به گزارش خبرنگار ادبیات صبا، به تازگی ۲ کتاب «مقالات شاهنامه» نوشته محمد رسولی در نشر سبزان و «آشپزی و خوراکی در شاهنامه» در انتشارات سمرقند به چاپ رسیده‌اند.

این نویسنده و پژوهشگر در گفتگو با خبرنگار ادبیات صبا درباره تالیف کتاب «مقالات شاهنامه» گفت: باید به این نکته توجه کنیم که برخلاف تصور خیلی از افراد، شاهنامه افسانه و زاییده تخیل شاعر نیست و همه آنچه که در شاهنامه آمده، روایت تاریخ است. این موضوع حاصل حدود ۲۰سال پژوهش من است و به این نتیجه رسیدم که حدود ۷-۸ هزار سال تاریخ ایران در شاهنامه نهفته است. وقتی این دید را به شاهنامه داشته باشیم قابل انتظار است که بتوان مسائل امروزی را از دل این کتاب پیدا کرد.

او در ادامه درباره موضوعات مقالات این کتاب توضیح داد: به طور مثال اخلاق همواره در جوامع بشری برای انسان‌ها مطرح بوده است درنتیجه یکی از مقالات این کتاب به «اخلاق در شاهنامه» اختصاص دارد. هیچ جامعه‌ای بدون حقوق و قوانین اداره نمی‌شود و شاهنامه نیز به عنوان یک کتاب تاریخی و اجتماعی دارای مباحث حقوقی است و یکی از مقالات به موضوع «حقوق در شاهنامه» می‌پردازد. «سیاست در شاهنامه»، «حقوق سالمندی در شاهنامه»، «فرهنگ در شاهنامه»، «حقوق بشر در شاهنامه»، «هنر در شاهنامه» و «کاروانسراهای شاهنامه» ازجمله مقالات این کتاب هستند که همه براساس مطالب علمی و تخصصی بررسی شده اند.

این پژوهشگر تصریح کرد: «آشپزی و خوراکی در شاهنامه» هم با همین رویکرد به یک کتاب جداگانه تبدیل شد. در این کتاب هم به موضوع خوراک و آشپزی در شاهنامه پرداخته شده است و هم پیام مهم‌تر این است که خوراک به صورت علمی چه تاثیری بر روح و روان انسان می‌گذارد. به طور مثال تا پیش از اینکه زهاکیان روی کار بیایند انسان ایرانی بیشتر گیاه‌خوار بوده است اما از زمانی که شروع می‌کنند به مارهای زهاک غذا دادن، روحیه خون‌خواری در او بیشتر می‌شود. گوشتخواری صرف و دوری از گیاهان طبیعی بر روح و طبیعتا جسم انسان تاثیر می‌گذارد.

نماد ایرانیت و ایرانی بودن شاهنامه است

او تصریح کرد: شاهنامه کتابی است که اهمیت و کارکرد زیادی دارد. حتی همین امروز نیز مشکلات سیاسی و اجتماعی جامعه را می‌توان حول محور شاهنامه حل کرد بدین گونه که همه مردمی که علایق و افکار سیاسی مختلفی دارند، مجبورند گرد محور ایرانی بودن جمع شوند و همه در یک صفت مشترک هستند و نماد ایرانیت و ایرانی بودن شاهنامه است. در نتیجه اگر ما هرچه بیشتر به شاهنامه بها دهیم از تفرق جامعه ایرانی جلوگیری می‌کنیم.

رسولی ادامه داد: شاهنامه می‌تواند برخی واحدهای سیاسی بیرون از ایران امروز را به ما پیوند بزند. زمانی که شاهنامه می‌خوانیم متوجه می‌شویم بخش‌های زیادی از افغانستان، تاجیکستان، جمهوری آذربایجان جزو ایران بوده‌اند و نوعی روحیه صلح‌دوستی با همسایگان درون ما ایجاد می‌کند.

این پژوهشگر درباره اهمیت تمرکز روی رشته‌های مختلف در شاهنامه گفت: اگر به طور تخصصی روی رشته‌های مختلف در شاهنامه تمرکز کنیم باعث می‌شود که مرزهای تاریخی آن دانش‌ها طولانی‌تر شود. امروز در علوم انسانی می‌گویند کسانی علوم را خوب فرامی‌گیرند که تاریخ آن را خوب بدانند به طور مثال وقتی تاکنون تصور می‌کردیم ریشه معماری به ۳ هزار سال پیش بازمی‌گشته اما می‌بینیم که در شاهنامه و هفت هزار سال پیش معماری وجود داشته است که این موضوع به شکوفایی آن دانش کمک می‌کند.

او تاکید کرد: شاهنامه یک کتاب برای اداره جامعه است و هر اتفاقی که دیروز، اکنون و امروز در جامعه ما رخ دهد در تاریخ مشابه آن پیش آمده است و تاریخ باعث می‌شود که انسان آینده را بهتر بشناسد.

رسولی در پایان از کشف رموز شاهنامه در یک کتاب خبر داد و گفت: پیش‌تر کتاب «نگاهی نو به شاهنامه» را نوشته بودم و این کتاب باعث می‌شد نگاه‌ها به شاهنامه تغییر کند و در این کتاب برای اولین بار گفته شد که حتی یک بیت از شاهنامه هم‌ افسانه نیست و راز و رمزهای علمی دارد. مثلا کشف کردیم که سیمرغ یک پزشک‌ بوده است اما در آن کتاب هنوز برخی رموز هنوز کشف نشده بود. اکنون همان کتاب را به طوری که همه رموز شاهنامه را کشف می‌کند، ادامه می‌دهیم. یک‌ کتاب هم‌ به نام «پزشگی در شاهنامه» دارم که تعمدا مطالب آن را به چند پزشک که تخصصی در ادبیات نداشتند نشان دادم و وقتی ابیات را خواندند، تایید کردند که حتما در آن زمان یک ماخذ پزشکی در اختیار فردوس بوده است برای سرودندن این‌ شعرها.

ندا زنگینه

انتهای پیام/