«من از مدیران سینما تشکر می‌کنم. وظیفه اصلی آن‌ها این است که اهالی سینما را خوب و به اندازه کافی بکُشند و خدا شاهد است که دارند این مسئولیت را در قاب‌ها و چشم‌اندازهایی روح‌فزا انجام می‌دهند.

بخش بزرگی از رسانه‌ها هم با تعهد و اشتیاقی مثال‌زدنی سر خود را درون سیاه‌چاله‌های مخصوصی که برای این عملیات فوق‌بشری تعبیه شده فرو می‌کنند تا ثابت کرده باشند قدرت عشق‌شان به سینما و خبرهای آن، مبانی علم را به حالت تعلیق درآورده است؛ زنده باد عشق.

جشنواره امسال خیلی قشنگ است و قرار شده خبرنگاران چون سیاه‌چاله‌نوردانی شجاع به مردم اطلاع دهند که امروز این دو فیلم و فردا آن دو فیلم نمایش داده می‌شود و مردم از شدت این‌همه اطلاع‌رسانی آگاه شده و خوش‌بخت و دانا بمیرند.

البته طبق گفته آگاهان اول قرار نبود کسی این‌طور فورس‌ماژور بمیرد اما بعدا عده‌ای خاص گفتند ما کلی پول خرج سینمای شما کردیم؛ قبول نیست.

بعد مدیران که می‌دانستند کشور شرایط برگزاری جشنواره را ندارد کمی به منطق و عقل نگاه کردند اما خوش‌شان نیامد. با این توضیح که مدیران اصولا علاقه‌ای به کلمات مبهمی چون «عقل» و «منطق» ندارند و بیشتر «مصلحت» را ترجیح می‌دهند.

سپس چند نفر که هم بیکار بودند و هم می‌دانستند سیاه‌چاله‌نوردی احمقانه است، و بسیار خطرناک، نظرشان را گفتند و مدیران که در زمان مدیریت خیلی قوی هستند گفتند مهم نیست.

بدین صورت بین مدیریت و علم و سینما و اصل دوم ترمودینامیک، عهدنامه‌ای منعقد گردیده و تکلیف همه روشن شد. تکلیف همه جز مورخین؛ که به دنبال عباراتی می‌گشتند تا مردگان این سال را با آن عبارات نام‌گذاری کنند…که هم رعایت حقیقت را کرده باشند و هم به بازماندگان خیلی بر نخورد. چرا که تجربه نشان داده هیچ چیز بدتر از بازماندگان ناراضی نیست.

«ما در راه سینما خرد را هم شکست خواهیم داد؛در صورت نیاز.»

و این شد شعار جشنواره امسال.»

انتهای پیام/