سید علی موسویان نویسنده، کارگردان و بازیگر تئاتر درباره دو اثر جدیدش که قرار بود در مجموعه تئاترشهر و تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه بروند اما هنوز به جایی نرسیده‌اند، در گفتگو با خبرنگار تئاتر خبرگزاری صبا توضیح داد: من ۲ نمایشنامه «کافه کوچینی» و «خارشتر» را برای اجرا به تماشاخانه ایرانشهر و مجموعه تئاتر شهر ارایه کرده‌ام، فرم تقاضای اجرا پر کرده‌ام و قرار بود هم پارسال و هم امسال روی صحنه بروند اما هنوز خبری نشده‌است و من دیگر قید اجرای این نمایش‌ها را در این ۲ سالن دولتی زده‌ام. می‌گویند متقاضی اجرا وجود ندارد، چه کسی این حرف را می‌زند؟ متقاضی هست، خود من متقاضی بودم ولی دیگر نیستم! به امید خدا در یک فرصت بهتر و مناسب نمایشم را حتما در یک سالن خصوصی به اجرا خواهم برد.

او با اشاره به لزوم اجرای یکی از نمایش‌هایش در دوران کرونا، گفت: یکی از نمایش‌هایی که برای اجرایش درخواست داده بودم، قصه‌ای کمدی‌ست که به بررسی بعضی از مسائل اجتماعی دوران کرونا می‌پردازد و یک قیاس بانمک هم با دوران احمدشاه قاجار، قحطی و آنفلوآنزای اسپانیایی دارد. ما با این پیش فرض خواستیم اجرا برویم چون کارمان در اصل خاص اجرا در دوران کروناست اما موفق نشده‌ایم چراکه به دلایلی صدای‌مان به جایی نمی‌رسد.

حکومت فضای رانت‌گونه در سالن‌های دولتی

این هنرمند تئاتر درباره جریان اجرا در سالن‌های دولتی عنوان کرد: متاسفانه مناسباتی در جریان اجرا در سالن‌های دولتی وجود دارد که برای من و خیلی از همکارانم در تئاتر قابل درک نیست. فضای این سالن‌ها کاملا رانت‌گونه و با یک حس رفاقت تلفیق شده‌است و یک‌سری گروه‌های مشخص مدام در حال اجرای نمایش‌های تکراری‌شان‌ هستند و به نظرم هیچ ساز و کاری برای اجرا در سالن‌های دولتی وجود ندارد.

موسویان ضمن مقایسه اجرا در چند سال گذشته با اجرا در شرایط حاضر اذعان کرد: سابقا اجرا رفتن به این شکل بود که کار به جشنواره‌ای مثل تئاتر فجر راه می‌یافت، سالن‌ها یک فراخوان عمومی هم داشتند و ما کار و پروتکل‌مان را ارایه می‌دادیم و‌ در نوبت اجرا قرار می‌گرفتیم‌ تا روی صحنه برویم. الان هم ظاهرا داستان همین است اما در باطن قضیه اتفاق دیگری رقم می‌خورد و برای اجرا رفتن در سالن‌های دولتی و به ویژه تماشاخانه ایرانشهر و مجموعه تئاتر شهر این سیر طی نمی‌شود.

او ادامه داد: کارگردانان تازه‌کار در سالنی مثل تئاتر شهر اجرا می‌روند و حتی جایگزین افرادی که از قبل نوبت اجرا دارند، می‌شوند ولی هنرمندی که بیشتر از ۱۲ سال سابقه فعالیت تئاتر دارد، هفت سال است که کاری را روی صحنه تئاتر شهر نبرده‌است. متاسفانه هیچ قاعده‌ای برای اجرا در سالن‌ها نداریم. باید یک مدیر بیاید، شفاف‌سازی کند و توضیح دهد که قاعده اجرا چیست تا ما بدانیم بر چه اساس اجازه اجرا می‌گیریم.

اداره‌کل هنرهای نمایشی در دوران کرونا عملکرد مثبتی نداشت

کارگردان نمایش «آقا دلبر» درباره وعده‌های حمایتی اداره‌کل هنرهای نمایشی تصریح کرد: مدیرکل هنرهای نمایشی حرف از ۲ برابر کردن بودجه و حمایت از صندلی‌های خالی تئاتر می‌زند اما ما هیچ اقدامی در این خصوص ندیده‌ایم و این‌ها صرفا وعده‌های پوچی‌اند که ارزش گفتن هم ندارند، چراکه آنچه البته به جایی نرسد فریاد است! هنرمند تئاتر سال‌هاست که بدبختی می‌کشد و دیگر نسبت به انواع بی‌مهری‌ها سِر شده‌است و همه‌چیز را به تقدیر سپرده‌ تا ببیند در دوران پساکرونا چه پیش خواهد آمد.

موسویان با اشاره به وضعیت پرداختی هنرمندان و اینکه از چگونگی تخصیص بودجه به این اداره‌کل اطلاعی ندارند، تاکید کرد: اداره‌کل هنرهای نمایشی در این دوران و به ویژه دوران کرونا واقعا نتوانست یک عملکرد مثبت از خود به جا بگذارد؛ چه مدیر قبل و چه مدیر جدید. این اداره یکی از اداره‌های تابعه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی‌ست ولی راجع‌به چگونگی تخصیص بودجه‌ها هیچ توضیحی وجود ندارد. با توجه به تعطیلی فعالیت‌های تئاتری پس این بودجه‌هایی که تخصیص داده می‌شود به کجا می‌روند؟ هیچ‌کس توضیح روشنی ارائه نمی‌دهد. ساز و کار اجرا دادن در مرکز هنرهای نمایشی در این سه، چهار سال اخیر کلا تغییر کرده‌است. هنرمند تئاتر با این شرایط کرونا و نصف ظرفیت سالن اجرا می‌رود ولی اوضاع پرداختی‌ها خوب نیست.

صندوق پس از ۲ سال هنوز نتوانسته یک هنرکارت تهیه کند

او افزود: در این سال‌ها هیچ‌کس پاسخگو نبوده الان هم با وجود کرونا وضعیت وخیم‌تر است، چراکه عزمی برای قانونمند کردن حوزه اجرا در مرکز هنرهای نمایشی در سالن‌های تابعه‌اش وجود ندارد و اگر وجود دارد یک مدیر بیاید و صفر تا ۱۰۰ رسیدن یک نمایش روی صحنه را توضیح بدهد.

نویسنده و کارگردان نمایش «سقوط اضطراری» راجع‌به عملکرد صندوق اعتباری هنر اظهار کرد: ما تقریبا ۲ سال است که برای هنرکارت ثبت نام کرده‌ایم و چند ماهی یک بار مبلغ یک، یک و نیم میلیون تومان به حساب بچه‌ها واریز می‌شود ولی هنوز خبری از هنرکارت نیست! وقتی این ارگان نتوانسته بعد گذشت ۲ سال یک هنر کارت را برای اعضایش که کلا در سراسر ایران تعدادی هم نیستند، تهیه کند، منِ هنرمند چه می‌توانم بگویم؟ این ارگان چگونه می‌خواهد در این شرایط بد اقتصادی وضعیت تئاتر را سر و سامان بدهد؟ همه چیز بدتر شده بهتر نشده‌است، ما چیز بهتر نمی‌خواهیم، ما به برگشتن به همان شرایط نامتعادل قبل رضایت داریم.

موسویان از مدیریت متولیان حوزه هنر و تئاتر گلایه کرد: با هر مدیری که صحبت می‌کنیم می‌گوید ما امکانات نداریم، بودجه نداریم. اگر قرار باشد بودجه باشد، امکانات و حمایت باشد که من هم مدیرم، خب چرا من مدیریت نکنم؟ عملکرد یک مدیر در زمان مدیریت یک بحران مشخص می‌شود در زمان صلح و صفا و امکانات هرکسی می‌تواند مدیر باشد. وقتی برای هر مطالبه هنرمند یک بهانه ارایه می‌شود، هنرمند هم طبیعتا نمی‌تواند به هیچ مدیری اعتماد کند. بحث ما متولیان دوران ریاست‌جمهوری آقای روحانی نیست، بلکه سال‌هاست که در یک بلاتکلیفی به سر می‌بریم.

او تصریح کرد: وقتی یک هنرمند تئاتر با ۱۵ سال سابقه کاری، برای گذران زندگی به من پیشنهاد می‌دهد که ماشینم را برای کار در اسنپ یا تپسی به او قرض بدهم و پولی که به دست آورد بین من و خودش نصف کند و می‌گوید من حتی پول ندارم که یک ماشین ۳۰،۴۰ میلیون تومانی بخرم که کار کنم، چه باید کرد؟ باید دق کرد و مُرد! با این وضعیت مگر مسئولان می‌توانند ادعا کنند و بگویند که ما مدیریت می‌کنیم، تخصیص بودجه داریم، گروه‌ها را سازماندهی می‌کنیم؟ حرف و گلایه خیلی زیاد است ولی وقتی کسی پاسخگو نیست، گفتنش فایده‌ای ندارد.

این هنرمند در پایان خاطرنشان کرد: به طور کل حال تئاتر و هنرمندان تئاتر خوب نیست و امیدواریم دولت جدیدی که می‌آید هرچند که بعید می‌دانم، اما تمهیداتی را در نظر بگیرد تا جایگاه تئاتر در جامعه حفظ شود.

سید علی موسویان سال‌هاست که در حوزه نویسندگی، کارگردانی و بازیگری در تئاتر فعالیت می‌کند و آثاری نظیر «آقا دلبر»، «امثبت»، «عاشقانه‌ای برای عباس»، «لاله زار» و «سقوط اضطراری» را روی صحنه برده است.

پریسا منیر

انتهای پیام/