به گزارش خبرگزاری صبا، بهرنگ ملک محمدی مدیر گروه فیلم و سریال شبکه دو سیما در واکنش به اظهارات خداداد عزیزی و فیروز کریمی مهمانان «خندوانه» در جریان یکی از بازیهای صورت گرفته در این برنامه درباره نام بردن سه نویسنده ایرانی و عکسالعمل تمسخرآمیز رامبد جوان مجری، متنی را در فضای مجازیاش منتشر و از نویسندگان ایرانی دفاع کرد.
متن وی به شرح زیر است:
«من نویسنده حرفهای نیستم. با آن که گاهی مینویسم اما معاشم به طور مستقیم از راه نوشتن نیست و بیشتر خواندن و نوشتن و دیدن همزمان شغل من است. اما خوب میدانم اهمیت نوشتن تا چه اندازه است. آن قدر که همسر عزیزم روح و جانش را بر سر آن میگذارد. اتفاقا از سر بیکاری هم نمینویسد. از سر رنج و تعهد و بودن قلم میزند و به گمان من مهمترین کنش معنوی بشر تا به امروز نوشتن و بر اساس سلیقه من داستان و رمان نویسی است. شک ندارم عزاداران بیل، زنده به گور، سووشون، جای خالی سلوچ، مدیر مدرسه، شرق بنفشه، ماهی سیاه کوچولو، سال بلوا، سمفونی مردگان، همسایهها، قصههای مجید، فصل نان و خیلی دیگر از آثار تاریخ داستان نویسی ایران را آدمهای بیکار ننوشتهاند. اینها سرمایه فرهنگی است که خود به خود به دلیل ضعف تاریخی حضور در مجامع بینالمللی و تیراژ فاجعه کتاب در ایران مهجور مانده و به گمانام تاب خود زنیهای دیگر را ندارد. خاطرم هست دوازده سیزده سال پیش در اوج تنهایی و غم همین ادبیات مرا نجات داد. چه داستانهای داخلی و چه خارجی و البته به گمانام این بیکار انگاشتن نویسنده و نوشتن از روی بیکاری تصور خیلیهاست که رویشان نمیشود بگویند و گاه هم البته به زبان میآورند. خود من بارها شاهد آن بودهام حتی در میان قشری که خود را اندیشمند میداند و عموما برخورد با نوشتن در ایران این گونه است.
چخوف، همینگوی، داستایوفسکی، هوگو، فوئنتس، ویرجینیا ولف، مارک تواین و خیلی از غولهای ادبیات جهان از کره دیگری نیامدهاند. آنها محصول جامعهای هستند که نویسنده را بیکار نمیداند و بینهایت برایش ارزش قائل است. ادبیات پیشرفته و مدرن محصول فرهنگی است که کتاب میخواند و میخرد. محصول فرهنگی است که به دنبال دانلود کتاب از اینترنت نیست. محصول جایی است که عمده ناشرانش به دنبال چاپ کتاب کنکور نیستند. حق تالیف کافی و در شان نویسنده است و مولف برای گذارن زندگی مجبور نیست کارمند جایی باشد یا برای گرفتن دو ریال حق نوشتن به هر پدرسوخته کلاهبرداری التماس کند.
با همه اینها به گمانام دنیا بدون نویسنده و نوشتن جهنمی است که تحملاش از من یکی بر نمیآید. ما همه مدیون آدمهای خلاقی هستیم که مینویسند و ما را در تجربه و جهانی شریک میکنند که زیباست و بی بدیل….
ادبیات و نوشتن صلح آمیزترین کار جهان است. ادبیات زیر بنای فرهنگی هر کشوری است و به گمانام لذتی بالاتر از خواندن و نوشتن نیست. لذت محض…
و در آخر: شک ندارم نظر خیلیها درباره نویسندگی همان است که در آن برنامه گفته شد. بی تعارف. خیلیها…»
انتهای پیام/
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است