آرین نوابی و بامداد آقاجانی کارگردان‌های فیلم کوتاه «آنتروپی» در گفت‌وگو با خبرنگار سینما صبا پیرامون الگوهای ساختاری فیلم خود و مسیری که فیلم‌شان پس از کسب جایزه در جشنواره نهال طی خواهد کرد، توضیحاتی دادند.

نوابی در ابتدا گفت: فیلم کوتاه «آنتروپی» تاکنون در دو جشنواره‌ نهال و سایه در ایران شرکت کرده است، در جشنواره نهال موفق به کسب سه جایزه شد. در جشنواره‌ سایه هم موفق به دریافت دیپلم افتخار ایده خلاقانه از انجمن فیلم کوتاه ایران (ایسفا) شد. همچنین، در دومین دوره‌ «هفته فیلم» که در دانشگاه هنر تهران برگزار شد، برنده بهترین فیلم‌نامه و همچنین جایزه‌ ویژه‌ هفته فیلم شد. پخشِ این فیلم کوتاه به جشنواره‌های خارجی به تازگی شروع شده و اخیراً، در جشنواره‌ Si Cinéma در فرانسه قبول شده است.

نوابی در رابطه با شباهت‌های ساختاری و بصری فیلم کوتاه «آنتروپی» به آثار ژانر پیر ژونه گفت: شباهتی که به آن اشاره کردید برای من جالب است و حتماً روی آثار ژان پیر ژونه مطالعه بیشتری خواهم کرد. اما واقعیت این است که شباهتی که شما گفتید اتفاقی بوده است.

آقاجانی در پاسخ به این پرسش که چه مقدار بر روی تکنیک‌های مکانیکی در کمدی و همچنین عنصر «تکرار» کار کرده‌اید، گفت: بعد از این که نسخه‌ اولیه‌ای از ساختارِ کلیِ فیلم‌نامه نوشته شد، در ادامه‌ی کار، ما به شکلی سیستماتیک کاراکترها و موارد کمدی‌ای را که می‌توانست به فیلم اضافه شود، کنار هم نوشتیم، و سعی کردیم با بهترین چینش ممکن، توالی این موارد را مهندسی کنیم و آن‌ها را واردِ خط داستانی کنیم. همانطور که اشاره کردید، یکی از عناصر اصلیِ کمدیِ فیلم، تکرار است. در بسیاری از قسمت‌ها سعی ما بر این بود که این تکرار به شکلی اجرا شود که به لحاظ زمانی، با موقعیت قبلی فاصله داشته باشد تا بیننده، هر بار با دیدن این تکرار غافلگیر شود و آن صحنه، برایش یادآوری شود. گرچه که انتظار یادآوری‌اش را نداشته است.

وی افزود: در قسمت‌هایی از فیلم هم، این تکرار با هدفِ عصبانی کردنِ کاراکتر اصلی (استاد) انجام شده بود. چرا که اقتضای ساختار فیلم‌نامه این است که در انتها خشم استاد به اوج برسد و صبر استاد لبریز شود؛ علاوه‌بر این، تماشای عصبانی شدن استاد از این تکرارها برای بیننده طنزآمیز است. علی‌الخصوص که هدف دانشجویان از این تکرارها خشمگین کردن استاد نیست و بدون کینه این تکرارها رو رقم می‌زنند! اما من فکر می‌کنم که شاید عنصر اصلی‌ای که این تکرارها را موفق می‌کند، عنصر غافلگیری است. فکر نمی‌کنم بدون غافلگیر کردنِ بیننده، این تکرارها همینقدر مفید باشند.

نوابی در پاسخ به این پرسش که آیا در آثار بعدی خود به موقعیت‌مندی و یا روایت موقعیتی در یک لوکشین وفادار خواهید ماند، گفت: هر رویکرد کمدی محدودیت‌ها و قابلیت‌های به خصوصی دارد. همه چیز را نمی‌شود در یک فرم ثابت بیان کرد. آغوش ما به انواع رویکردهای کمد‌ی و تکنیک‌ها باز است و به امتحان کردن و بازی کردن با رویکردهای جدید علاقه‌مند هستیم. ساختار کمدیِ فیلمِ جدیدی که به تازگی ساختش را شروع کرده‌ایم، بر مبنای کمدیِ موقعیت نیست و فرم متفاوتی دارد. اما بعید نیست که بسته به ایده‌هایی که در آینده به فکرمان می‌رسد، این سبک از کمدی را هم تکرار کنیم.

آقاجانی درباره پروژه جدید این تیم بعد از «آنتروپی» ادامه داد: جایزه‌ ویژه‌ای که از هفته‌ فیلم دانشگاه هنر تهران دریافت کردیم، بودجه‌ای برای ساخت فیلم بعدی‌مان است. به تازگی پیش تولید ساخت این فیلم جدید را مشترکاً شروع کرده‌ایم. البته در زمینه همکاری مشترک، «آنتروپی» اولین همکاری مشترک ما نیست و شروع این همکاری به زمانی که خودمان را به یاد داریم و به تازگی خواندن و نوشتن یاد گرفته بودیم، برمی‌گردد! طبیعتا هر دو مشتاق به ادامه‌ این همکاری هستیم گرچه که همکاری مشترک ما روی سبک‌ها و فرم‌های خاصی جواب می‌دهد و همه پروژه‌ها و ایده‌های‌مان را مشترکاً انجام نخواهیم داد. همچنین، به احتمال زیاد از زمانی به بعد به لحاظ جغرافیایی از هم دور خواهیم بود و این، همکاری را سخت خواهد کرد.