لیلی عاج در گفت‌وگو با خبرنگار سینما صبا گفت: امسال جشنواره فیلم اولی‌هاست و فیلمسازان و جوانان درجه یک و خیلی خلاقی در جشنواره حضور دارند.

او درباره حضورش در سینمای ایران پس از سال‌ها فعالیت در تئاتر گفت: همیشه می‌گفتم من مثل ورزشکاری هستم که رقبایم خیلی آماده‌اند و من از جهان تئاتر آمده‌ام و احساس غریبگی می‌کنم، آنها خیلی رو فرم‌تر هستند و رقبای سر سختی دارم اما برای همه خیلی احترام قائل هستم چرا که می‌دانم همگی خیلی زحمت کشیده‌اند.

این کارگردان اظهار داشت: برایم اهمیت داشت که کار آبرومند شود و تلاش کردم در سرهنگ ثریا قصه‌گوی خوبی باشم. قطعا فیلم خالی از هیچ نقصی نیست و اگر حسی هم هست تلاش عوامل گروهم بوده که همدل و همراه بودند. من با تمام توانم کار کردم و قدردان گروهم هستم که من را از جهان تئاتر پذیرفتند.

او در واکنش به این موضوع که حضور کارگردان‌های شناحته شده تئاتر در سینما گاه مناقشه‌برانگیز است؛ بعضی‌ها مثل بیضایی یا دکتر رفیعی خیلی موفق بودند بعضی‌ها نه چندان، اظهار داشت: دو بزرگواری که نام بردید (استاد بیضایی و دکتر رفیعی) آن قدر جایگاه رفیعی دارند که نمی‌شود درباره آنها صحبت کرد یعنی امثال من با آنها فاصله نجومی داریم اما معتقدم تغییر این دو مدیوم تفاوت چالش‌برانگیزی ندارد. همان گونه که هر فرد سینمایی اراده کند می‌تواند تئاتر کار کند، از این سو همینطور است و نظر خاصی ندارم، چه بسا سینمایی‌هایی که بعد از یک شاهکار فیلم بدی ساختند یا چه سینمایی‌هایی که به تئاتر کوچ کردند و اصلا موفق نبودند. منظورم این است که تغییر مدیوم گاهی با موفقیت همراه است و گاهی با اقبال و موفقیت همراه نیست.

«سرهنگ ثریا» تازه‌ترین محصول سازمان هنری رسانه‌ای اوج است که از زاویه‌ای متفاوت به حضور سازمان مجاهدین خلق (منافقین) در پادگان اشرف می‌پردازد.
این فیلم اولین ساخته سینمایی لیلی عاج است و در خلاصه داستان این فیلم چنین آمده است: «این راه با گریه باز نمیشه!».
لیلی عاج سال‌ها در تئاتر تجربه کارگردانی نمایش‌های متعددی همچون «کجایی ابراهیم»، «خواب زمستانی»، «قند خون» و «کمیته نان» را داشته است.