ناصر آویژه: متاسفانه نگاهی ساده‌انگارانه به نمایش کودک وجود دارد / جست‌وجوی جهان بدون خشونت | پایگاه خبری صبا
امروز ۱۳ خرداد ۱۴۰۲ ساعت ۰۴:۱۲
نشست نمایش «جنگ و صلح» در صبا | ۲

ناصر آویژه: متاسفانه نگاهی ساده‌انگارانه به نمایش کودک وجود دارد / جست‌وجوی جهان بدون خشونت

ناصر آویژه دراماتورژ و بازیگر نمایش «جنگ و صلح» گفت: متاسفانه نوع نگاهی ساده انگارانه به تئاتر کودک وجود دارد و اغلب تصور می کنند که نمایش‌های کودک فاقد عمق هستند و با یک تئاتر سطحی مواجه هستیم...


به گزارش خبرنگار تئاتر صبا، «ناصر آویژه» نام آشنایی در حوزه تئاتر کودک و دفاع مقدس است و نمایش‌های موفقی از قبیل شب طولانی یلدا، چهارصندوق شادی، پسر نیل، شاپرک‌ها در خیابان، عموی عجیب بزرگ کوچک من، مش مش قلی خان، طلسم شهرقصه، جیکی جیکی و.. را روی صحنه آورده است.
نمایش «جنگ و صلح» اثری عاشقانه بر مبنای موسیقی است که ساختار و ایده نمایشی جذابی برای مخاطب دارد. این نمایش تا نیمه ابتدایی خرداد ماه در فرهنگسرای نیاوران در حال اجرا است و در ادامه اجرایش را در تماشاخانه شهرزاد ادامه خواهد داد.
در نشست با میثم یوسفی کارگردان و ناصر آویژه بازیگر، درباره مختصات و ویژگی‌های نمایش «جنگ و صلح» گفت‌وگو کرده‌ایم که بخش پایانی آن به صحبت‌های ناصر آویژه دراماتورژ و بازیگر نمایش اختصاص دارد.

 

٭٭٭ با میثم یوسفی در کارهای مشترک زیادی همکاری داشتید. چگونه به عنوان دراماتورژ و بازیگر در نمایش جنگ و صلح حضور پیدا کردید؟

-سال‌های زیادی است که با میثم یوسفی همکاری و آشنایی دارم. در بحث شروع کار در وهله اول تلاش کردم در بخش دراماتورژی تغییراتی در متن به وجود بیاورم و امروزی‌ترش کنم. در شعرهای نمایش هم بخش‌هایی اضافه و کم شد. موقعی که آدم‌ها با یکدیگر همکاری بلند مدتی دارند یک سری عوامل دخیل است و مهم ترین مسئله وجود دغدغه مشترک است و اینکه در حین همکاری در کنار هم تفاهم و احساس آرامش دارند. برای من، مهم ترین دلیل پذیرش حضور در نمایشی کیفیت نمایش است و مسائل مالی در درجه اهمیت بعدی قرار دارد.  درنمایش نازگل کار قبلی میثم یوسفی که فقط به عنوان بازیگر حضور داشتم. متن اثر ساختار مند بود و اثری شاخص در حوزه تئاتر ایرانی بود و نظر خیلی از اهالی تئاتر را نسبت به خودش جلب کرد…

٭٭٭شما مدت‌ها به عنوان یکی از فعالان تئاتر کودک نمایش‌های کودک و نوجوان روی صحنه اجرا می کردید…
-بله، تئاتر کودک دغدغه ام است وتلاش کردم مدتی از اجرای نمایش های کودک فاصله بگیریم و سایر ژانرها را تجربه کنم. متاسفانه نوع نگاهی ساده انگارانه به تئاتر کودک وجود دارد و اغلب تصور می‌کنند که نمایش‌های کودک فاقد عمق هستند و تئاتری سطحی است. اما موقعی که تئاتر کودک کار می کنم تلاش دارم کار با هویت و عمیق باشد. در کل الان اولویتم تئاتر بزرگسال است…در همین راستا دو سال قبل نمایش دفاع مقدسی شب طولانی یلدا را اجرا کردم و سال قبل هم نمایش عقاب را در مجموعه تئاتر شهر روی صحنه رفت و قرار است در تیر ماه در جشنواره تئاتر عروسکی در معرض دید مخاطبان قرار بگیرد.

٭٭٭در شرایط فعلی مردم در حوزه هنر و سینما و تئاتر نیاز به دیدن نمایش های مفرح و شاد دارند. به نظر شما دیدن جنگ و صلح چقدر می تواند حال خوب در مخاطب ایجاد کند؟
-ایجاد حال خوب در مخاطب یک رسالت مهم برای یک نمایش است. میزان موفقیت نمایش جنگ و صلح در ایجاد چنین حس و حالی بسته به نظر مخاطبان تئاتر دارد. این نمایش از عشق می‌گوید و ارزشگذاری به ارتباط بدون خشنونت بین آدم‌ها می‌پردازد. زبان نمایش ساده و توام با فانتزی است. در نمایش جنگ و صلح داستان رومئو و ژولیت توسط سازها روایت می شود…کمانچه و چنگی که دل داده همدیگر هستند و خانواده‌هایشان در میانه این علاقه تنش زا می شوند . ارتباطی که مبنایش پرهیز از خشونت است و به طور حتم جهان بدون خشونت جهان زیبایی است. این جنس از نمایش‌ها نیاز روز جامعه ما است. مردم با چالش‌های متعددی در زندگی روزانه شان مواجه هستند و در این شرایط کار تئاتر کردن یک جور عشق و شیدایی به این هنر و مردم است و ماها با توجه به اینکه اصلا تئاتر درآمدی ندارد برای دل این مردم همچنان با سختی‌ها موجود نمایش روی صحنه می‌بریم.

٭٭٭در نمایش جنگ و صلح به عنوان دراماتورژ حضور دارید. در متن چه مسائلی را مورد استفاده قرار دادید؟
تغییرات جزیی در داستان و جابه جا کردن صحنه‌های نمایش بود. پیرنگ عاطفی و عشقی داستان را با توجه به ظرفیتش در کل قصه گسترش بیشتری دادم. در اشعار نمایش هم برای روان تر شدن کارهایی انجام دادم.

٭٭٭آیا بازی کردن با تن پوش بسیار سنگین برایتان دشوار و سخت نبود؟
-این اولین تجربه بازیگریم با این نوع تن پوش های سنگین و پر حجم بود . نکته جلب توجه کننده نقش اضافه کردن شخصیتی فانتری به خودم بود و بازی در این نقش دشوار بود و تلاش کردم با اتکا بر تجربیات بازیگری و کارگردانی از عهده اش بربیایم . نمایش آلمانی قصه ساعت ۸ در کشتی را چند سال پیش در جشنواره ای دیدم . نمایشی که مریم کاظمی از آن اقتباسی داشت و راجع به ۳ پنگوئن در پس زمینه داستان فلسفی است. در این نمایش داستان کشتی نوح از زبان و نظر این سه پنگوئن ها روایت می شود. در فرم اجرایی نمایش بدون استفاده از تن پوش خاصی سه بازیگر آلمانی فقط با سه فراک و سه تا بالش در قالب پنگوئن رفته بودند و چقدر قابل باور و درست این کار را انجام دادند و با بهره گیری درست از زبان بدن به هدفشان رسیدند. در جنگ و صلح داشتن تن پوش علی رغم سختی هایش به خاطر وزن زیاد  کار ما بازیگران را در جهت ارتباط گیری با مخاطب آسان تر کرده بود. داشتن درک از موقعیت و مختصات نقش یکی از الزامات مهم برای ارتقای کیفیت بازی بازیگر در چنین نقش هایی است. به طور مثال قرار است نقش سنتوری را بازی کرد. یکی از شیوه ها این است که لباسی درست عین سنتور طراحی و بازیگر بر تنش کند . یکی دیگر از شیوه ها این است که با استفاده از نماد و نشانه و عکسی روی لباس ذهن مخاطب را به سنتور بودن نزدیک کرد. در کارهایی که قرار است بازیگر نقشی حیوانی بازی کند این مسائل وجود دارد و با استفاده از پالتو و دستکش و کلاه  این حس به بازیگر منتقل می شود. در نمایش گربه نره اوشان محمودی هم با استفاده از نشانه‌های ساده بازیگران در قالب نقش های حیوانی رفته بودند و مخاطب هم به خوبی با آن ارتباط برقرار کرده بودند.


٭٭٭به نظر می رسد جنس بازیتان با توجه به فضای نمایش وجوهات تیپیکالی دارد…
-چون در فضای نمایش  فانتزی وجود دارد بازیم وجوهات تیپکالی داشت تا جنس بازی قابل باور و قابل فهم باشد.

٭٭٭حرف پایانی؟
-ایده اولیه نمایش جنگ و صلح خیلی جذاب و درست است. فرم اجرایی نمایش و حذف کلام و حاکمیت موسیقی در انتقال حس و حال صحنه همگی جزو امتیازات نمایش هستند و به نظرم باید به آن توجه داشت و به همین دلائل است که با میل و رغبت بازی را پذیرفتم و به مردم توصیه می کنم که حتما به همراه خانواده به دیدن نمایش بیایند . آلان در کارنامه کاری میثم یوسفی حک شده اجرای رومئو و ژولیت از زبان سازها.

گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی

هنوز دیدگاهی منتشر نشده است