گروهی از منتقدان و نویسندگان تئاتر، پدیده‌ها و بهترین بازیگران شاخص عرصه هنرهای نمایشی را در سال 1401 انتخاب کردند.
به گزارش خبرنگار تئاتر صبا، این نظرسنجی با توجه به اجراهای عموم و نمایش‌هایی که در چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر و سایر جشنواره‌ها مانند جشنواره خندستان و… روی صحنه رفت، انجام شده است که در روزهای پایانی سال ۱۴۰۱ از نظر می‌گذرانید؛
منوچهر اکبرلو
آرزو کریمی‌زند در نمایش «حکایت‌های آبکی»
آدینه رحیم‌نژاد و نرگس خاک کار در نمایش «کالبد شکافی یک اتفاق»
هما پارسایی سرشت در نمایش «آخرین بازمانده»
همچنین مصطفی کولیوندی در نمایش «کالبدشکافی یک اتفاق» و گروه بازیگران نمایش «تاکسیدرمی» به کارگردانی مجتبی رستمی فر خوب بودند.
نگار امیری
بهنام شرفی در نمایش «شاه مردنی هیچ کجا»
شهروز دل افکار در «رومئو و ژولیت» و «مکبث زار»ابراهیم پشت کوهی
افشین زارعی نیز در نمایش «عبدالرضا»
نسترن ابراهیم‌زاده در نمایش «شاه مردنی هیچ کجا»
مرجان آقانوری در نمایش «آلا»
رضا پورزارعی
بازیگران نابینا و کم‌بینای نمایش «همه چیز می‌گذرد، تو نمی‌گذری» (غلامرضا عربی): مریم دیهیم بخت، ندا سلیمانی، شیما شوری، حمیدرضا کیانی خواه، مسیحا موسوی، علی خدایاری، حمیدرضا فلاحی، زهره شعبانی، زهره میرشفیعیان، سهیلا جعفرآبادی، حانیه رستگاری.
مرجان آقانوری در نمایش «آلاء»
کیمیا خلج در نمایش «بالاخره این زندگی مال کیه؟»
سمیرا حسینی، میثم اکبری، صدف بهشتی، بیتا بیگی، غزال نظر در «کافه عاشقی»
سیدعلی تدین
شما باید از بین استعدادها، چند پدیده را بیابید که در چنین وضعیتی قرار نداریم و باید به حال تئاتر افسوس خورد، اما امسال دو کار بود که بازیگران خانم و آقای خوب و استعدادهایی را داشت اما باید روی آنها توسط استاد یا کارگردان حرفه‌ای که می‌توانستند آنها را ارتقا دهند،کار می‌شد و نباید در آن مرحله می‌ماندند. در تماشاخانه سیمرغ نمایش «دیدن» را دیدم که بازیگر خانم آن مستعد و هنرجوی تئاتر بود اما خام بود و روی او باید کار می شد اما او از ۱۵ نفری که روی صحنه بودند، بهتر بود.
نمایش «تلقین» به کارگردانی نیما مظاهری که در تماشاخانه ارغوان روی صحنه رفت، به لحاظ کارگردانی و نگاهش به موضوعات روز و تلفیق آن با مسائل و ادبیات خودمان خوب بود و احتمال دارد خبرهای خوبی در آینده از او بشنویم. در جشنواره تئاتر فجر نیز پدیده‌ای ندیدم، متاسفانه تئاتر افت کرده است و اکثر کارها از لحاظ متن یا کارگردانی و… در حد صحنه نیستند. در جشنواره نیز همینطور بود و با توجه به پیشینه و برند جشنواره فجر امسال بسیاری از آثار در خور این جشنواره نبودند و صرفا در حد اجراهایی در جشنواره‌های استانی بودند. باید علت‌ها را پیدا کرد… یکی از عوامل مهم حضور تماشاخانه‌های خصوصی است، زیرا برای گردانندگان این تماشاخانه‌ها، سطح کارها مهم نیست و صرفا به فکر درآمدزایی هستند، همچنین آموزش نیز کیفیت خوبی ندارد و افراد نالایقی در آموزشگاه‌ها تدریس می‌کنند و خیلی از بازیگران خروجی این دوره‌ها هستند. همین عوامل باعث می‌شود امروزه با مسائلی از این دست روبه رو باشیم. تئاتر اگر همین گونه پیش یرود، مفهوم خود را از دست می‌دهد، همانطور که بسیاری از شاخصه‌ها، مثل طراحی صحنه و… از تئاتر سلب شده است، مونولوگ را به حرف تبدیل می‌کنند و …
شهرام خرازی‌ها
مرجان آقانوری در نمایش«آلا» از معدود بازیگران تئاتر ایران است که تسلط خوبی روی فن بیان و زبان بدن دارد و ار حیث بازیگری، امضای خودش را پای هر اثری می‌گذارد.
باید به نقش گلاب آدینه در روشن نگاه داشتن چراغ تئاتر ایران در سال۱۴۰۱ اشاره کنم. درست در دوره‌ای که به‌خاطر مسائل اجتماعی اخیر چراغ تئاتر داشت رو به خاموشی می‌رفت، یکی از معدود هنرمندانی که توانست مشعل تئاتر را فروزان نگه دارد، گلاب آدینه با نمایش «پرده‌خوانی» بود. ایشان باعث شد که بقیه هنرمندان هم تشویق شوند که صحنه را ترک نکنند و این ارزشمندترین کاری بود که در سال۱۴۰۱ برای تئاتر ایران اتفاق افتاد.
امین خرمی
حامد رسولی در نمایش «شکوفه های گیلاس»
او در این نمایش درخشید و از معدود بازی‌هایی بود که نه امسال بلکه طی سالیان اخیر در صحنه تئاتر دیدم که بازیگر برای ایفای نقش، معرفی و ارائه باورپذیر آن به مخاطب هیچ دست و پایی نمی‌زند و در عین حال مخاطب، یک کاراکتر تئاتری می‌دید نه حامد رسولی بازیگر را؛ و چه توفیقی از این بالاتر…
همچنین در نمایش «رستم و سهراب» آسو خسروی مستعد بود. این نمایش، اجرایی مبتنی بر مونولوگ با انطباق دقیق میان حس، اکت و کنش و ارتباط گیری با مخاطب در بازی دقیق از لبه باریک ارایه بازی تئاتریکال در قالب شخصیت راویِ نقال به شمار می‌رود.
مریم رودبارانی
گروه بازیگران نمایش «سبکی»
معصومه رحمانی در نمایش‌های «آناکارنینا» و «دوستان کمُدی»
تینو صالحی در نمایش «چه کسی جوجه‌تیغی را کشت؟»
سام درخشانی در نمایش «مانش»
علیرضا سعیدی
گروه بازیگران «همه چیز می‌گذرد، تو نمی‌گذری»
بهزاد صدیقی
پدیده خاصی ندیدم و البته در سالی که گذشت کارهای کمتری دیدم با این وصف، بازی سعید چنگیزیان و نورا هاشمی را در «پرده خانه» گلاب آدینه را پسندیدم. شرایط تئاتر امسال غیر عادی بود،هم کمیت آثار متفاوت بود و تئاتر به خاطر شرایط سیاسی تعطیل شد و قبل از آن نیز درگیر کرونا بودیم و هیچ کدام از هنرمندان در شرایط عادی و آسوده خاطر روی صحنه نیامدند اما اگر کارها در حد کار خانم آدینه بود قطعا در خاطرم باقی می‌ماند و کار ایشان را باید با چند اجرا در حد خود مقایسه کرد اما شرایط عادی نبوده است و چنین مقایسه‌ای امکان پذیر نیست. در اردیبهشت «شکوفه‌های گیلاس» محمد مساوات را دوست داشتم چرا که بازی‌ها در آن بسیار درخور و شایسته بود و طراحی صحنه، متن، کارگردانی و… درخشان بود و یک سر و گردن از دیگر اجراها بالاتر بود.
عباس غفاری
هانا کامکار و شادی ضیائی در نمایش «هاری»
رومینا مومنی در نمایش «شکوفه‌های گیلاس»
حامد رسولی در نمایش «شکوفه‌های گیلاس» که بازی به شدت سخت و پیچیده‌ای داشت. مخاطب باید بازیگر باشد یا حداقل یک‌بار روی صحنه رفته باشد تا متوجه شود که حامد رسولی چه بازی متفاوت و دشواری را نشان داده است.
ذکر این نکته ضروری است که برای انتخاب پدیده‌های بازیگری، با توجه به تعداد کم اجراهای تئاتر در سال ۱۴۰۱، شاید چنین قضاوتی عادلانه نباشد.
احمد محمداسماعیلی
رضا محمدیان در نمایش «پهلوان قلیچ»
شقایق فتحی در نمایش «روز دهم»
به جز این دو چهره به عنوان شاخص‌های تئاتر ۱۴۰۱ در زمینه بازیگری، در زمینه کارگردانی نیز مهیار عزت جلیلی برای نمایش «مطرب آقا» و اصغر گروسی برای نمایش «هاراگیری» را انتخاب می‌کنم. با توجه به عدم حضور کارگردانان باتجربه تهرانی، مجالی برای کارگردانان شهرستانی پیش آمد که توانایی‌های خود را نشان دهند. فکر می‌کنم نکته مثبت آن ورود آدم‌های جدید و افکار جدید به تئاتر باشد.
آروین موذن زاده
رومینا مومنی و حامد رسولی بازیگران نمایش «شکوفه‌های گیلاس»
Loading...
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است