فیلمهای تازه محمدعلی سجادی و امیر پورکیان از امروز اکران خود را آغاز کرده و برای به دست آوردن گیشه با سایر آثار وارد رقابت خواهند شد و باید منتظر ماند و دید آیا سینماداران به این دو فیلم تازه سانس خواهند داد یا فیلمسوزی تابستان داغ 1403 در مورد آنها هم اجرا خواهد شد!؟
باید گفت: این آشفتگیها سبب نامستحکمبودن نمایش چاپلین میشود. جایی که داستان تاریخی روایت نمیشود و مخاطب با تکههای نامنسجم شواهد تاریخی شنیدهشده مواجه میشود. اثری که خودش را از اثر ناب هنری جدا میکند و به بیان مکررات بسنده میکند.
بازیگر فیلم سینمایی «روزی روزگاری آبادان» با اشاره به شاخصههای این فیلم گفت: امیدوارم مخاطبان، این فیلم را ببینند و از آن لذت ببرند، چون این فیلم خود زندگیست، ترکیبی از گریه و خنده و مخاطب را بسیار درگیر میکند، چنان که خود من بعد مدتها وقتی فیلم را در سینما دیدم، بسیار تحت تأثیر قرار گرفتم.
در ستایش کار شاخص مدیر هنری و طراح صحنه و لباس نمایش «نبرد رستم و سهراب»
سهیل دانش اشراقی با جسارتی مثالزدنی و تحسین برانگیز برای کار تازه حسین پارسایی، یک استادیوم دیدنی و پرتماشاگر تنیس را، آنچنان در تسخیر اندیشه و فانتزیهای واقعیاش در آورده است که حتی تئاتربینهای حرفهای را هم به تعجب وا میدارد.
نمایش «رگتیچ» به نویسندگی و کارگردانی امیرطاها سلکی،که این روزها در تماشاخانه نوفللوشاتو روی صحنه رفته، تلاش یک فارغالتحصیل رشته بازیگری است که نمایشنامهی خلاقانهای نوشته، ولی به این دلیل که جزییات زیادی برای به تصویرکشیدن آن به کار برده، تمرکز اصلی را از دست داده و از نکات زیادی غافل شده است.
در شرایطی که دست سینمای داستانی برای معرفی نماینده سینمای ایران به آکادمی اسکار 2025 خالیست، شاید این بار هم نوبت یک فیلم مستند باشد که به عنوان نماینده سینمای ایران به اسکار معرفی شود.
محمدعرفان صدیقیان | «قلب رقه» اثری پرگو است و بیجهت سعی دارد تا دامنه روایی خود را گسترش داده و شمایلی مولتی ژانر پیدا کند. فیلم دارای سویههایی از درامهای معمایی، عاشقانه و جنایی است اما مقتضیات هر ژانر به خوبی در آن بازتاب پیدا نکرده و در نتیجه خوانشی سطحی از منظر روایتشناسی و بیان سینمایی به دست میدهد.
تهیهکننده «مسیح پسر مریم» گفت: از آنجا که سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مرجع رسمی صدورپروانه نمایش است و نظرات دوستان در این سازمان محترم است، و به این دلیل که بنا بر اکران این فیلم بود، آنقدر دراین باره گفتوگو و تبادلنظر صورت گرفت که در نهایت دوستان بخشی از اصلاحات را نادیده گرفتند و ما بخشی از اصلاحات مورد نظر را اعمال کردیم و در نهایت این تعاملها موجب توافق شد.
ابراهیم عامریان تهیهکننده 43 ساله سینمای ایران که فقط 7 سال است به این عنوان شناخته میشود، تاکنون و پیش از به نمایش درآمدن دو فیلم دیگرش (هفتادسی و مرد عینکی) به عنوان یکی از موفقترین تهیهکنندگان سینمای ایران در تولید فیلمهای پرفروش نام خود را ثبت کرده است.
کارگردان «خون مردگی» گفت : به نظر من نمایش لزوما نباید خیلی حرف بزرگی بزند. من خیلی راحت و با صراحت گفتم که تجربی کار کردم و حداقل سعی کردم که اگر موقعیتی شکل دادم، وقتی تماشاچی مینشیند، با تمام وجودش همه چیز را حس کند. با این نمایش میخواستم نشان دهم که هر انسانی در هر موقعیتی ممکن است چه رفتاری از خود بروز دهد و در موقعیتهایی ممکن است یک انسان به یک انسان دیگری تبدیل شود.
همکاری دوباره حامد بهداد با استودیو هورخش در «ژولیت و شاه»
آلن دلون با وجود آنکه به صورت آکادمیک بازیگری را نیاموخته بود و تجربه چندانی در عرصه تئاتر نداشت، اما تصویری متفاوت و شخصی از هنر بازیگری عرضه کرد و شاید اصطلاح پرتکرار «بازی در سکوت» بیش از هر هنرمند دیگری، در شیوه نقش پردازی او نمود داشته باشد، موضوعی که البته دلایل آن را باید در ظاهر بیعیب و نقص و گیرایی چشمان این ستاره جست و جو کرد.