان پزشکان”، “دزد
و پلیس” و “دودکش” هم جزو آثار او در تلویزیون است البته در کنار
اینها صداپیشگی و دوبله هم در کارنامه کاری او دیده می‌شود. او که به عنوان یکی از
بازیگران توانمند تئاتر شناخته می‌شود نقدهای تندی نسبت به وضعیت کنونی تئاتر ما
دارد. درباره همین موضوع با او به گفت‌وگو نشسته‌ایم
.


فکر می‌کنید
وضعیت تئاتر ما در دهه ٩٠ نسبت به دهه‌های قبل چه تغییری کرده است؟

زمانی که ما کار تئاتر می‌کردیم در
دهه ٧٠ و اوایل دهه ٨٠ اتفاقات خوبی می‌افتاد. اگر به سینما و تلویزیون نگاه کنید،
اکثر بازیگرهایی که آمدند به تلویزیون و مورد توجه مردم قرار گرفتند، در آن دهه
کار کردند. به نظرم دهه طلایی بعد از انقلاب است ولی از نیمه دوم دهه ٨٠ همه‌چیز
رو به افول رفت
. انگار
تعریف‌ها عوض شد. نتیجه اینکه تک و توک بازیگران تئاتری می‌بینیم که کارشان مورد
توجه قرار می‌گیرد. اتفاقات خوب در تئاتر ما نسبت به آن دهه کم می‌افتد
.


و به نظر
شما نقش دولت در این اتفاق چقدر است؟

به نظرم آن‌طور که باید و شاید همه‌مان
داریم زندگی می‌کنیم و می‌بینیم که چه بر ماگذشته و چرایی این قضیه چرایی مبهمی
نیست. به لحاظ سیاستگذاری، اینکه کالای فرهنگی به نام تئاتر در دولت قبل زیاد
کالای آنچنان مهمی نبوده است. نه تنها مهم نبوده که اگر موفق می‌شدند آن را تعطیل
کنند، می‌کردند
. در این
دوره هم، می‌دانم دولت فعلی این دغدغه را دارد که مردم مایحتاج اولیه خود را تامین
کنند. آدم باید اول زنده بماند تا از زنده بودنش لذت ببرد. ما تمام معضلات دولت
فعلی را می‌دانیم و درک می‌کنیم و می‌دانیم به سرعت حل نمی‌شود اما امیدوارم که
گام‌های بلندتری برداشته شود تا به فرهنگ هم برسیم. مقوله فرهنگی و به خصوص تئاتر
آنقدرها برای دولت هزینه بردار نیست و هزینه‌های ویژه‌ای نیست. اگر نیم نگاهی کنید
به پول‌هایی که هزینه شده شاید یک هزارم این پول‌ها می‌توانست تئاتر و سینمای این
کشور را به رشد اعلایی برساند و این به نگاه دولت‌ها بر‌می‌گردد. اینقدر در دولت
قبل حفره ایجاد شد و همه‌چیز نابود شد که حالا حالاها باید دنبالش بدویم
.
به هر حال
الان بخش خصوصی در حد بضاعت دارد وارد حوزه تئاتر می‌شود
. اما خیلی‌ها هم معتقدند که با ورود
پول به تئاتر حواشی و مسائلی که در سینما هست دامن تئاتر را هم خواهد گرفت
.
من کمی با این مشکل دارم. مثل فوتبال
ما شده. یعنی از آن موقع که پول وارد شده و از راهش وارد نشده این مشکل در فوتبال
ایجاد شده است. مثلا از اوایل دهه ٨٠ که پول وارد فوتبال شد، لیگ ما را نابود کرد.
در تئاتر آوردن چهره‌های سینمایی فقط یک مُسکن بود وقتی تاثیرش از بین برود درد را
دو برابر کرده. سلیقه مردم را به سمتی بردند که مردم بیایند و فقط بازیگران مطرح
سینما را ببینند و نمایش‌های دیگر را نمی‌بینند و این بلایی است که سر تئاتر ما
آمده است. علت هم مدیران سالن‌ها هستند. مدام گفتند بازیگر بفروش بیاورید تا
کارتان بفروشد. تنها چیزی که فکرش را نکردند این بودکه کیفیت کارها مطلوب هست یا
نه
.


پس شما با
ورود بازیگران تلویزیون و سینما به تئاتر مخالف هستید؟

من اصلا مخالفتی ندارم که به تئاتر
بیایند ولی الان نگاه کنید کجا هستند؟ هنوز هم هستند؟ فصل تئاتر پاییز و زمستان
است درست مثل سینما. بعدش شما در نیمه دوم می‌بینیدکه بازیگران سینما که حق هم
دارند، باید به سینما بروند چون سینما به‌شان احتیاج دارد و باید بروند و ناگهان
جوی می‌آید و فارغ از اینکه پیامدآن را بدانیم درگیر آن جو می‌شویم. ناگهان می‌بینیم
خبری از آنها نیست و همه‌اش هم تقصیر مدیران سالن‌هاست که کارگردان‌ها را مجاب کردند.
سلیقه آنها را دستکاری کردند. حتی به نفع بازیگران سینما هم نبود و بازیگران
تئاتری که چندین و چند سال سابقه تئاتر دارند باید خانه‌نشین شوند
.


الان سالن‌های
خصوصی زیادی هستند و هر روز هم بیشتر می‌شوند. فکر می‌کنید این سالن‌های خصوصی می‌توانند
کمکی به رفع این مشکلات کنند؟

من خودم به سالن‌های خصوصی احاطه
ندارم. سعی کردم هر سال یک تئاتر داشته باشم. اتفاقا مشکل اصلی از خود ایرانشهر
شروع شده. به حساب اینکه یک مدیر کارنامه موفقی داشته باشد و با طیب خاطر کار کند.
به نظر می‌رسد کارگردان‌ها را مجاب کرده و ببخشید این لفظ خیلی بد است که “بازیگران
بفروش را بیاورند”. در صورتی که ما دیدیم تئاترهایی بوده که فقط بازیگران
تئاتر بودند و اتفاقا فروش‌های خیلی خیلی بهتری به نسبت تئاترها با بازیگران سینما
داشته‌اند. من اصلا مخالف نیستم و این را تاکید می‌کنم. فقط می‌گویم ما جو گیر می‌شویم
و بدون حساب وکتاب جلو می‌رویم. وقتی می‌روی برای سالن، اول می‌گوید بازیگرانت چه
کسانی هستند؟! تو متن را رها کردی اول می‌پرسی بازیگرانت؟! و منتظر است که دو
نفرشان از تلویزیون و سینما باشند. به هر حال این اتفاق افتاده و این جو آب روان
است. با تمیز و کثیف بودنش کاری ندارم باید به سمت خوبی هدایت شود
.

هنوز دیدگاهی منتشر نشده است