وقتی طرح یک هنرمند بارها دزدیده می‌شود/ خود را موظف به قانون کپی‌رایت نمی‌دانیم | پایگاه خبری صبا
امروز ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۳ ساعت ۱۵:۱۱

وقتی طرح یک هنرمند بارها دزدیده می‌شود/ خود را موظف به قانون کپی‌رایت نمی‌دانیم

مهدی سعیدی هنرمند و طراح ایرانی از کپی‌ برداری از پوستر جشنواره شمس تبریزی با طراحی وی انتقاد کرد.

مهدی سعیدی طراح گرافیک در گفتگو با خبرنگار تجسمی خبرگزاری صبا با انتقاد از کپی‌ برداری از آثارش و انتشار در جاهای مختلف بدون اجازه وی گفت: کپی‌ برداری از آثارم مدت‌هاست که اتفاق می‌افتد و من هم فرصتی برای پیگیری ندارم زیرا هنرمند برای خلق یک اثر زمان زیادی را صرف می‌‌کند و دیگر فرصتی برای دنبال کردن این مساله ندارد. از طرف دیگر امکان پیگیری هم وجود ندارد و یا در صورت پی‌جویی به نتیجه‌ای نخواهد رسید.

وی افزود: من در سال ۱۳۸۶ پوستر جشنواره ملی شمس تبریزی را طراحی کردم و بعدها متوجه شدم به طور مکرر از این طرح کپی ‌برداری شده است به طور مثال همین اثر، روی جلد کتاب «چهل قانون ملت عشق» به طور غیرقانونی گذاشته شده است.

این طراح و گرافیست تاکید کرد: همزمان که من مساله کپی‌ برداری از پوستر جشنواره شمس تبریزی را در صفحه شخصی خود در اینستاگرام منتشر کردم، دوستانی اطلاع دادند که این طرح را در جاهای دیگری هم دیده‌اند.

وی افزود: این، تنها طرح من نیست که از آن کپی برداری شده است بلکه طرح‌های دیگری هم بوده‌اند که دلیل این امر رعایت نکردن کپی رایت در ایران است و از طرفی پی‌گیری برای هنرمند بسیار دردسرساز و حتی بی نتیجه است.

سعیدی درباره قانون کپی رایت در کشور‌های دیگر گفت: پیگیری این مساله در کشورهای دیگر آسان‌تر از ایران است به طور مثال من پرونده‌ای حقوقی در آمریکا برای کپی برداری از یکی از طرح‌هایم دارم که با وجود اینکه اکنون در ایران ساکن هستم هم‌چنان این مساله دنبال می‌شود.

وی در پایان اشاره کرد: در تمام کشورهایی که کپی رایت رعایت می‌شود پدیدآورنده اثر می‌تواند کپی رایت را به طور کامل یا محدود به دیگران انتقال دهد که معمولا با انعقاد یک قرارداد انجام می‌گیرد. لازم به توضیح است بدون انعقاد این قرارداد هیچ فردی حق کپی برداری از آثار دیگران را ندارد.

درباره حق کپی رایت در ایران مجموعه‌ای از قوانین به رعایت حقوق مولف پرداخته‌اند که از جمله می‌توان به قانون حمایت حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان مصوب ۱۳۴۸، قانون ترجمه و تکثیر کتب و نشریات و آثار صوتی مصوب ۱۳۵۲، قانون حمایت از حقوق پدیدآورندگان نرم‌افزارهای رایانه‌ای مصوب ۱۳۷۹ و آیین‌نامه اجرایی آن مصوب ۱۳۸۳، قانون ثبت اختراعات، طرح‌های صنعتی و علایم تجاری و مواد ۶۲، ۶۳، ۷۴ قانون تجارت الکترونیکی اشاره کرد. با این اوصاف می‌توان گفت قوانینی درباره کپی رایت در ایران وجود دارد اما نظارت صحیح برای احقاق حق پدیدآورندگان آثار هنری و مخترعان و سایر افراد مرتبط با این حوزه اعمال نمی‌شود.

مائده غلامی

انتهای پیام/

هنوز دیدگاهی منتشر نشده است