نادر سماواتی هنرمند عکاس درباره جدیدترین فعالیت خود به خبرنگار حوزه تجسمی خبرگزاری صبا گفت: در این دوران کرونا عکاسی صنعتی انجام دادم و نمایشگاه شخصی و خاصی نداشتم فقط اثری به نمایشگاه «عکس ۹۹» در گالری هنر طهران دادم. این عکس سایه خودم روی دریای شب بود که تنهایی یک عکاس را عکاسی کرده بودم.

وی افزود: البته دوران تعطیلی به علت شیوع ویروس کرونا به من کمک کرد تا بتوانم سراغ عکس های آرشیوی بروم که بعضا بیش از ۲۵ سال قدمت دارد و سال ها بصورت آنالوگ و نگاتیو بوده است. سوژه ها و عکس هایی را دیدم که به دست فراموشی سپرده شده بود تا جایی که برخی ها را حتی قیچی‌ نکرده بودم. احتمال دارد از این آثار، نمایشگاهی برپا کنم و یا اگر شرایط فراهم شود کتابی در بیاورم.

سماواتی با اشاره به تصاویر خاصی که در نگاتیوهای قدیمی اش دارد، توضیح داد: تصور کنید در بین این عکس ها، عکس هایی از بیست سال پیش جاده بروجرد به خرم آباد دیده می شود که در فصل بهار گرفته شده است و تپه های زیبایی را نشان می دهد، اما سال گذشته که از همین جاده گذشتم تغییر کاربری داده و به کارخانه و مکان های دیگری تبدیل شده است. یا اینکه عکس هایی از دریاچه ارومیه و قبل از خشک‌شدن دارم که همان زمان مورد استقبال قرار گرفت و جوایزی دریافت کرد ولی الان حدود ۱۰ سال است خشک شده است و حال و هوای آن زمان دیگر وجود ندارد.

وی اضافه کرد: از یک طرف دیدن این عکس ها لذت بخش است اما با نگاهی به این تغییر کاربری ها دل هر انسانی به درد می آید چون طبیعت جای خود را به فضای مصنوعی داده است.

این عکاس در پاسخ به این که آیا نمایشگاه ها در این کرونا برگزار شوند یا نه، گفت: بحث بازگشایی نمایشگاه ها نیست چون در اصل و در فضای عادی و واقعی هم خوراک اهالی حوزه تجسمی نان و پنیر بوده است حالا هم که در وضعیت غیرعادی به سر می بریم و باعث شده فشار مضاعفی روی اهالی این حرفه وارد شود. وخامت اوضاع در این چهار ماه باعث شد افرادی که مانند من از رشته صنعتی و تبلیغاتی ارتزاق می کنند فشار بیشتری تحمل کنند چون طی دو سه سال گذشته تحریم ها باعث تعطیلی بسیاری از مکان های صنعتی شد و مشغولیت و‌ درآمدزایی ما به کمترین حد خود رسید یعنی فقط سرپا ماندیم که باشیم و حالا کرونا شرایط را سخت تر کرد.

سماواتی در پایان با اشاره به اینکه برخی از پرسنلش سراغ شغل دیگری رفتند، عنوان کرد: در این چهار ماه فقط یازده روز عکاسی کردیم و وضعیت معیشتی و درآمدزایی به جایی رسید که جوابگوی پرسنلم نبودم و سه نفر به شغل های دیگری از جمله اسنپ روی آوردند.

انتهای پیام/