از 25تیرماه ساعت18 سالن شمارهیک پردیس تئاتر شهرزاد میزبان نمایش «آفتابکاران و سایر کشاورزان سرزمین شرق میانه» با نویسندگی و کارگردانی پویا پیرحسینلو شده است.
از زمان نخستين بازي خسرو شكيبايي در ۱۹سالگي تاكنون كه زندگي را بدرود گفته است، سالها ميگذرد و اکنون یک دهه است که سینما و تلویزیون ایران همچنان در نبود او حسرت میخورد و آه میکشد.
مدتی است که استفاده از تکنولوژی و خلاقیتی که میتوان با استفاده از آن به صحنه تئاتر آورد، بحث پررنگی شده است و شاهد آثاری هستیم که در آنها با استفاده از تکنولوژی فضایی جذابتر و قابلباورتر برای مخاطب بهوجود آمده است.
بارها آثارم را به خارج از ایران بردهام. در کشورهای دیگر اصلا نیازی نیست درباره کار خود توضیح دهید! ملیت و زبان اهمیتی ندارد و مفاهیم بهراحتی منتقل میشوند.
مردم را میبینم که سبیلهایی مثل بهنام بانی میگذارند. خود من تاکنون ندیده بودم سبیل یک آدم را هم کپی کنند! و به آن میگویند «سبیل بانی!» اگر سبیل را تقلید نکنند دستکم صدایشان تقلیدی است.
«ذاتا آدم اجراگری هستم. اهل اینکه تنها کارگردان یکاثر باشم و دستور بدهم، نیستم. مثالی که همیشه میزنم این است که من کارگر دانم! یعنی کارگری را بسیار خوب میدانم.»
من شخصا وقتی وارد قصه میشوم مثل «به وقت شام» یا «امپراطور جهنم» بهدنبال یک گفتمان متفاوت و منطقهای هستم و احساس میکنم که باید بتوانیم به یک وحدت و اشتراک از این نظر برسیم.
