به گزارش خبرنگار سینما صبا، حسین نصیری کارگردان فیلم «سگ‌کش» در ابتدای صحبت‌های خود گفت: از استاد رضا ناجی که امشب در جمع ما حاضر هستند تشکر ویژه دارم. همچنین از دوستان عزیزی که کنار ما بودند و خصوصا همکاران گروه سینمایی هنر و تجربه و آقای طیب، مدیریت این گروه سپاسگزارم.

حسین عابدینی بازیگر این فیلم گفت: در کشور ما اساتیدی همچون عباس کیارستمی، مجید مجیدی، خسرو معصومی و دیگران سرآمد فیلم‌هایی شاعرانه هستند که با نگاهی متفاوت ساخته می‌شوند. بسیار خوشحالم که در اثری ایفای نقش کرده‌ام که در ادامه مسیر این سینمای ارزشمند حرکت کرده است.

حسین نصیری تهیه کننده و کارگردان فیلم «سگ کش» درباره ایده شکل گیری این اثر عنوان کرد: روزی در حال بازگشت به اردبیل بودم و باید مسیری را پیاده طی می‌کردم. در مسیر با افرادی در کنار یک نیسان آبی رو‌به‌رو شدم که اسلحه به دست داشتند. همان لحظه چند سگ از کنار جاده عبور کردند و آن‌ها با تیر سگ‌ها را زدند و جنازه‌ها را در خودرو گذاشتند. من چند دقیقه خشکم زد و توان حرکت نداشتم. این ماجرا نقطه شکل گیری ایده «سگ کش» بود.

دکتر رامتین شهبازی استاد دانشگاه و منتقد سینما که به عنوان کارشناس در این جلسه حضور داشت، درباره «سگ کش» ابراز داشت: در سینمای ایران اتفاق مهمی در حال رخ دادن است. متاسفانه معیار اصلی سینمای ایران، این روزها فروش یک فیلم است و آثار تازه، برای بهتر شدن از فیلم صدر نشین جدول فروش ساخته می‌شود. آقای عابدینی در ابتدای جلسه از بزرگان سینمای ایران نام برد در نتیجه مشخص است که معیار اصلی، باید فیلم‌های دیگری باشند.

شهبازی افزود: بحران کرونا باعث رکود در سینمای ایران شد و در نتیجه، در سالن‌های سینما نمایش‌های روحوضی اجرا شد و تهیه کنندگان به تولید چنین آثاری مشغول شدند و به فروش سیصد میلیارد تومانی هم دست پیدا کردند. البته وجود چنین فیلم‌هایی در سینما نیاز است و یک شکل از سینما به شمار می‌آید. سپهر سینمای ایران در حال شکل گیری است، اما متر و معیار در سینما، نیابد به کمدی های پرفروش تبدیل شود. شاخص سینمای ایران بزرگانی مانند کیارستمی، تقوایی، مهرجویی و حاتمی هستند. گویا در سینمای ایران متر و معیار گم شده است.

رامتین شهبازی در خصوص فیلم «سگ‌کش» گفت: اتفاقا نکته ای که دراین اثر توجه من را جلب کرد، قرابت آن با سینمای شاعرانه نبود. «سگ‌کش» اثری قصه گو است و شاید با تدوین دوباره، فیلم می‌توانست قابلیت اکرانی مناسب هم داشته باشد. موضوعاتی مانند عشق و مثلث عشقی در فیلم وجود دارد و به همین دلیل «سگ‌کش» می‌تواند مخاطب عام را هم جذب خود کند. نصیری نشان داد از آن دسته فیلم‌سازان است که به قصه گویی علاقه دارد. قصه گفتن با روایت تفاوت دارد و نباید این نکته را فراموش کرد. می‌توان یک شکل از روایت داستانگو باشد و شکل دیگر شاعرانه. در سینمای داستان‌گو، هدف سرگرم کردن مخاطب است اما باید با ذوق، سلیقه و توجه به جزئیات، جلب نظر مخاطب صورت گیرد. فیلمنامه «سگ‌کش» گره گشایی و گره افکنی خوبی دارد. زمانی مخاطب با فیلم‌هایی رو‌به‌رو می‌شود که فکر می‌کند رو دست خورده چراکه کارگردان در ارائه اطلاعات ناتوان است و نمی‌داند با شخصیت‌های خود چه کند.

شهبازی افزود: فیلمساز با هوشمندی از بازیگر چهره در این اثر استفاده نکرده است چراکه بازیگر چهره با خود نشانه‌هایی دارد و به فکر مخاطب جهت می‌دهد. اما با وجود این نکات، فیلم می‌توانست بهتر باشد. زمان فیلم کوتاه است در حالی که بستر برای گسترش بیشتر طرح داستانی فراهم بود. شاید بهتر این بود که اتفاقاتی درباره سگ کشی و شخصیت رحیم نوروزی رخ دهد.

در ادامه نشست حسین عابدینی بازیگراین فیلم گفت: من به دلایلی چندین سال از فضای هنری فاصله گرفتم و فعالیتی نداشتم. شغل دومی را انتخاب کرده بودم و منتظر پیشنهاد یک نقش خوب بودم. وقتی اولین بار فیلمنامه را خواندم، به شدت جذب متن شدم. من تا به حال نقش یک شخصیت روحانی را ایفا نکرده بودم. به دنبال حضور در فیلم‌های ارزشمند هستم و در این سی سال علاقه‌ای به حضور در آثار گیشه‌ای نداشته‌ام. فضای این فیلم من را جذب کرد و حس کردم کارگردان هم توانمندی‌های به خصوصی دارد. اولویت اول من در انتخاب نقش، فیلمنامه است و اعتقاد دارم اگر شخصیت‌ها و داستان خوب شکل گرفته باشد، هفتاد درصد مسیر موفقیت یک اثر طی شده است. فیلمبرداری این فیلم در دوران کرونا و با سختی‌های بسیاری صورت گرفت.

حسین نصیری درباره انتخاب عابدینی گفت: در بحث پروسه انتخاب بازیگر، چالش‌های بسیاری داشتم و چند بازیگر را تست کردم مانند حسین سلیمانی که فرصت حضور نداشت و درگیر فیلم کیانوش عیاری بود. حتی مجتبی پیرازده هم از انتخاب‌های ما بود و به فیلم هم علاقه داشت. این شخصیت برای من بسیار مهم بود. تا اینکه اصغر عباسی پیشنهاد داد از حسین عابدینی استفاده کنیم و همان لحظه فهمیدم او برای این نقش مناسب است و پیش از او انتخاب‌های درستی نداشتیم.

در ادامه صبا جلیل‌آقازاده بازیگر این فیلم گفت: من به فیلم‌های سبک هنری علاقه دارم و به دنبال دیده شدن نیستم. من هنوز در نقطه صفر بوده و تازه می‌توانم بگویم برای شروع کردن این حرفه آماده‌ام. از سال ۸۹ تا ۹۹ به دنبال حضور در کاری بودم که واقعا به آن علاقه‌مند باشم. من عاشق کارهای ارزشمند هستم و آقای عابدینی هم به این موضوع اشاره کردند و افرادی چون مجیدی و کیارستمی از بزرگان این مسیر هستند. عموما بازیگران مشهور به فعالیت در سینمای هنری علاقه‌ای ندارند اما من با دقت تمام آن‌ها را تماشا کرده و خود را در آن فضا تصور می‌کردم.

این بازیگر در ادامه گفت: پیش از این فیلم با آقای نصیری کار کرده بودم و او توضیحات کلی را درباره این نقش به من ارائه کرده بود. بعد از خواندن فیلمنامه ابتدا از پذیرش نقش ترسیدم چراکه شرایط سختی وجود داشت. می‌خواستم اولین کارم به زبان فارسی باشد و در نتیجه فیلم دیده شود. از طرفی فضای متفاوت فیلمنامه من را به قدری جذب کرد که با خودم گفتم وقتش رسیده است تا کاری را که می‌خواهم انجام دهم. سکانس های من در روزهای بایانی فیلمبرداری شد چراکه در این فیلم به عنوان دستیار کارگردان هم فعالیت می‌گزدم. من از خود توقع بیشتری دارم اما در هر صورت «سگ‌کش» اولین کار من است و آن را بسیار دوست دارم و حلاوت دیدن خودم روی پرده باعث شده تا سختی‌ها را فراموش ‌کنم.

رامتین شهبازی در بخش پایانی صحبت‌های خود گفت: فیلم‌های آذری زبان در طی این سال‌ها بسیار موفق بوده‌اند. زنده یاد اصغر یوسفی نژاد فیلم «ائو» را ساخت که موفق بود یا برادران ارک هم فیلم موفق «پوست» را کارگردانی کردند. و یا حتی سینمای کوتاه هم آثار خوبی به این زبان ساخته شده است. من برای فیلمسازی که از تهران و شهرهای بزرگ خارج می‌شود و فیلم خود را در جغرافیایی سخت مقابل دوربین می‌برد، امتیازی مثبت در نظر می‌گیرم و هنگامی که داور هستم به این مسئله توجه می‌کنم. به همین دلیل به زعم من نصیری از بسیاری فیلم سازان جلوتر است. نکته دیگر این است که زبان و گویش، در زبان بدن مهم است و بخشی از یکدست نبودن بازی‌ها به این اتفاق مربوط است. کسی که آذری صحبت می‌کند ممکن است سختی یا نرمی خاصی را نسبت به زبان فارسی در مکالمات خود اعمال کند. افراد در رویارویی با زبان جدید، به سراغ تقلید لهجه می‌روند چون زبان قابل تقلید نیست. نکته دیگر این است که بهتر است فیلمساز اثر را به تدوینگر دیگر بسپارد چراکه فیلم به فریم‌گیری نیاز دارد و این مسئله باید در جزئیات اعمال شود، زیرا در نتیجه نهایی تاثیر بسیاری دارد. اگر بازیگر در حد یک ثانیه حرکت اضافه داشته باشد، ذهنیت تماشاگر به هم می‌ریزد. به کارگیری این مسائل نیاز به تجربه دارد.

رضا ناجی که از مهمانان این ویژه این فیلم بود در سخنانی کوتاه گفت: شصت سال پیش و در زمانی که سرباز بودم نمایشنامه‌ای نوشته درباره پیشه وری که آذربایجان را گرفته و در آن حکومت می‌کرد. متن را نزد فرمانده پادگان بردم و اجازه دادند آن را کار کنم . نمایشنامه درباره انقلاب پیشه وری بود. کار تمام شد و پانزده روز به من مرخصی دادند. چراکه کار من را «قابل قبول» دانسته بودند. حالا هم من فیلم نصیری را قابل قبول می‌دانم.

حسین عابدینی در پایان این نشست گفت: از مدیریت گروه هنر و تجربه تشکر می‌کنم و خوشحالم که این سینما ادامه دارد. فیلم‌های جوانان باید عرضه شود و هنر و تجربه بهترین اتفاق در این زمینه است. من همیشه نقش‌هایی که ایفا می‌کنم را از جامعه می‌گیرم و به همین علت خوب به اطرافم نگاه می‌کنم. متاسفانه فیلم‌های کمدی پرفروش سطح سلیقه جامعه را پایین آوردند در صورتی که فیلم‌های هنر و تجربه می‌تواند مخاطبین فرهیخته‌ای را جذب کند که با سینما قهر کرده‌اند. اگر هر کارگردانی به جز حسین نصیری بود این فیلم به تولید نمی‌رسید. او فردی بسیار پرتلاش و سخت‌کوش است.