به گزارش صبا، ایمان قائم مقامی نویسنده و کارگردان عرصه انیمیشن در یادداشتی به موضوع اهمیت خلاقیت در تولیدات انیمیشن و فراموش شدن آن بین تولیدکنندگان و سفارش دهندگان پرداخته است.

متن یادداشت بدین شرح است: «فقدان خلاقیت و نوآفرینی در آثار انیمیشن ایران نه تنها یک ضعف به شمار می رود بلکه باعث شده دیگر چشمانمان خسته شده باشد از تکرار انیمیشن های ایرانی.

انگار همکاران بنده جدی جدی عادت کرده اند که اگر دوبعدی می سازند به سمت تکنیک کات اوت بروند و اگر سه بعدی می سازند به سمت رندرهای ریل تایم گیم انجین ها که در نهایت خروجی های خشک و سردی نصیبشان شود و جالب اینجاست که انیماتورانمان از این حجم بی توجهی مردم به آثارشان گله مند هستند. جالب تر اینکه آن ها معتقدند محدودیت مانع رشد آنها است و کمی فکر نمی کنند که ممکن است فقدان خلاقیت که رشد چشمگیری در میان انیماتورها داشته است مانع رشدشان شده باشد، البته که نمی توان به سبک و سیاق سفارش دهنده ها بی توجه بود.

در حال حاضر سفارش دهندگان نیز حاضر به ریسک و ایجاد سبک و گرافیکی نو نیستند اما آیا مخاطبان ما به آثار ضعیف قانع خواهند شد؟

بنده منکر موفقیت «دیرین دیرین» یا «شکرستان» نبوده ام و نیستم لذا می شود گفت آن ها سبک خود را داشتند و جزو اولین ها بوده اند اما سوالی که برای مخاطبان ما همواره بی جواب مانده این بوده است که تا به کی دیرین دیرین ها و شکرستان ها را تکرار کنیم؟ ما حتی در عنوان نام آثارمان هم تکرارکننده ایم بدین صورت که اگر شکرستان تولید شد ما با همان گرافیک و کمی لحاظ تغییرات، انیمیشنی می سازیم با نام فلفلستان یا زردچوبستان و دارچینستان و این تکرار مضحک انتخاب نام در میان ادویه جات!

کپی کاری و تکرار نه تنها به یک روزمرگی برای طراحان و انیماتورها مبدل شده است بلکه دیگر یک شغل به حساب می آید که خودشان در جشنواره ها به بهترین کپی کار جایزه هم می دهند. فضای وب هم که معلوم الحال است. راهکار چه خواهد بود؟ با اینکه می دانم دیر شده است اما هنوز می شود قبل از سلب اعتماد کامل مخاطبان، همکاران ما تغییر رویه بدهند و خلاقیت را چاشنی کارشان کنند وگرنه نه تنها پیشرفت نمی کنیم بلکه مدام در یک حلقه تکرار می شویم.

همکاران ما تمام هدفشان رسیدن به گرافیک بصری پیکسار و دیزنی است که باز این امر هم یک تکرار نامعقول به شمار می رود اما باز می توان گفت که ای کاش در تکرار هم بهترین ها را تکرار کنیم و مدام تقصیر فقدان خلاقیتمان را به زمین سفارش دهنده ها یا بودجه تولیدمان پاس ندهیم.»