شاهین چگینی رییس انجمن صنفی تماشاخانه‌های خصوصی ایران در گفتگو با خبرنگار حوزه تئاتر خبرگزاری صبا گفت: درباره مبحث تماشاخانه‌های خصوصی و مقدار آسیب آن‌ها در ایام کرونا  صحبت‌های بسیاری شده است. تقریبا ۴ ماه از اوایل اسفندماه تا اول تیرماه تماشاخانه‌ها هیچگونه فعالیتی نداشته و درب سالن‌ها بسته بود.

او ادامه داد: هزینه اجاره ملک و هزینه‌های جاری برقرار اما هیچگونه درآمدی حاصل نشد، پس از آن نیز با بازگشایی سالن‌ها می‌توان گفت اوایل اصلا تماشاگر نبود و اعتمادی برای حضور در سالن‌ها وجود نداشت. با گذشت زمان آرام آرام کارگردان‌های شناخته‌تر شد همچون آقای دادگر و آقای رحمانیان با اجراهای خود به نسبت تماشاگر بیشتری؛ ۳۰ یا ۴۰ درصد تماشاگرانی که از قبل وجود داشت و یا شاید کمتر، به سالن‌های تئاتر آمدند.

مدیر تماشاخانه «استاد مشایخی» با اشاره به اینکه در شرایط فعلی گروه‌های تئاتر تمایلی به اجرا ندارند، افزود: هزینه‌های جاری گروه‌های تئاتر می‌بایست از گیشه تامین شود و زمانی که گیشه فعالیت خوبی ندارد، طبیعی است که درخواست برای اجرا کاهش پیدا کند. همه‌ این موارد باعث می‌شود تا هر آنچه که درآمد یک تماشاخانه در ماه محسوب می‌شود به نصف و یا یک سوم تغییر پیدا کند، درصورتی که هزینه‌ها همچنان پایدار و در ماه‌های گذشته افزایش نیز داشته‌اند.

او با تاکید بر اینکه در این شرایط هیچ حمایتی از تماشاخانه‌ها صورت نگرفته است، بیان کرد: تنها حمایت در ایام شیوع بیماری کرونا مبلغ ۳۰۰ میلیون تومان برای ۱۶ تماشاخانه بود که به هر تماشاخانه مبلغ ۱۰ الی ۱۵ میلیون تومان رسیده است و آقای قادر آشنا نیز در بازدید خود از این تماشاخانه‌ها، مبلغ ۵ میلیون تومان نیز کمک مالی داشته‌‌اند. در حقیقت مجموع کمک‌های مالی در طول ۸ ماه اخیر به طور میانگین مبلغی بین ۱۵ الی ۲۰ یا ۲۵ میلیون تومان است درحالی‌که تنها اجاره‌ تماشاخانه شهرزاد در ماه ۴۰۰ میلیون تومان و اجاره تماشاخانه مستقل در ماه حدود ۱۰۰ میلیون تومان است. بدین ترتیب این مبلغ حتی نیمی از مبلغ اجاره برخی از سالن‌های تئاتر را هم تامین نخواهد کرد، بنابراین در مورد تماشاخانه‌ها می‌توان این حمایت‌ها را نادیده گرفت و گفت هیچ حمایتی تاکنون صورت نگرفته است.

تغییر مدیریت هیچ تفاوتی برای ما ایجاد نکرده است

چگینی خاطرنشان کرد: آقای کرمی مدیرکل وقت هنرهای نمایشی در ابتدای شیوع بیماری کرونا در اولین جلسه ما با مسئولان درباره خسارت‌های پیش بینی شده شیوع این بیماری به تماشاخانه‌ها که با حضور تمامی مدیران در اتاق خودشان برگزار شد، قول دادند تا حداقل یک ماه اخیر را که تماشاخانه‌ها تعطیل بودند جبران خسارت از نظر میزان مبلغ اجاره هر تماشاخانه را تقبل کنند و این موضوع در شورای حمایت نیز مطرح شد. در حالی‌که ریاست مرکز هنرهای نمایشی، ریاست شورای حمایت را نیز برعهده دارند، پس از حضور آقای قادر آشنا در این سمت، با پیگیری‌های صورت گرفته متوجه شدیم که این موضوع تصویب نشده است و این امر بسیار جای سوال دارد. چطور این موضوع تصویب نشده است، اینکه مدیرکل هنرهای نمایشی و رئیس شورای حمایت قولی را عنوان کرده است و مدیر بعدی از تصویب نشدن آن خبر می‌دهند، جای سوال دارد.

رییس انجمن صنفی تماشاخانه‌های خصوصی ایران عنوان کرد: مدیرکل هنرهای نمایشی تا به امروز در این حوزه تنها قول پیگیری داده‌اند و اتفاق عملی تا این لحظه به غیر از موارد فوق که می‌توان از آن چشم پوشی کرد، انجام نشده است اما وعده و قول بسیار بوده است. بنابراین تغییر مدیریت هیچ تفاوتی برای ما ایجاد نکرده است و حتی معتقدم اگر مدیری نبود نیز اتفاقی رخ نمی‌داد چراکه ما برخی از کارها را پیگیری خواهیم کرد و در این راه یا به نتیجه خواهیم رسید یا خیر.

او تاکید کرد: توقع ما این است تا آقای آشنا به عنوان مدیر کل هنرهای نمایشی پشت ما قرار گرفته و این کار را انجام دهند. البته ایشان می‌گویند که در حال انجام این کار هستند اما تا به امروز خروجی این اتفاق را ما متاسفانه مشاهده نکرده‌ایم ولی امیدواریم تا در آینده اگر پیگیری انجام شده است به ثمر رسیده و تماشاخانه‌ها از این وضعیت بد خارج شوند.

مدیر موسسه «مان» با اشاره به زمان نامعلوم پایان بیماری کرونا، بیان کرد: مشخص نیست که بیماری کرونا چه آینده‌ای دارد و این موضوع باعث شده تا یک سری مناسبات به طور ویژه تغییر پیدا کنند. بدون شک در صورت ادامه یافتن، این آسیب گسترده‌تر خواهد شد و ما لاجرم مجبور به پیدا کردن رویکردی جدید هستیم. تجربه‌هایی همچون اجراهای آنلاین و پخش فیلم تئاترها انجام شد اما استقبال چندانی از آن‌ها نشد و تماشاخانه‌ها نیز در این موضوعات درگیر نبودند، زمانی که اجرای آنلاین می‌تواند در یک استودیو ضبط و منتشر شود تماشاخانه در این میان نقشی نخواهد داشت، همچنین فیلم تئاترهایی نیز در گذشته ضبط شده بودند.

او ادامه داد: اگر زین پس قرار بر تولید خواهد بود، باید دانست که میزان مخاطب براساس شرایط گروه همچون بازیگر، کارگردان و… برای تماشای یک تئاتر چه مقدار خواهد بود؟ آیا تماشاگر حاضر به تماشای تئاتری که اصل آن برمبنای زنده بودن است و تمامی بار هنری و زیبایی شناسانه آن به صورت زنده اجرا خواهد شد، به صورت مجازی خواهد بود یا خیر؟ همه‌ این‌ها سوالاتی است که در این میان براساس شرایط ویژه تئاتر شکل خواهد گرفت. برای مثال در سایت فیلیمو که هزاران فیلم سینمایی و سریال ایرانی و خارجی در آن وجود دارد، آیا فردی راغب خواهد شد که تئاتر چند جوان هنرمند را تماشا کند یا خیر؟

چیگینی در پایان تاکید کرد: بسیار موافق این موضوع هستم که باید در رابطه با آینده نامشخص تئاتر در وضعیت کرونا فکری کرد، صدا و سیما در این مسیر می‌تواند نقش بسیار موثر و پر رنگی داشته باشد به عنوان مثال می‌توان برنامه‌هایی را اختصاص داد تا فیلم تئاتر پخش کنند هرچند که این فرصت به یکسان و عادلانه برای همه افراد حاصل نخواهد اما بازهم مسیری است که اگر اتفاق بیفتد بد نیست. همچنین انجمن صنفی و خانه تئاتر اگر صاحب فضایی شوند که خود بتوانند این آثار را پخش کنند نیز می‌تواند بسیار مفید باشد. امیدوارم شرایط بد برطرف شود و ما بتوانیم همانند سابق اجرای صحنه‌ای داشته باشیم اما اگر این شرایط ادامه پیدا کند باید به صورت بسیار جدی، مهم و به صورت اولویت به آن فکر کرد.

صادق سیادت

انتهای پیام/