رضا جمالی کارگردان در گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی صبا، اظهار داشت: در حال انتخاب لوکیشن‌های فیلم جدیدم هستم که موضوع آن در مرز ایران و آذربایجان و در دهه ۶۰ اتفاق می‌افتد.

او ادامه داد: صراحتا می‌توانم بگویم که این فیلم فضای متفاوتی از آثار قبلی‌ام خواهد داشت و امیدوارم که فیلم جدیدم نیز بتواند به اندازه دیگر فیلم‌هایم موفق باشد. اگر خدا بخواهد بعد از نهایی شدن لوکیشن‌های فیلم و انتخاب بازیگران در اواخر سال جاری ساخت فیلم را آغاز خواهم کرد.

او در پاسخ به این پرسش که تا چه حد از جهان و آثار سینماگرانی چون زویاگنتسوف‌، جیلان و فیلم‌سازان مینی‌مالیسم در آثارش تاثیر پذیرفته‌، گفت: من معتقدم که محیط پیرامون انسان و آداب و رسوم و سننی که او در آن زیست می‌کند، بر شخصیت و آثارش تاثیر می‌گذارد. باید بگویم که من در فیلم‌هایم بیشترین تاثیر را از نوع زندگی و فرهنگ خودم گرفته‌ام. اشخاص مختلف با شخصیت‌ها و فرهنگ‌های گوناگون در منطقه آذربایجان بالاخص اردبیل بیشترین تاثیر را در آثارم گذاشته‌اند. من از نگاه و از ظن خودم آدم‌ها را کنکاش کرده‌ام و در ذهن خود شخصیت‌شان را صیقل داده و در نهایت آنها را پرورش داده‌ام و به تصویر کشیده‌ام. از این بابت، می‌توانم بگویم من هرگز تحت تاثیر فیلمسازانی که به آنها اشاره کردید، نبوده‌ام. برای مثال یک اثر از زویاگنتسوف‌ روسی [فیلم بازگشت] را دیده‌ام که فضای سرد و تلخی داشت… در مورد نوری بیلگه جیلان هم باید بگویم که او فیلمساز خوبی است و من چند فیلمش را دیده‌ام ولی هرگز تحت تاثیر او نبوده‌ام. فیلم‌های من با اینکه نگاه تلخی دارد ولی یک نگاه شوخ‌طبعانه در آن جریان دارد که مختص خودم است. یعنی از سال ۱۳۷۸ در فیلم‌های کوتاهم این نگاه را داشتم و به مرور زمان، به تجربه، این نوع نگاه در من پخته و پخته‌تر شد. در حقیقت من بیشترین تاثیر را از فیلم‌های کوتاه خودم اندوخته‌ام که این ادعا در فیلم‌های بلند پیرمردها نمی‌میرند و فیلم دومم سونسوز مشهود است.

جمالی ادامه داد: خوشبختانه فیلم بلند «سونسوز» اخیرا در جشنواره شب‌های سیاه تالین انتخاب و نمایش داده شد و در جشنواره دریای سرخ عربستان جایزه بهترین فیلمنامه را کسب کرد و با استقبال بی‌نظیر مخاطبان روبرو شد. می‌توانم بگویم نوع طنز شخصی من که به آن اشاره کردم، در فیلم «سونسوز» به اوج خود رسیده است.

این کارگردان درباره وجود سویه‌هایی از کمدی سیاه در آثارش خصوصا‌ «پیرمردها نمی‌میرند»، این سبک از کمدی و ارتباط آن با جامعه گفت: پرداخت به موضوعات تلخ اجتماعی یکی از دغدغه‌های من است. من احساس می‌کنم که به عنوان یک فیلمساز رسالت دارم که گوشه‌ای از این تلخی‌ها را به زبان کمدی بیان کنم. به همین خاطر، به موضوعات مختلف پرداخت می‌کنم و به شکل طنازانه‌ای آنها را در فیلم‌هایم به تصویر می‌کشم.