بیژن بیژنی خواننده و خوشنویس در گفتگو با خبرنگار موسیقی خبرگزاری صبا درباره فعالیت‌ خود در روزهای اخیر گفت: دوران کرونا فرصت مناسبی بود که به خوشنویسی بپردازم و  با رفع شرایط کرونایی اولین کاری که خواهم کرد برگزاری نمایشگاه خوشنویسی‌ است.

وی ادامه داد: قبل از کرونا، آلبوم «نیلوفر نیلوفرانه» رابه آهنگسازی علی اکبرپور، تنظیم و ارکستراسیون رضا فدایی و شعر عبدالرضا رضایی‌نیا ضبط کردیم. در حقیقت این آلبوم، تنظیم جدیدی با سازهای کلاسیک و ایرانی از آثار قدیمی استاد اکبرپور است که به زودی از سوی حوزه هنری منتشر می‌شود.

خواننده «آفتاب خوبان» درباره لزوم تولید آلبوم موسیقی توسط خواننده‌ها گفت: در شرایط فعلی شاید تولید آلبوم از نظر اقتصادی به صرفه نباشد اما برای «نیلوفر نیلوفرانه» که شامل هشت تصنیف است از قبل این طور تدارک دیده شده بود. به هر حال من تک آهنگ کار نمی‌کنم و تاکنون نزدیک ۱۸ آلبوم از من منتشر شده و اعتقادم این است که اثری که خواننده، آهنگساز و شاعر خلق می‌کنند باید در یک مجموعه جمع‌آوری شود تا مثل یک کتاب در دسترس باشد. اعتقاد دارم آهنگساز باید در خلوتش بنشیند و آثاری را خلق کند نه این که کاری را طی سه، چهار دقیقه بنویسد و بخواهد آن را ضبط کند. از چنین اثری جز در شبکه‌های اجتماعی نمی‌توان استفاده کرد.

«ساری گلین» با ویدیوکلیپ

بیژنی درباره ساخت یک قطعه جدید محلی این‌طور توضیح داد: قبل از کرونا اثری را با تنظیم هومن دهلوی پسر زنده‌یاد حسین دهلوی و با شعر زنده‌یاد جمشید ارجمند کار کردم. این قطعه «ساری گلین» نام دارد و برای خیلی‌ها آشناست. در حال حاضر در تدارک یک ویدیوکلیپ برای این قطعه هستیم که با آن منتشر خواهد شد.

خواننده «نهانخانه دل» درباره لزوم پرداختن به موسیقی بومی و تجربه‌های خود در این زمینه گفت: پیش از «ساری گلین» دو آلبوم «ایران زمین» و «چهارفصل» را برای موسیقی بومی کار کردم. قطعه جدیدی هم که کار کردم بسیار قابل اعتناست. این قطعه شروعی برای تولید یک مجموعه محلی بود که نمونه اولش را ضبط کردیم که تقریبا آماده انتشار است. در مورد شش یا هفت قطعه دیگر این آلبوم هم فکر کردیم اما برای تولید آن به یک اسپانسر و تهیه‌کننده نیاز داریم تا بتوانیم بقیه کارها را شروع کنیم.

وی افزود: برای این آلبوم قطعاتی را انتخاب می‌کنیم که محبوب مردم است و به سراغ ملودی‌های محلی‌ای می‌رویم که کمتر کار شده است. موسیقی بومی ایران پتانسیل بالایی برای اجرا در قالب ارکستر دارد و من اولین بار این تجربه را سه دهه پیش با قطعه «نوایی نوایی» داشتم. در حال حاضر هم با دکتر محمد حقگو درباره موسیقی خراسان صحبت‌هایی داشتیم و امیدواریم باز تهیه‌کننده‌هایی پیدا شوند تا آن کار را هم کلید بزنیم.

به دنبال موسیقی بازاری و شتاب زده نیستم

بیژنی با بیان این که موسیقی شتاب زده را نمی‌پسندد درباره ویژگی‌های یک اثر استاندارد گفت: باید پشت یک اثر خوب اندیشه و خردی باشد. شاعر، آهنگساز و خواننده همدلی داشته باشند و کار به یک پختگی برسد. آهنگساز باید بداند برای چه صدایی دارد می‌نویسد. من هیچ وقت به گیشه فکر نکردم. نزدیک به ۱۰۰ قطعه ارکسترال با آهنگسازان بزرگ این مملکت مانند ارسلان کامکار، پشنگ کامکار، دکتر کامبیز روشن روان و … اجرا کردم که هیچ‌کدام سفارشی نبود. ما این آثار را برای دل خودمان ساختیم و برای مردم خاطره‌ساز شدند چون شتاب‌زده نبود و برای گیشه ساخته نشد. ما به این فکر می‌کردیم که با ساخت این آثار ورقی بر اوراق موسیقی این سرزمین بیفزاییم. امروزِ روز این طور فکر نمی‌کنند، خواننده‌ها به دنبال گیشه‌اند و به همین دلیل خاطره‌ساز هم نیستند. از ساخت «کوچه» فریدون مشیری با موسیقی اسماعیل واثقی و اجرای من حدود ۲۷ سال می‌گذرد اما این اثر هنوز در حافطه شنیداری مردم هست.

وی با اشاره به حساسیت‌های خود در موسیقی گفت: در طول این سال‌ها بارها پیش آمده که پیشنهاد آهنگساز را رد کردم چون پیشنهادشان در ژانر کاری من نبوده است. آهنگساز باید جنس صدا و باورهای من را در موسیقی بشناسد تا بتواند برایم آهنگ بسازد.

بیژنی درباره نقش صددرصدی صدا‌وسیما در افت سلیقه شنیداری مردم گفت: صدا‌و‌سیما در پایین آمدن سلیقه شنیداری مردم نقش بزرگی دارد. اگر این سازمان مثل گذشته‌ها می‌توانست موسیقی درخشان‌تری را پخش کند قطعا سلیقه مردم نیز بالا می‌رفت. در موج‌های مختلف رادیو که کم تعداد هم نیستند قطعات خوب هم پخش می‌شود ولی درصد بالایی از قطعاتی که پخش می‌شود قابل اعتنا نیست.

خواننده «شهر شوریدگان» در پایان درباره لزوم تغییر اولویت‌های صدا‌و‌سیما برای پخش آثار موسیقی گفت: در حال حاضر مسئولان باید بنا را بر موسیقی ملی بگذارند. ایران هویت هنری‌اش در هر زمینه ای درخشان است. ما در زمینه موسیقی هم بسیار خودکفا هستیم منتها نگاه فعلی به موسیقی، گیشه‌ای است. مگر در گذشته برنامه «گلها» را نداشتیم؟ چطور این برنامه آن قدر مخاطب داشت. الان هنوز مردم  آثار قدیمی استاد بنان، خالقی، معروفی، محجوبی و استاد شجریان را زمزمه می‌کنند. حدودا پنجاه سال از پخش این آثار می‌گذرد اما هنوز مردم آن‌ها را به خاطر دارند. تصنیف «مرغ سحر» را ببینید، در هر کنسرتی هر خواننده ایرانی می‌خواهد این اثر را اجرا کند. پس حتما زیباست، حتما زبان حال مردم و ملت ماست که به موسیقی در می‌آید و در سالن‌های کنسرت همه آن را یک صدا می‌خوانند.

انتهای پیام/