آرزو آزادی هنرمند مجسمه ساز در گفتگو با خبرنگار تجسمی صبا درباره نمایشگاه خود با عنوان «پرنده‌هایی که پرنده نیستند» که از سی‌ام بهمن‌ماه در گالری هفت ثمر برپا شده است، گفت: پرنده‌ها مدت زیادی است که پرواز را فراموش کرده‌اند و توانایی اوج گرفتن از آن‌ها گرفته شده‌ است و در آثار من، پرنده‌هایی را می‌بینید که همه صورتی با چهره‌هایی انسانی دارند و از خود بیگانه شده‌اند و دیگر نمی‌دانند که چیستند.

این هنرمند درباره‌ ایده آثارش توضیح داد: همه‌ ما اسیر سرما و زمستانی سخت شده‌ایم. در واقع شعر «زمستان» اخوان‌ثالث برایم بسیار الهام بخش بود. ما آن‌قدر اسیر عادت‌ها شده‌ایم که آرزوی اصلی‌مان که انسان بودن است فراموش کرده‌ایم؛ مصداق شعر مولانا که می‌گوید از دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست.

او، درباره منبع الهام و بعد اجتماعی آثارش افزود: من مجسمه‌سازی را نزد کسی نیاموخته‌ام و کاملا حسی است. در واقع، حسی که کودکان کار، کودکان سندرم دان و بچه‌های زندان به من داده‌اند، من را به خلق این آثار واداشت؛ حسی مانند هجرت به سرزمین آزادی و آرزوها.

آزادی، درباره سبک آثارش عنوان کرد: من در خلق آثارم، از دورریختنی‌ترین چیزها استفاده می‌کنم. کاش ما آدم‌ها هم، با هرقدر بدی، به انسان بودن خود پی می‌بردیم و آیینه‌ای جلوی قلب‌مان می‌گرفتیم و حقیقت خود را می‌دیدیم.

این هنرمند در پایان درباره تاثیر کرونا در خلق آثار و برگزاری نمایشگاهش بیان کرد: کرونا در ایده خلق آثار بسیار تاثیر داشت و انگار سرمای زمستان را دوچندان کرد، در برگزاری نمایشگاه و فروش آثار هم قطعا تاثیرگذار خواهد بود.

آزادی اولین نمایشگاه مجسمه‌سازی خود را از سی‌ام بهمن تا ششم اسفندماه، در گالری هفت ثمر، واقع در خیابان مطهری، خیابان کوه نور، کوچه پنجم برگزار کرده است.

در بیانیه‌ نمایشگاه آمده‌ است: «پرنده‌هایی که پرنده نیستند، چگونه می‌توان پرده واقعیت را کنار زد و پشت آن را دید؟ از وقتی که افلاطون شاعران را به جرم اینکه این پرده را کنار می‌زنند از آرمانشهر خود بیرون راند تا پس از جنگ‌های جهانی که هنرمند می‌خواست علیه خرد، به جنون و تخیل دامن بزند سبک‌های بسیاری به دنبال کنار زدن واقعیت برای نشان دادن حقیقت بوده‌اند.

آرزو آزادی برای این کار پرنده‌هایی ساخته که پرنده نیستند. پرنده‌هایی که آن‌قدر سنگین‌اند که همچون کوه به زمین چسبیده‌اند و از موجودات باستانی اعماق ناخودآگاه آمده‌اند. موجوداتی که وجود ندارند اما برای مخاطب آشنا به نظر می‌رسند.

پشت این پرده را نشان دادن، خود به خود آشنایی را می‌زداید و شگفتی به بار می‌آورد. به تاریکی فرو رفتن! سفر به هیچ و چیزی از دل نیستی، هست کردن! این همان سفری است که سفر نیست. سفر به جایی که همیشه در آن بوده‌ای! … کرانمند کردن امر بی کرانِ شلینگ و فشردن جهان در نقطه‌ای که از آن نقطه آغاز شده است.

ساخته‌های او با اسطوره‌های ناخودآگاه و گذشته از مرز واقعیت، آرزو آزادی را طوری ساخته‌اند که می‌توان به او نزدیک شد و تجربه‌اش کرد، چیزی رازآلود را که در آن‌ها دفن شده مثل باستان‌شناس، آرام بیرون کشید، خاک را با قلموهای نرم کنار زد و راز را دوباره کشف کرد.»

نمایشگاه نقاشی گروهی این هنرمند نیز، با همین نام، یکم اسفندماه برگزار خواهد شد.

الهه نظری‌زاده

انتهای پیام/