اسماعیل شنگله بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون درباره اطلاق عنوان نسل تکرارنشدنی به بازیگران همدوره ای وی در گفتگو با خبرنگار حوزه تئاتر خبرگزاری صبا گفت: زمانی که ما شروع کردیم علاقه و عشق به کار باعث پیشرفتمان شد آن زمانی هم که خودم فعالیت در تئاتر را آغاز کردم شبی یک تومان یعنی ماهانه سی تومان دستمزد می گرفتم بعدها این به ماهی سیصد تومان رسید در ادامه که در کارهای تلویزیونی مشغول شدیم دریافتیمان بیشتر شد و بسیار رضایت بخش بود.

بازیگر «دایره مینا» بیان کرد: زمانی که بورسیه گرفتم و برای تحصیل در رشته کارگردانی به خارج از ایران رفتم حقوقم به پانصد تومان رسیده بود و تا وقتی آنجا بودم به لحاظ مالی مشکلی نداشتم از طرفی چون کار می کردم و درآمد داشتم در رفاه کامل بودم. آنجا با مقوله‌های بسیار مهم و خوبی مانند انضباط هرچه بیشتر در کارها خو گرفتم تا جایی که حق نداشتیم در آن آکادمی حتی مریض شویم، جالب این جاست از بچه های رشته بازیگری تست هایی می گرفتند که اگر سیگاری بودند هرچقدر هم که پایه تحصیلی بالایی داشتند اخراج می شدند.

بازیگر فیلم سینمایی «سگ کشی» عنوان کرد: وقتی برگشتم با تغییرات فراوان در تئاتر روبرو شدم و تلویزیون ملی ایران راه افتاده بود. جلوتر که آمدیم برخی از مسئولانی که تئاتر را قبول نداشتند سیاستی را اجرا کردند که هر فردی به تئاتر وارد و ماندگار شد. آن زمان دانشکده هنرهای زیبا و دراماتیک داشتیم که سالانه بین هزار تا هزار و دویست نفر فارغ‌التحصیل داشت که این باعث شلوغی حوزه تئاتر و بیکاری شد بنابراین تورم نیروی انسانی بوجود آمد تا جایی که مجبور بودند برای امرار معاش با هم بجنگند و افترا بزنند و درگیری هایی بین آن ها ایجاد شد از سویی گروه های غیرحرفه ای به این عده اضافه شدند و در نهایت تئاتر و سینما را به نابودی کشیدند.

بازیگر «سام‌ و نرگس» گفت: بگذریم از اینکه در آن دوره چند اثر طلایی ساخته شد اما در قیاس با جمعیت و خروجی انبوه دانشجویان این حرفه و مخاطبان عام، صفر بود که به طور قطع به مدیریت غلط ربط پیدا می کرد.

شنگله ادامه داد: مساله ضعف مدیریت در همه زمینه های هنری مشکل ساز است و باعث شده هنر در باتلاقی گیر بیفتد که به سادگی نمی تواند از آن بین برود مگر اینکه تجدیدنظر کلی در تمام اتفاقات صورت بگیرد.

بازیگر «آبی» در پایان عنوان کرد: به شخصه معتقدم هزاران هزار نیروی جوانی که الان هر ساله به وادی هنر اضافه می شود باید به حداقل برسد. متاسفانه همان تعداد اندک موفق در ایران و دنیا هم برای مدت کوتاهی پیشرفت می کنند اما عواملی که به آن ها اشاره کردم جلوی این ها را سد می کند و دیگر پیشرفتی نخواهند داشت و درجا می زنند.

انتهای پیام/