این روزها اغلب تهیه‌کنندگان و شرکت‌های موسیقی به موسیقی پاپ می‌پردازند.
فکر می‌کنید چه علت‌هایی باعث این حجم از توجه به موسیقی پاپ در جامعه امروز ما
شده است؟

دلیلش خیلی ساده است؛ به این دلیل که به مردم موسیقی خوب داده نمی‌شود.
اندک توجهی هم که از سوی رسانه ملی به موسیقی سنتی می‌شود، آنقدر نیست که بتوان به
آن خوشبین بود. این درحالی است که موسیقی‌های سخیف و غیرارزشی که اتفاقا از دسته موسیقی
مصرفی نیز هستند، سرتاسر جامعه را فراگرفته است. وقتی مردم موسیقی خوب به گوششان نرسد،
هرچه بشنوند را به‌عنوان خوراک موسیقی قبول و دنبال می‌کنند، به همین دلیل است که از
موسیقی سنتی و ایرانی در میان مردم استقبال چندانی نمی‌شود. البته هستند بسیاری از
افراد که طرفدار این موسیقی هستند اما در قیاس با طرفداران موسیقی پاپ رقم ناچیزی محسوب
می‌شود. حتی تهیه‌کنندگان نیز از موسیقی پاپ استقبال می‌کنند به جهت این‌که می‌توانند
به‌لحاظ درآمدی روی آن حساب کنند و منبع مناسبی برایشان باشد.

اگر مسئله مالی در میان است پس شما به چه انگیزه‌ای و به چه هدفی به سمت
موسیقی سنتی و ایرانی گرایش داشته و به برگزاری این قبیل کنسرت‌ها اقدام می‌کنید؟

من همیشه به موسیقی سنتی و ایرانی علاقه داشته و دارم. اگر غلو نباشد
باید بگویم که هدفم این است که این موسیقی در ایران و جهان مخاطبان میلیونی پیدا کند
و به‌نوعی آن را در میان مردم زنده نگه داریم. من به‌عنوان فردی کوچک در این عرصه شاید
بتوانم کمکی به این موسیقی بکنم و این هنر پیشینیان را حفظ کنم تا به آیندگان منتقل
شود و نسل‌های بعد هم بتوانند از آن بهره ببرند.

چرا مخاطبان از موسیقی سنتی گریزانند؟

زیرا آن‌قدر که به موسیقی پاپ پرداخته می‌شود و آن را تبلیغ می‌کنند،
به موسیقی سنتی نمی‌پردازند. مردم هر آنچه را می‌شنوند به سمت آن می‌روند و این
واقعیتی است. هر چیز که بیشتر شنیده شود، بیشتر مورد استقبال بیشتری هم قرار می‌گیرد
و از آن‌جا که همه رسانه‌های رسمی و غیررسمی به موسیقی پاپ می‌پردازند مردم نیز به
سمت این موسیقی گرایش پیدا می‌کنند. در این خصوص اگر بشود به موسیقی سنتی بیشتر بها
داد و به تبلیغ بیشتر آن پرداخت، ناخودآگاه مردم نیز به آن علاقه نشان می‌دهند. باید
فضای شنیده شدن این موسیقی در جامعه را هموار کرد.

برای این‌که از موسیقی سنتی هم مانند پاپ استقبال شود چه راهی پیشنهاد
می‌کنید؟

این‌که این موسیقی را به قهقهرا نبریم و چندان سخت نگیریم. آموزش این
موسیقی را از کودکی در مدارس احیا کنیم تا از همان دوران کودکان با آن آشنا شوند و
گوش‌شان ملودی‌های موسیقی ایرانی و سنتی را به‌راحتی هضم کند. از هر قابلیتی برای شنیده
شدن این موسیقی استفاده کنیم و رسانه‌های مهم به پخش و نشر این نوع از موسیقی اقدام
کنند.

آیا این موسیقی جایی در آینده موسیقی کشور دارد؟ چشم‌انداز موسیقی
ایرانی را در میان مردم چگونه ارزیابی می‌کنید؟

اگر وضعیت به همین منوال باشد فکر نمی‌کنم جایی برای این موسیقی باقی
بماند. آینده موسیقی این کشور فعلا به دست عوامل موسیقی پاپ است و اگر دیر بجنبیم باید
قید موسیقی ایرانی را بزنیم. اهالی موسیقی و همین‌طور مسئولان باید به فکر نجات موسیقی
ایرانی باشند و سعی کنند تا به حفظ و اشاعه آن اقدام کنند. تنها راهی که می‌توان برای
نجات این موسیقی انجام داد این است که سطح آموزشی آموزشگاه‌ها و مراکز آموزشی بالاتر
برود و مردم را هرچه بیشتر به‌واسطه تبلیغ با آن آشنا کنند.

تصمیم‌هایی برای کنسرت‌های خارجی دارید یا فقط به کنسرت‌های داخلی بسنده
کرده‌اید؟

فعلا که در تدارک چندین کنسرت داخلی هستیم. پیش از این نیز کنسرت‌های
بسیاری در زمینه موسیقی سنتی برگزار کرده‌ام. کنسرت‌های متعددی نیز تاکنون برگزار کرده‌ام
که اتفاقا با استقبال خوب هم مواجه شده‌اند؛ همچون کنسرتی که به‌اتفاق گروه‌های
فروزان و هوران به‌سرپرستی آقایان بهروز قهاری و سیاوش عبدی و همچنین خوانندگی
پیام عزیزی، در تالار اندیشه برگزار کردیم.

ملاک انتخابتان برای این‌گونه همکاری‌ها چیست؟

حرفه‌ای بودن برای همکاری بسیار مهم است و این‌گونه نیست که هر گروهی
از راه رسید با اعضای آن همکاری کنم. به‌همین دلیل قبل از همکاری حتما آن‌ها را می‌سنجم
تا ببینم آیا در حوزه کاری خود حرفه‌ای هستند یا خیر؛ هر چند تنها حرفه‌ای بودن کافی
نیست ولی جزو اولین و اصولی‌تری ملاک‌های من برای همکاری همین فاکتور حرفه‌ای‌گری است.

تصمیم ندارید به عرصه برگزاری کنسرت‌های پاپ هم سری بزنید و در آن
بخش هم سرمایه‌گذاری کنید؟

تاکنون که چنین کاری نکرده‌ام اما شاید اتفاقی بیفتد و در این زمینه هم
فعالیت کنم. با این حال اولویت نخستم موسیقی سنتی و برگزاری کنسرت‌هایی در چهارچوب
موسیقی ایرانی است.

ایده‌آل‌ها و آرزویتان برای موسیقی ایرانی چه مواردی هستند؟

امیدوارم روزی برسد که موسیقی مصرفی و غیرحرفه‌ای جای خود را به موسیقی
جدی و فاخر بدهد و در این زمینه شاهد فعالیت‌های بیشتر و بهتر باشیم. امیدوارم روزی
برسد که این موسیقی نه فقط یک موسیقی دلی بلکه موسیقی‌ای درآمدزا باشد و بتوان از آن
به‌عنوان بخشی از صنعت موسیقی نگاه کرد.

لی‌لا رضایی