زهرا صدری فارغ‌التحصیل رشته نقاشی در مقطع کارشناسی از دانشگاه سوره در گفتگو با خبرنگار تجسمی صبا درباره چگونگی خلق نقاشی‌های خود بیان کرد: نقاشی‌های من همیشه شامل چهره یا پکری از انسانی بود که تنها لحظه‌ای از منویات و حالت‌های درونیش را بروز داده و آن لحظه در فریم نقاشی‌ام برای همیشه به ثبت رسیده است. وقتی به علت پرداختن به این ایده فکر می‌کنم، ریشه آن را در این می‌بینم که انسان دارای قدرتمندترین و تاثیرگذارترین عواطف است.

وی با اشاره به اینکه اولین نمایشگاهش در اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۹۷ با عنوان «قاب‌هایی بر صفحه دل» در نگارخانه شیث به شکل گروهی برگزار شد، توضیح داد: موضوع آن نمایشگاه آزاد و اثر من در مورد دختری بهت زده بود.

صدری درباره دومین تجربه نمایشگاهی که اولین نمایشگاه انفرادی‌اش نیز محسوب می‌شد، گفت: این نمایشگاه که سال ۹۸ در گالری شکوه برپا شد، درباره دخترانی بود که هرکدام دچار سردرگمی از جامعه پیرامون خود از حال تا آینده بودنند. البته برخی از آن‌هایی را که به حالت رهایی رسیده بودند، فرشته‌گونه ترسیم کردم.

این نقاش ادامه داد: به طور کلی درباره نگاهم به زنان و دختران باید بگویم که دغدغه فکری من درباره تفاوت‌ها، شباهت‌ها یا برابری آنها با مردان نیست و فقط این را می‌دانم که بیشتر زنان دارای احساسات بسیار قوی و صاحب تفکرات بسیار بزرگ و عمیقی هستند که جهان را می‌تواند شگفت‌زده کند. همیشه در هر جایی که انسان‌ها و به ویژه زنان و دختران را می‌دیدم به مطالعه چهره آن‌ها می‌پرداختم و سعی می‌کردم حس درونی‌ِشان را کشف کنم.

صدری تاکید کرد: از طرفی نزدیکترین شخص به خودم، خودم بودم و فکر می‌کنم برای هر هنرمندی الهام بخش‌ترین و نزدیکترین فرد به خودش، خود اوست که از جنبه‌های مختلف می‌تواند در اثرش ظاهر شود. شاید دلیل ظهور سلف پرتره در نقاشی و یا اتوبیوگرافی در نوشتن هم همین است. در کارهایم گاهی احساس و عواطف دیگران یا خود را در کالبد خود یا دیگری به تصویر کشیدم که معمولا با بازخوردهای مثبتی مواجه می‌شدند و من فکر می‌کردم هر یک از آن‌ها می تواند آینه‌ای برای مخاطبانش باشد.

وی درباره سبک و تکنیک کارهایش توضیح داد: بیشتر با آکرلیک کار می‌کنم اما کار آخرم رنگ روغن بود. معمولا ابعاد بوم را اندازه انسان و یا بزرگتر در نظر می‌گیرم. همیشه از هایپررئالیسم دوری کردم و سبک مورد علاقه‌ام نبوده و دوست داشتم نقاشی‌هایم را رهاتر و آزادتر ترسیم کنم و بگذارم نگاه دوربینی یا عکس گونه و زاویه دید عکس از آن حذف شود و رد پای قلم آزادتر و رنگ‌گذاری رهاتر در آثارام باقی بماند. در کل ترجیح می‌دهم در بستر کارم عناصر و رنگ با هم باشند و حرفی برای گفتن داشته باشند.

این نقاش که به تازگی در نمایشگاه گروهی گالری شکوه با عنوان «این سال» حضور دارد درباره این اثر خود عنوان کرد: اثری که به گالری ارایه دادم در محور زنی است که توسط موش‌ها [حیوان نمادین سال ۹۹] احاطه شده است. زن روبروی مخاطبش تمام قد ایستاده و به آن‌ها نگاه می‌کند در حالی که چشمانش تا حدی رنجور است، حفظ ظاهر کرده و سعی می‌کند از احوالاتش دم نزند. صورتش کمی به هم ریخته و خستگی‌اش نمایان است.

صدری در پایان درباره علت رسیدن به این ایده گفت: برای این نمایشگاه ایده‌های مختلفی را در سر داشتم، از انسان تا شهر و… که رفته‌رفته به این ایده رسیدم تا انسانی را در حصار موش به تصویر بکشم. موش‌ها را در این تابلو صرفا نماد عناصر یا افرادی بیرون از خود آن زن، که او را تاثیر گرفته از خودشان کرده باشند، نمی‌بینم. موش‌ها حتی می‌توانند ویژگی‌های پنهانی آن زن مثل حرص‌ها و حسدها و یا ترس‌ها و نگرانی‌های او باشند که همواره انسان‌‌ها با آن‌ها در حال کلنجار هستند و در عین آزار دیدن میزبان آن‌ها می‌شوند.

نمایشگاه گروهی نقاشی و عکس «این سال» تا روز چهارشنبه ۳۰ مهر در گالری شکوه برپاست.

انتهای پیام/