امیر رضا کوشانی بازیگر نقش خلیل نمایش «خیر نبینی سعیده» که در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه رفت در گفتگو با خبرنگار تئاتر خبرگزاری صبا با تاکید بر اینکه یکی از مهم‌ترین دلایل انتخاب این کار، کمدی بودن ژانر آن است، عنوان کرد: پس از مطالعه دقیق نمایشنامه که به قلم فرهاد نقدعلی نوشته شده بود، توانستم ارتباط بسیاری با کاراکتر خلیل برقرار کنم؛ البته ایرانی بودن متن نیز بسیار در این انتخاب تاثیرگذار بود.

او ادامه داد: فکر می‌کنم بازی در این نمایش یکی از سخت‌ترین تجربیات کاری من بود چراکه ۱۱ نقش را در طول یک‌ ساعت تجربه می‌کنم. در طول کار سعی کردم بارها و بارها از تخیل خود استفاده کنم و متاسفانه نتوانستم از تجربیات دیگر بازیگران که این اثر را اجرا کردند، بهره ببرم.

بازیگر «خیر نبینی سعیده» با بیان اینکه این نمایشنامه یک‌ بار با پژمان عبدی روی صحنه رفته بود، خاطرنشان کرد: این نمایش به صورت روایت‌گونه در سالن مشایخی روی صحنه رفته و تا به امروز به صورت بازی در بازی، کسی آن را روی صحنه نبرده بود؛ البته باید این موضوع را هم مورد توجه قرار داد که من در این نمایش نقش ۱۱ بازیگر را بازی می‌کنم.

کوشانی تصریح کرد: هر کاری خستگی دارد، اینکه یک ساعت و نیم در مقابل دید تماشاگران مشغول اجرای چند نقش هستی قطعا خسته‌کننده است اما به دلیل آنکه مدام در حال عوض کردن کاراکتر هستم، این خستگی زیاد مشهود نیست و با عشق این کار را انجام می‌دهم. البته باید اشاره کنم که نمایش کاملا با فضای متن فاصله دارد و تلاش کرده‌ایم تا بهترین اتفاق برای متن رخ دهد.

این بیماری منحوص ریشه‌ ما را خشکاند

او در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره تعطیلی دوباره سالن‌های تئاتر بیان کرد: کرونا آسیب جِدی به این عرصه وارد کرد و به نوعی تئاتر را به نابودی کشاند، خصوصا برای کسانی که همانند من تازه داشتند در این عرصه پا می‌گرفتند، اما این بیماری منحوس ریشه‌ ما را خشکاند. در واقع پیش از کرونا نیز تماشاگر چندانی برای تئاتر نبود و مردم آنچنان درگیر مسائل اقتصادی تورم و این قبیل داستان‌ها هستند که فکرشان به سمت تماشای تئاتر نمی‌رود اما باید گفت تئاتر بخشی از زندگی است، تئاتر زبان مردم است، تئاتر و تماشای تئاتر شاید در نگاهِ اول جنبه‌ سرگرمی داشته باشد، ولی اینطور نیست، تئاتر قدرت تغییر یک سری اتفاقات بزرگ را دارد.

این بازیگر تاکید کرد: برای اینکه بتوانیم کشوری خوب و سر زنده داشته باشیم، می‌بایست نگاهمان به تئاتر نگاه ویژه‌تری باشد و از مردم دعوت کنیم که به تماشای تئاتر بنشینند تا جامعه را نجات دهیم و مردم آگاه شوند.

کوشانی درباره میزان حمایت بخش خصوصی و مرکز هنرهای نمایشی از گروه‌های در حال اجرا گفت: متاسفانه می‌توانم بگویم اصلا همکاری خاص و ویژه‌ای از ما نشد، بلکه با سنگ اندازی‌های زیادی نیز مواجه شدیم. حس می‌کنم تنها دلیل این اتفاق این است که ما یک گروه جوان گمنام هستیم و تازه به این عرصه ورود کرده‌ایم که متاسفانه همکاری خوبی از سوی مسئولان ذی ربط نداشتیم.

او درباره سختی اجرای نمایش به صورت مونولوگ اذعان کرد: سختی کار مونولوگ تنها بودن روی صحنه است. عوض کردن نقش از نظر من برای مخاطب خیلی هم خوب است، چون مخاطب با افراد بیشتری روی صحنه مواجه می‌شود. درست است که یک بازیگر روی صحنه‌ است، اما کاراکتر‌های مختلفی توسط یک بازیگر خلق می‌شوند. مهم‌ترین و سخت‌ترین قسمت مونولوگ تمرکزِ بازیگر است، اگر یک درصد تمرکز بازیگری که مونولوگ اجرا می‌کند به هم بریزد کل نمایش خراب می‌شود.

کوشانی در پایان تاکید کرد: نسل بعدی سینما و تئاتر کشور همین جوان‌هایی‌ هستند که قدر آن‌ها دانسته نمی‌شود. نسل بعدی ما هستیم که هیچ حمایتی شامل حال‌مان نمی‌شود.

انتهای پیام/