به گزارش صبا، نقل قول‌های زیر بر اساس مطالب منتشره در رسانه‌های مختلف در روز یکشنبه ۷ خرداد ۱۴۰۲ گردآوری شده‌ است.

***رضا داوری اردکانی (فیلسوف و متفکر و استاد دانشگاه): فلسفه به معنای تفکر باید باشد تا کارها را تذکر دهد. البته اگر نباشد پریشانی و ندانم کاری همه جا را فرامی‌گیرد. پیدا بود که بنده با این تلقی از جهان روشنفکری دور می‌ماندم و روشنفکران هم به سخن من وقعی نمی‌نهادند چنانکه تاکنون هم ننهاده‌اند. البته بنده هم مقداری از سوسیال دموکراسی و لیبرال دموکراسی باخبر بودم اما نمی‌خواستم اینها پیله‌هایی شوند که فکر و روح من را در حصار خود قرار داده و نسبتم را با آنچه می‌گذرد قطع کنند. نمی‌خواهم از تنهایی خود چشم پوشی کنم مخصوصا از همان اوایل جوانی و مخصوصا در چند دهه اخیر مورد لطف و احسان دانشمندان، استادان و دانشجویان و گروه‌هایی از جوانان کتابخوان بوده‌ام و این لطف در حدی است که توهین‌ها و تهمت‌ها در برابر آن هیچ است./ایبنا

*** امیرحسین عنایتی (کارگردان): یکی از اصلی‌ترین دلایلی که ساخت مجموعه «طعم طمع» را پذیرفتم این است که قطعاً وقتی فیلم یا سریالی در یک در یک منطقه یا شهر ساخته می‌شود باید کارگردانش با آداب و رسوم، فرهنگ بومی و حتی تکیه‌کلام‌های آن شهر آشنایی داشته باشد چراکه ممکن است تکیه‌کلامی در تهران بسیار محبت‌آمیز باشد اما در شهرستانی دیگر بسیار توهین‌آمیز باشد. آخرین سریالی که از مرکز سیمای کشور به اصفهان سپرده شد، سریال «در مسیر زاینده‌روز» آقای حسن فتحی بود و دیدیم که به دلیل‌ عدم شناخت کارگردان درباره فرهنگ اصفهان سوءتفاهم‌های زیادی پیش آمد و آن سریال حتی بازپخش هم نشد. آن سریال اعتراضات مردم اصفهان را به همراه داشت و حتی خیلی‌ها به لهجه‌ای که در این اثر می‌شنیدیم اعتراض داشتند و به همین دلیل حتی در مرحله پیش‌تولید هم مدیران تهران و مدیران سیمای اصفهان تأکید داشتند که خیلی با احتیاط حرکت کنیم و حتی در ساده‌ترین نکته که به لهجه مربوط می‌شود تصمیم بر این شد که اگر بازیگری تهرانی در این اثر ایفای نقش می‌کند، بدون لهجه صحبت کند تا سوءتفاهمی ایجاد نشود./ ایلنا

*** عباس صادقی (کارگردان تئاتر): از نظر من تعزیه به‌طور خاص باعث باهوش و فعال‌تر شدن مخاطبان می‌شود. مخاطب تعزیه در ناخودآگاه ذهنی‌اش با نمادها آشناست، میزانسن‌ها را می‌شناسد و به‌طور کل شناخت خوبی از آثار نمایشی دارد. متأسفانه ما نه‌تنها به نمایش‌های ایرانی بلکه به سایر هنرها نیز بی‌توجه هستیم. اینکه به این هنر به‌عنوان شغل نگاه نمی‌شود تنها یکی از این موارد نادیده گرفتن هنرهای نمایشی است؛ درحالی‌که در کشورهای دیگر حتی برای سفر و اجراهای جشنواره‌ای گروه‌های نمایشی حق مأموریت و هزینه پرداخت می‌شود./ایران تئاتر

*** داریوش فرضیایی (مجری): در کشورهای دیگر نیز در کنار تلویزیون‌های دولتی، تلویزیون‌های خصوصی و نمایش خانگی وجود دارد که هر کدام راه خودشان را می‌روند و با تمرکز بر روی کارشان در راستای هدف‌شان قدم برمی‌دارند. حمایت از نمایش خانگی، هم منجر به اشتغال‌زایی می‌شود و هم افزایش کیفیت و ارتقاء محصولات نمایشی حوزه کودک را در پی دارد. آدم‌ها و برنامه‌های تاثیر گذار باید حمایت شوند زیرا که نقش مهم و موثری در ارتقاء فرهنگ دارند. از همه مسئولان انتظار داریم که کودکان را جدی بگیرند و اهمیت ویژه‌ای به این قشر بدهند؛ مسئولیت آن‌ها و ما بسیار زیاد است. مسئولان باید به حوزه ساخت برنامه کودک بها بدهند و انگیزه‌ها را از بین نبرند./خبرآنلاین

*** عباس رحمانی‌پور (طراح نور نمایش جهان بانو): طی این سال‌ها تغییرات بسیار زیادی در تمام قسمت‌ها به ویژه در بخش نور وجود داشته و اگر کارهای گذشته را دیده باشید، متوجه این تغییرات خواهید شد. به خوبی می‌توان پی برد در گذشته سیستم نورپردازی چه بوده و امروز از چه سیستم‌های پیشرفته نورپردازی استفاده می‌شود. خوشبختانه بخش تهیه و تولید این کار امکانات خوب و به روزی در اختیار ما قرار داده است. سال گذشته چهار نمایش میدانی «تنهاتر از مسیح»، «جان‌فدا»، «روشنایی شب تار» و «جهان بانو» را روی صحنه بردیم. من به شخصه این چهار قصه را از لحاظ نورپردازی بررسی می‌کردم به نظرم کارهای متفاوتی بودند. از این رو تغییرات زیادی انجام شده که پیشرفت خوبی است؛ اما هنوز هم جا دارد که بتوان با امکانات به روزتر کیفیت کار را بالاتر برد. این بسته به موضوعات مختلف از جمله زمان و سرمایه دارد./ایلنا