یاسر فریادرس مدیر مرکز مستند سازمان سینمایی حوزه هنری که تهیه‌کنندگی برنامه «به اضافه مستند» به کارگردانی محسن کریمیان در شبکه مستند را برعهده دارد درباره فصل جدید این برنامه به خبرنگار رادیو و تلویزیون صبا گفت: از فصل جدید این برنامه حدود ۱۸ قسمت پخش شده و تفاوت فصل جدید «به اضافه مستند» با فصل‌های قبل، پخش مستندهای خارجی در کنار مستندهای ایرانی است. ما یک مستند را پخش می‌کنیم و به فراخور موضوع آن با کارشناسان برنامه بحث می‌کنیم و در بخش نقد هم کارشناسان درباه فرم مستند پخش شده به بحث و نقد می‌پردازند.

وی درباره بازخوردهای برنامه در فصل جدید بیان کرد: در این چند قسمت بازخوردهای بسیار خوبی داشته‌ایم. در آخرین قسمت برنامه از سال گذشته مستندی پخش شد به نام «برادرم نادعلی» که به داستان یک شهید گم‌نام مفقودالاثر می‌پرداخت که مزاری با نام او پیدا شده‌بود و خانواده‌اش در صحت این اتفاق شک داشتند. بعد از پخش این مستند و بحثی که شکل گرفت، از سازمان‌های مختلفی مانند بنیاد شهید و ستاد تفحص تماس گرفته شد تا کار را پیگیری کنند و حتی مسئولان کشوری هم با خانواده این شهید و مجری برنامه ارتباط گرفتند. به طور کل در این قسمت‌ها بازخوردهایی داشتیم که نشان می‌دهد برنامه «به اضافه مستند» در شبکه مستند جایگاه خود را پیدا کرده و بازخوردهای این برنامه از سطح انتظاراتمان بالاتر بوده‌است.

تهیه‌کننده برنامه «به اضافه مستند» با اشاره به نحوه و ملاک انتخاب مستندها برای پخش گفت: مستندهای خارجی را بر اساس امتیاز منتقدان و جشنواره‌هایی که شرکت کرده‌اند انتخاب می‌کنیم اما به طور کل مستندهایی که یک مساله قابل بحث را بیان می‌کنند و می‌توانند برای حل مشکلی کمک کنند برای ما در اولویت هستند و به مستندهایی که بیشتر جنبه سرگرمی دارند کمتر می‌پردازیم اما قبل از هرچیز فرم و کیفیت یک مستند قابل توجه است و به مستندهای ضعیف در برنامه پرداخته نمی‌شود.

فریادرس درباره وضعیت فیلم مستند در ایران و جایگاهش در سطح جهانی توضیح داد: ما در مستندسازی بسیار قوی هستیم و سطح مستندهای ایرانی بسیار به سطح استاندارهای جهانی نزدیک است و حتی مستند ایرانی که به اسکار معرفی شد بازخوردهای مثبت زیادی گرفت اما با وجود تمام این ظرفیت‌ها فیلم مستند در ایران آن طور که باید دیده و حمایت نمی‌شود.

با مخاطبانی مواجه شده‌ایم که تنها شبکه مستند را تماشا می‌کنند

وی با اشاره به تاثیر شبکه مستند بر حوزه فیلم مستند ادامه داد: این یک مزیت برای تلویزیون است که یک شبکه تخصصی برای فیلم مستند داشته‌باشد چراکه جایگاه اصلی مستند تلویزیون است. ما با مخاطبانی مواجه شده‌ایم که تنها شبکه مستند را تماشا می‌کنند و این نشان می‌دهد که این شبکه مخاطب و جایگاه خودش را پیدا کرده است. حتی مستندسازانی که برای جشنواره‌ها فیلم می‌سازند هم معیارهای تلویزیونی مستند را رعایت می‌کنند تا بتوانند پخش تلویزیونی از شبکه مستند را داشته‌باشند.

این تهیه‌کننده مستند در بخشی دیگر از صحبت‌هایش درباره تاثیر کرونا بر حوزه مستند اظهار کرد: کرونا در فضای تولید، مستندسازان را بسیار اذیت کرده‌است چراکه مستند نیاز دارد تا به سوژه نزدیک شود و واقعیت‌ها را به تصویر بکشد و همین مساله باعث شد تا بسیاری از پروژه‌ها متوقف شوند، اما از سمتی دیگر توجه به اکران آنلاین با توجه به وجود کرونا یک مزیت برای مستند بود و باعث شد تا بازدید مستندهای جشنواره «سینماحقیقت» سال گذشته نسبت به سال‌های قبل چند برابر افزایش پیدا کند. البته جایگاه اصلی مستند را تلویزیون می‌دانم چراکه بعد از پخش هر مستند در برنامه ما، مستندها هزاران پیامک بازخورد دریافت می‌کنند، این مزیتی است که فضای جشنواره ندارد و کمک بسیاری به دیده شدن یک مستند می‌کند.

فریادرس در پایان درباره ضعف‌ها و حمایت نکردن از فیلم مستند عنوان کرد: از لحاظ مالی که عدد و رقم‌های فیلم مستند با فیلم‌های داستانی قابل مقایسه نیست و مستندسازان نه برای منفعت مالی بلکه تنها برای علاقه خود فیلم می‌سازند. از لحاظ پخش هم سامانه‌های اکران آنلاین کافی برای پخش مستند نداریم و وی.او.دی‌ها هم توجه چندانی به بخش مستند نمی‌کنند و تمام شبکه‌های تلویزیون به جز شبکه مستند به مستند به چشم یک آنتن پر کن نگاه می‌کنند و اگر چیز خاصی برای پخش در ساعت هفت صبح نداشته‌باشند مستند پخش می‌کنند و این در حالی است که به طور مثال مستندسازان حیات وحش ایران با کمترین امکانات، با مستندسازهای جهانی این حوزه رقابت می‌کنند.

الهه نظری‌زاده

انتهای پیام/