محراب توکلی | وقتی به جنگل پرتقال مینگریم و آن را با نظریه شوته قیاس میکنیم، تغییر و تحولات کاراکتر اصلی (سهراب بهاریان) میتواند آدرس درستی از یک موضوع یا درونمایه دهد. درونمایهای که در آن عشق هم درد است، هم درمان! درونمایهای که عاشق را برای همه عمر عاشق میداند. مثل فرهاد در فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟»
