حماقت بزرگی‌ست که آدمی به منظور برنده شدن در بیرون، در درون ببازد، یعنی برای شوکت، مقام، آرامش اوقات فراغت و استقلال خود را به‌طور کامل یا عمدی فدا کند.
او می‌گوید که مردم فقط از ما و اندیشمندان تعریف می‌کنند و ما شهوت این شهرت را به جان می‌خریم اما اذعان می‌کند «در حقیقت امر، من هنوز گرد مشکلی حل نشدنی می‌چرخیدم: آموزش دادن و حرف‌هایی که خودم هم نمی‌دانستم چیست»...
شوپنهاور معتقد است آدم‌ها حسادت مزمن و هولناکی نسبت به همه‌چیز و همه‌کس دارند. حال با این خصوصیت انسان چگونه می‌تواند به شفقت که فلسفه اصلی اوست دست یابد؟
بابلیان قدیم و یزیدیان روز اول بهار را جشن می‌گرفتند و آن را جشن سال نو می‌گفتند. در بابل، این جشن را «زگموک» می‌گفتند و خدای بزرگ، «مردوک» را می‌ستودند.
Loading ...
