شیرین اتحادیه هنرمند نقاش ایرانی در گفتگو با خبرنگار تجسمی خبرگزاری صبا درباره پیشینه آثار نمایشگاه منتخب آثار خود از سال ۱۳۶۶ تا ۱۳۹۹ که تا ۳۱ اردیبهشت ماه در گالری ویستا برپا است درباره پیشینه فعالیت هنری خود و ارتباط آن با با این نمایشگاه گفت: سال ۱۳۴۷ در لندن رشته معماری داخلی خواندم و طراحی را از آن زمان شروع کردم. هنگامی که به ایران بازگشتم انقلاب اسلامی رخ داد و در آن هنگام هیچ ساخت و سازی انجام نمی‌شد. در آن زمان کتاب‌فروشی «کتاب آزاد» را با همکاری یکی از دوستان افتتاح کردیم. محیط پشت این کتاب‌فروشی یک حیاط وجود داشت و من در آنجا شروع کردم به طراحی گل و گیاه و گلدان‌های موجود در حیاط و خانه و در آن دوره نمایشگاهی هم از آثار طراحی خود در فضای «کتاب آزاد» برگزار کردم.

وی افزود: بهنام کامرانی کیوریتور گالری ویستا و پریسا پهلوان که از قدیم با آثار من آشنا هستند، چندی پیش دنبال فضای بزرگی بودند تا منتخبی از آثار را به نمایش بگذارند که این موضوع به دلایل مختلفی منتفی شد ولی سال گذشته روزی که انبار کتابخانه را مرتب می‌کردم با چمدانی پر از طراحی مواجه شدم که طی صحبت‌هایی با گالری ویستا تصمیم گرفتیم‌ مروری بر آثار کاغذی من داشته باشیم. پیش‌تر نمایشگاه «حیات» از این طراحی‌ها برگزار شده بود اما ۹۹ درصد آثار را هنوز کسی ندیده بود. آثار این نمایشگاه گالری ویستا مجموعه‌ای از آثار طراحی من است که تا همین اواخر هم کشیدن آن‌ها ادامه داشته‌ است.

به گفته وی، اردیبهشت فصل قشنگی است برای نمایش آثار گل و گیاه و این امر با برپایی نمایشگاه هماهنگ شد.

این هنرمند درباره دلایل اینکه هنوز طراحی می‌کند، بیان کرد: زمانی که فضای بزرگی در اختیار ندارم، وسایل مورد نیاز نقاشی در دسترس نیست و از آتلیه نقاشی دور هستم شروع می‌کنم به طراحی با مداد و طرح‌های ظریفی روی کاغذ خلق می‌کنم.

اتحادیه که در موضوعات مختلفی مانند طبیعت، طبیعت بی‌جان، آبستره و… نقاشی کرده است، اظهار کرد: همیشه کنجکاوانه راه هنری خود را ادامه داده‌ام اما همه آثار در امتداد هم قرار دارند. ممکن است گاهی یک طرح یا موضوع بسیار مورد علاقه مخاطبان قرار بگیرد و فروش خوبی داشته باشد اما برای من صرف فروش آثار برایم ملاک نبوده است و دوست داشتم تجربیات مختلف کسب کنم.

این هنرمند با بیان اینکه هر سوژه‌ای او را جذب کند نقاشی‌اش را ثبت می‌کند، تشریح کرد: ابتدا که شروع کردم به کار هنری، هر چیزی را که مرا مجذوب خود می‌کرد نقاشی می‌کردم. روزی در خیابان ناصر خسرو راه می‌رفتم که یک‌سری مهره دیدم که تصویر آن‌ها را با مدادرنگی کشیدم یا زمانی که در کتاب‌فروشی نشسته بودم تصویر یک انار را نقاشی کردم که اتفاقا همان‌موقع هم به فروش رفت اما این امر موجب نشد من فقط در یک حوزه از نقاشی فعالیت کنم.

اتحادیه هنرمند پیشکسوت ایرانی که در عرصه بین الملل هم شناخته شده است در پایان با اشاره به اینکه هنرمند نباید دروغگو باشد، خاطرنشان کرد: هنرمند نباید به خود و دیگران دروغ بگوید. همواره یک نیرویی باید آدم را به سمت کار هنری هدایت کند و افراد باید خالصانه این راه را جستجو کنند. امروزه بسیاری از جوانان به‌دلیل ژست هنری هنرمند می‌شوند اما این اتفاق درست نیست بلکه باید خالصانه راه خود را پیدا کنند نه تنها به دلیل چشم و هم چشمی یا ژست هنربه سمت هنر بروند.

ندا زنگینه

انتهای پیام/