پریسا و منیژه حجازی در بیانیه‌ای مشترک برای این نمایشگاه نوشته‌اند: «در این تجربه مشترک، توالی تکراری وقایع تاریخی به هم می‌ریزد و روزگار کهن و معاصر در هم تنیده می‌شوند. در این مجموعه آثار، ارتباط بین عناصر محسوس و واقعی به گونه‌ای به تصویر در می‌آید که موقعیت غیرواقعی در این تجربه مشترک، توالی تکراری وقایع تاریخی به هم می‌ریزد و  روزگار کهن و معاصر در هم تنیده می‌شوند. در این مجموعه آثار، ارتباط بین عناصر محسوس و واقعی به گونه‌ای به تصویر در می‌آید که موقعیت غیرواقعی آفریده شده الهام‌بخش معانی نمادین باشند. نیروهای اسرارآمیز آدم‌ها، حیوانات، گیاهان و اشیا را از همه‌سو در بر می‌گیرند. در این دنیای وهم‌آلود و در دل داستان‌های دلهره‌انگیز، عجیب‌ترین حوادث عادی و طبیعی جلوه می‌کنند. هراس از پوچی و بیهودگی زندگی مادی، باعث تغییر می‌شود تا نهایتا دامنه حافظه تصویری و تخیل گسترش یابد.

نمایاندن فضایی کابوس مانند و تهدیدآمیز، شک در واقعیت را به‌وجود می‌آورد و با تصویر کشیدن امور محال، حقیقتی مشوش و در هم پیچیده به تصویر در می‌آید.

در این جهان، هیچ چیز طبیعی و قطعی نیست و هر چیزی که مشروع به نظر می‌رسد، می‌تواند نابه‌جا باشد و به سرعت هویت خود را از دست دهد. در این آثار، دنیای انسان خاکی که خواهان جاودانگی است در تقابل با دنیای اسطوره‌ای که از بی‌زمانی به تنگ آمده و مرگ را جستجو می‌کند، قرار می‌گیرند. رویایی از رخدادهای بی‌زمان در یک سرزمین ناشناخته که  ضمن ساده کردن واقعیت‌های تودرتو، جنبه‌ای غیرواقعی و تغییرپذیر به شرایط اجتماعی می‌دهد. شخصیت‌ها هم محصول نگاه هنرمند به محیط و زمانه خود هستند، زاییده تخیل و گاهی وام گرفته از تصاویر و روایت‌های قدیمی، همه در مسیر ستایش زندگی و تلاش برای بیان دردهای بشری و در نهایت عینیت یافتن پاره‌ای از نقش‌ها که امکان غلبه خیال بر واقعیت را فراهم می‌آورد.

پریسا و منیژه حجازی آفریده شده‌اند که الهام بخش معانی نمادین باشند. نیروهای اسرارآمیز آدم‌ها، حیوانات، گیاهان و اشیا را از همه سو در بر می‌گیرند. در این دنیای وهم آلو‌ و در دل داستان‌های دلهره‌انگیز، عجیب‌ترین حوادث عادی و طبیعی جلوه می‌کنند. هراس از پوچی و بیهودگی زندگی مادی، باعث تغییر می‌شود تا نهایتا دامنه حافظه تصویری و تخیل گسترش یابد.