به گزارش صبا، سعید مستغاثی در یادداشتی عنوان کرد: فیلم «شماره ۱۰» برخلاف نام و عنوانش، به شدت فیلم «پاپیون» ساخته فرانکلین جی شافنر و شخصیت‌های آن را تداعی می‌کند و خصوصا بازی مجید صالحی در یک نقش متفاوت و دشوار‌، می‌تواند یکی از موارد قابل قبول فیلم «شماره ۱۰» باشد.
فیلمساز توانسته نمای یک اردوگاه ویژه و اسرا و بازجوهایش به‌خصوص بازجوهایی که از سوی سازمان منافقین سعی در جذب برخی اسرا دارند را در فضاهای تیره و تنگ به تصویر بکشد و در این مسیر صحنه‌آرایی‌ها و چهره‌پردازی را به کمک گرفته تا از بازیگرانی مانند سیامک صفری و بهرنگ علوی و احمد کاوری و… چهره تازه‌ای بیرون بیاورد.
ماجرای فرار از اردوگاه‌های اسارت صدام، همان قدر که معدود و محدود بوده‌، در سینمای ایران هم جای چندانی نداشته است. شاید یکی از معدود مواردی از این دست که در سینمای ایران به تولید و اکران رسید، فیلم «پوتین» ساخته عبدالله باکیده در سال ۱۳۷۰ بود که البته یک ماجرای واقعی را روایت نمی‌کرد. اما آنچه امتیاز و نقطه قوت فیلم «شماره ۱۰» به شمار می‌رود‌، رویداد واقعی آن بوده که می‌تواند به جذاب‌تر شدن ماجرا کمک کند، خصوصا که به نظر می‌آید زرگر نژاد برخلاف فیلم‌های قبلی‌اش، از حاشیه رفتن و مطول گفتن، پرهیز کرده و اثری به قول معروف شسته و رفته از کار درآورده است.