به گزارش خبرنگار تجسمی صبا، نمایشگاه عکس «کنزو ایزو» روز جمعه ۲۸ آذرماه در گالری اکنون برگزار می‌شود و تا ۱۰ دی‌ماه برپاست.

نمایشگاه «کنزو ایزو» با همکاری نگارخانه هشت چشمه کاشان برگزار می‌شود. علاقمندان می‌توانند برای بازید از این نمایشگاه به گالری اکنون به نشانی اصفهان، خیابان خاقانی، کوچه افشین(۱۴)، بن بست حریر، شماره ۱۴ مراجعه کنند.

نمایشگاه عکس «کنزو ایزو» در تمامی روزهای هفته به جز دوشنبه‌ها از ساعت ۱۶ تا ۲۰ پذیرای بازدیدکنندگان است.

کنرو ایزو (م. ۱۹۴۹، اوساکا، ژاپن) عکاسی صاحب‌‌نام در فرآیندهای جایگزین ثبت و ظهور تصویر است. او برای تولید عکس‌‌های بی‌‌زمان خود از دوربین‌‌های مختلفی استفاده می‌‌کند، از جمله دوربین سفارشی قطع بزرگ صدوسی کیلویی دیردورف. ایزو کنتاکت‌‌های ۱۴×۲۰ درخشان و پرجزئیات خود را روی کاغذهایی چاپ می‌‌کند که با دست روکش پلاتین پالادیوم شده است.

کارهای ایزو را در زمره‌‌ چشم‌‌گیرترین چاپ‌‌ها در تاریخ عکاسی به شمار می‌‌آورند.

در دوران دبیرستان به علوم علاقه‌‌مند بود و آرزو داشت پزشک شود. روزی دوربینی را به یک میکروسکوپ متصل کرد تا از باکتری‌‌ها و سایر جانداران ریز عکس بگیرد. دیری نگذشت که دریافت نشانه رفتن دوربین به سمت مناظر و مردم حتی از آن هم هیجان‌‌انگیزتر است.

کنرو در کالج هنر دانشگاه نیهون توکیو تحصیل کرد. سپس به نیویورک رفت و تصمیم گرفت در آنجا اقامت کند. بعد از نقل مکان به ایالات متحد، دو سال به عنوان دستیار عکاس در شهر نیویورک کار کرد و متعاقب آن استودیوی شخصی خود را در سال ۱۹۷۲ گشود که در آن به طور تخصصی به عکاسی طبیعت بی‌‌جان می‌‌پرداخت: هم در زمینه‌‌ی عکاسی تجاری و هم در عرصه‌‌ی عکاسی هنرهای زیبا.

بعد از دیدن پلیت‌‌های غول‌‌آسای فرانسیس فریت، عکاس عصر ویکتوریایی، در سال ۱۹۷۹به مصر رفت تا از اهرام و دیگر بناهای مقدس عکاسی کند. بعد از تثبیت فعالیت تجاری خود، عمده‌‌ی وقتش را صرف عکاسی هنرهای زیبا کرد.

کنرو به اقصی نقاط جهان سفر کرد تا بناهای سنگی مقدس باستانی را در مکان‌‌های طبیعی‌‌شان ثبت کند. کنرو کنش عکاسی را امری معنوی می‌‌داند چراکه از طریق آن جوهر و نور به تصویر کشیده می‌‌شود.

هنگام عکاسی همواره با چالش ندایی درونی روبه‌‌روست که از او می‌‌خواهد «عکس‌‌هایی تروتمیز» بگیرد. اما ایزو با وجود تسلطی که بر تکنیک دارد، هدف دیگری را دنبال می‌‌کند: هدف او ثبت بخشی از حیات روحانی موضوع عکاسی است، چه طبیعت بی‌‌جان باشد، چه بنایی مقدس و باستانی.

ایزو تنش میان ثبت جوهر و زیبایی موضوع را «تلاشی» می‌‌داند «برای ماندن روی لبه‌‌ی پرتگاه: درست قبل از آنکه به سیاه‌‌چاله‌‌ی اغوا هبوط کنم». به همین دلیل، او مانند زائری پای در راه نهاد تا مکان‌‌های مقدس و عبادت‌‌کنندگان را در سراسر جهان از نزدیک ببیند و فرم‌‌های باشکوه و نیز اعمال دینی و معنوی افراد را به تصویر بکشد.
بسیاری از عکس‌‌های ایزو سرشارند از نوری که گویی از دنیایی دیگر می‌‌تابد و زمان را به تعلیق در می‌‌آورد. کنرو معتقد است که «تقدس مکان مقدس در حوزه‌‌ای جغرافیایی قرار دارد و محدود به ابژه‌‌های معماری نیست».

در سفرهای متعدد به آنگکور وات برای گرفتن عکس‌‌های مجموعه‌‌ی «نور برفراز آنگکور باستان» در کامبوج، با کودکانی ملاقات کرد که در اثر برخورد با مین صدمه دیده بودند. دیدن وضعیت این کودکان تأثیر عمیقی بر او گذاشت. کنرو تصمیم گرفت به نوعی دین خود را به این کشور ادا کند و سازمان غیرانتفاعی «دوستان بدون مرز» را تأسیس کرد. سپس بیمارستان کودکان آنگکور را بنیان نهاد تا علاوه بر پرستاری از کودکان، به آموزش پزشکی و ارائه‌‌ی خدمات به جامعه بپردازد. این بیمارستان تاکنون حدود یک میلیون و ششصد هزار بیمار را در کامبوج درمان کرده است. دومین پروژه‌‌ی این بنیاد، بیمارستان کودکان دوستان لائوس، در سال ۲۰۱۵ در لوانگ پرابانگ، لائوس گشایش یافت. ایزو تاکنون ۱۴ کتاب منتشر کرده است و آثارش در ده‌‌ها نمایشگاه انفرادی در سراسر دنیا ارائه شده است. او همچنین جوایز و فرصت‌‌های مطالعاتی متعددی را نیز دریافت کرده است. کنرو ایزو در راینبک نیویورک زندگی می‌‌کند.

انتهای پیام/