وی در دی‌ سال ۱۳۹۵ کتابخانه شخصی خود را به کتابخانه مرکزی همدان اهدا کرد و در تاریخ ۲۱ تیر ماه ۱۳۹۶ «کتابخانه تحقیقاتی‌ ـ تخصصی پرویز اذکائی» شامل ۷ هزار و ۵۰۰ جلد کتاب نفیس و ۶ هزار و ۵۰۰ جلد مجله علمی و فرهنگی در کتابخانه مرکزی همدان افتتاح شد و هم‌اکنون در دسترس علاقه‌مندان است.

این کتابخانه که اذکائی از آن به عنوان کتابکده تعبیر می‌کند، مجموعه‌ای گزیده در رشته‌های مختلف علوم انسانی به ویژه تاریخ و ایرانشناسی و فلسفه و علوم است که در قرون مختلف به تحریر درآمده و حاصل بیش از نیم قرن زحمت مداوم، کار و کوشش علمی این دانشمند بزرگ عصر ما است و براساس برآورد کارشناسان ارزش ریالی کتاب‌های اهدا شده توسط اذکائی بیش از ۴۰ میلیارد ریال است.

همچنین اذکائی، منزل مسکونی اش به متراژ ۳۰۰ مترمربع و ۱۸۰ متر زیربنا واقع در کوی شکریه همدان را که کارشناسان ارزش ریالی فعلی آن را حدود ۶۰ میلیارد ریال برآورد کرده‌اند، وقف کرده تا به یک کتابخانه عمومی با مدیریت اداره کل کتابخانه‌های عمومی استان همدان تبدیل شود.

این مجموعه توسط اذکائی به نام «خانه فرهنگی روانشاد میرزا کاظم اذکائی مدیر» یا کتابخانه عمومی کوی شکریه همدان نامگذاری شده است. علاوه بر این اقدامات ارزنده و ماندگار، به درخواست دکتر اذکائی، تمامی حساب های مالی و اوراق بهادار نامبرده در قالب وقف به نام اداره کل کتابخانه های عمومی استان همدان جهت هزینه های جاری مجموعه اذکائی اهدا شد تا در صورت وفاتش، با نظارت ناظر وقف توسط اداره کل کتابخانه های عمومی صرف شود.

پرویز اذکائی فروردین ۱۳۱۸ در خانواده­ای فرهنگی، در شهر همدان زاده شد. او تحصیلات ابتدایی را در مدرسه «آلیانس/ اتحاد» گذراند و پس از پایـان خدمت نظام (۱۳۳۹) متصدی کتابخـانه دبیـرستانی شد که در آن تحصیل می کرد و در مدارس ملی همدان (خصوصا «دبستان فرهنگ» که پدرش محمدکاظم اذکائی بنیاد کرده بود) تدریس کرد.

شوق به آگاهی از تاریخ و معارف قدیم، او را به حوزه های علمیه کشانید چندان که از محضر حضرت آیت ­الله فقید آقای آخونـد ملّاعلـی معصومـی همـدانـی (ره) استفـاده کرد.

در سال ­های ۱۳۴۰ـ۱۳۴۲، امور چاپ و نشر روزنامه «نهیب غرب» به او محول شد و همکاری مستمری نیز با روزنامه «مبارز همدان» داشت.

در سال (۱۳۴۱) عهده ­دار طبع و ویرایش مجله «پیک اسلام» شد. در سال ۱۳۴۸، تحصیلات دانشگاهی (رشته تاریخ) را در دانشگاه تهران به پایان برد و ضمن آن سردبیر مجله «وحید» بود.

در سال ۱۳۴۸ که مبدا تشکیل کنگره ­های سالانه تحقیقات ایرانی، در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران بود و تا آخر سال ۱۳۵۷ عضویت دایمی آن را بر داشت. به­ علاوه، در چندین کنگره علمی داخل و خارج از کشور نیز ماموریت یافت، از جمله کنگره جهانی ابوریحان بیرونی (تهران، ۱۳۵۲)، جشنواره جهان اسلام (لندن، ۱۳۵۴) و در الموتمر الدولی للبیزره (منعقد در امارات متحده عربی، ابوظبی، ۱۳۵۴) نماینده اعزامی ایران بود.

در سال ۱۳۵۴، با ماموریت تحصیلی به دانشگاه منچستر انگلستان رفت و در بخش مطالعات شرقی آنجا به عنوان «طلبه تحقیق» و با رساله «جغرافیای تاریخی همدان» دوره دکتری (PH.D) را تحت نظارت مرحوم پرفسور بویل (J.A. Boyle) گذراند. سپس در سال­ های پس از انقلاب، بـه تـرتیب عضو هیات علمی دائـره المعارف تشیع، دائره ­المعارف اسلامی (= دانشنامه جهان اسلام) و دائره ­المعارف بزرگ اسلامی و از مؤلفان آن ها بوده و حدود ۳۵۰ مقاله بلند و کوتاه، در موضوعات تاریخی، کتابشناسی، رجال، اَنساب، نجوم، و تاریخ علم اسلامی و ایران در آن ها نوشته است.

سال ­های ۱۳۶۶ـ۱۳۶۷، به عنوان کارشناس نسخ خطّی در بنیاد دائره ­المعارف اسلامی، چند اثر را بـرای چاپ عکسی آماده کـرد، که از جمله تفسیر مفاتیح ­الاسرار شهرستانی بود که با فهارس وی انتشار یافته است.

انتهای پیام/