خیام وقار کاشانی بازیگر و تهیه کننده تئاتر، سینما و تلویزیون در گفتگو با خبرنگار حوزه تئاتر خبرگزاری صبا درباره فعالیت‌ های اخیر خود بیان کرد: از بدو ورود به تئاتر در کاشان، سعی داشته‌ام تا همواره ارتباطم را با این حوزه حفظ کنم. در سال ۱۳۹۳ با افتتاح «تماشاخانه باران» تمرکز بیشتری را روی مدیریت این تماشاخانه داشتم و به همین دلیل از بازیگری به طور کلی فاصله گرفته‌ بودم. پس از اتمام فعالیت «تماشاخانه باران»، باتوجه به علاقه شخصی و پیشنهادهایی که وجود داشت سعی کردم مجددا به سمت بازیگری بروم و اینبار بسیار جدی‌تر به آن بپردازم.

وی افزود: از سال ۱۳۹۶ مجددا فعالیت بازیگری را آغاز کرده و شرایط به گونه ای بود که بیشتر به سمت تصویر رفتم. مدت زمان طولانی تولید این آثار و لوکیشن‌های متعدد در شهرستان فرصتی برای فعالیت در عرصه تئاتر به من نداد درحالیکه آثار بسیار فاخر و خوبی نیز با کارگردانان عزیز همچون حمیدرضا نعیمی و شهاب الدین حسین‌پور پیشنهاد شده بود.

مدیر سابق «تماشاخانه باران» با بیان اینکه تئاتر نیز همانند سینما می‌تواند تهیه کننده ثابت داشته باشد، گفت: از آنجا که در طول مدت فعالیت خود در عرصه تئاتر سِمَت‌های مختلف را تجربه کردم، همیشه دوست داشتم یک کارگردان تئاتر دغدغه‌ای جز هنرش نداشته باشد. این فکر مدام در ذهن من بود که کارگردان نباید به فکر قرارداد، لباس، صحنه و بسیاری از عوامل دیگر یک تئاتر باشد و این ایده باعث شد تا به سمت تهیه کنندگی تئاتر بروم که متاسفانه تجربه خوبی برای من نبود.

وی اضافه کرد: متاسفانه در تئاتر به بلوغ لازم برای برخورداری از تهیه کننده ثابت نرسیده‌ایم. اگر بیشتر به ساز و کارهای موجود دقت کنیم خواهیم دید که به لحاظ حقوقی تهیه کننده تئاتر از جایگاه محکمی برخوردار نیست و به دلیل اینکه تئاتر یک رویکرد زنده دارد تهیه کننده نمی‌تواند خودش را به کلی صاحب اثر بداند.

بازیگر سریال «بچه مهندس» با تاکید بر نقش تهیه کننده در مالکیت مادی و معنوی یک تئاتر، خاطرنشان کرد: تئاتر از ساز و کار مشخصی در این زمینه برخوردار نیست و برای حل اینگونه مشکلات باید مسایل به شکل حقوقی بررسی و آیین‌نامه‌ای برای آن نوشته شود.

او ادامه داد: وضعیت تئاتر به صورت عام پس از شکل‌گیری تئاتر خصوصی از چندین جانب بسیار رشد کرد و از چندین جانب نیز بسیار افت کرد؛ رشد تئاتر به فرصت‌هایی مربوط می‌شود که به استعدادها و نخبه‌هایی داده شده است که سال‌های سال پشت در سالن‌های دولتی می‌ماندند و ممکن بود دولت هیچگاه به آن‌ها این فرصت را ندهد. سالن‌های خصوصی عامل معرفی بسیاری از کارگردانان جوان و مستعدی است که امروزه درحال فعالیت هستند و باید قدردان آن بود.

تهیه کننده نمایش «در اتاق باد می‌وزد» بیان کرد: از سوی دیگر اما باید بدانیم که عده‌ای نیز بدون سابقه، دانش و ایده‌ای در عرصه تئاتر پای گذاشتند و با پرداخت هزینه سالن‌های خصوصی عنوان کارگردان را بر خود گذاشتند و با ورود این عده، تعداد آثار ضعیف نیز بسیار بالا رفت. البته در کل معتقدم در سال‌های اخیر خوبی‌های سالن‌های خصوصی از بدی‌های آن پیشی گرفت و دلیلی بود براینکه تعداد تماشاگر ثابتی داشته باشیم که در برنامه زندگی خود تئاتر را نیز جای دادند. قطعا این اتفاق بسیار خوشایند بود که متاسفانه با شیوع بیماری کرونا دچار آسیب دیدگی شدیدی شد.

او با تاکید براینکه شرایط فعلی تئاتر بسیار پیچیده و بغرنج است، اظهار کرد: بسیاری از اهالی تئاتر درحال حاضر بدون هیچگونه درآمد و حمایتی زندگی می‌کنند، علاوه براین اجرای تئاتر نیز هم برای گروه و هم برای تماشاگر بسیار سخت است و با تمامی شرایطی که بارها توسط مسئولان و دوستان تئاتر بیان شده است باید گفت که اجرای تئاتر در شرایط فعلی بدون حمایت دولت اصلا مقرون به صرفه نخواهد بود.

تهیه کننده نمایش «نان» در پایان با تاکید بر اینکه روزهای سختی بر هنرمندان می‌گذرد، گفت: در جامعه ما اولین چیزی که آسیب می بیند فعالیت هنری است و آخرین چیزی که درست می‌شود نیز فعالیت هنری است. به امید اینکه این روزها هرچه زودتر تمام شود تا همگی به ویژه هنرمندان تئاتر مجددا به تولید آثار فاخر بپردازیم و بتوانیم تماشاگران بسیاری را به تماشای این آثار فرابخوانیم.

صادق سیادت

انتهای پیام/