به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری صبا، سید امیررضا نائینی کارگردان تئاتر در یادداشتی به تئاتر «خدای کشتار» به نویسندگی یاسمینا رضا، مترجمی پویا وکیل‌زاده و کارگردانی شاهین چگینی که از چهارشنبه ۹ تیرماه در تماشاخانه استاد جمشید مشایخی روی صحنه رفته است و تا هشتم مردادماه آماده حضور تماشاگران است، می‌پردازد.

او در این یادداشت تئاتر «خدای کشتار» را توصیف چیزی دانست که ما امروزه در دنیای مدرن و متمدن خود قادر به دیدن آن نیستیم اما وجود دارد.

در متن این یادداشت می‌خوانیم: «خدای کشتار توصیف چیزی است که ما امروزه در دنیای مدرن و متمدن خود قادر به دیدن آن نیستیم اما وجود دارد. با کمی دقت در طول مدت این تئاتر می‌توان فهمید که چه مسیبتی پشت این دنیای به ظاهر زیبای شسته رفته است، است. دنیایی که با انواع دروغ‌ها تزئین شده تا نگذارد ما انسان‌ها آن چیزی را که هستیم ببینیم. دنیایی شبیه به دنیای کودکان که والدین ما سعی در زیبا نشان دادن آن دارند تا ما خصوصیات غیر متمدنانه خود را نبینیم. تم اصلی این نمایشنامه را می‌توانیم «اختلافات دائمی» بدانیم. فردگرایی یا تقسیم‌بندی یا مرزبندی برای احراز هویت‌های هم فردی و هم اجتماعی پایه و اساس اختلافات می‌شود.

در تئاتر «خدای کشتار»، آقای شاهین چگینی این تصویر را به زیبایی با استفاده درست از عناصری همچون بازیگر و طراحی صحنه به نمایش در آورده است؛ نکاتی که این تئاتر را جذاب می‎کند تا تماشاگر بعد از دیدن تئاتر رقبت به معرفی آن به دیگران بکند. از جمله شوخی بازیگر با تماشاگران و شکستن دیوار چهارم که تماشاگر را از دنیای سنگین مطالب متن نمایش کمی دور می‌کند تا مطالب را بهتر درک کند؛ ضرب آهنگ مناسب یک اجرای دلنشین، صریح و پوست کنده دیالوگ گفتن تمام بازیگران و بازی درست آن‌ها و تغییر آرام آرام شخصیت در طول مدت زمان تئاتر. همچنین در این تئاتر آقای چگینی توانسته با کارگردانی درست لحظات و انتخاب درست بازیگر تماشاگر را از تئاتر خود راضی نگاه دارد.

البته در طراحی صحنه با اینکه عناصر مناسب و به جا استفاده شده است با توجه به چیدمان صحنه نسبت به ابعاد سالن شاید برای بازیگر کمی آزاردهنده بوده است به همین دلیل حرکات بازیگران گاهی اوقات تکراری و بیجا است. جاهایی که بازیگران می‌توانستند بدون حرکت اضافه به شیء مورد نظر خود دسترسی داشته باشند تا ریتم نمایش نیز بهتر باشد.

نور نیز در جای خود با توجه به رئال بودن داستان کمی قصه را به لحظات غیر رئال تبدیل می‌کرد که می‌توانست با استفاده از نورهای کم‌تر که احتیاجی نیز به آن نبود، کمک بیشتری به روال قصه داشته باشد. البته در کارگردانی سعی شده بود لحظاتی فارغ از لحظات یک تئاتر رئال را به تماشاگر نشان دهد که به شکل درستی این اتفاق نیوفتاده بود.

بازیگران نیز در جاهایی خارج از روال اصلی متن نمایش به سمت تئاتر غیر رئال گریز می‌زدند که باز البته ممکن است این سلیقه از کارگردان منتقل شده باشد.

متن تئاتر «خدای کشتار» بارها در تهران روی صحنه رفته است، تئاترهایی همچون «خدای کشتار» به کارگردانی علی سرابی، علیرضا کوشک جلالی و … که با توجه به ۲ نکته که اولا هر کارگردانی دیدگاه شخصی خود را نسبت به هر متنی دارد و از طرفی عوامل و بازیگران این تئاتر تجربه کمتری نسبت به عزیزان داشته‌اند، مقایسه آن‌ها با همدیگر کاری است بسی اشتباه.

در انتها شما را به دیدن این تئاتر و حمایت از این گروه و گروه‌های دیگر تئاتری در این ایام که ویروس منحوس کرونا به جان هنر کشور خصوصا هنر تئاتر افتاده است با رعایت کامل پروتوکل‌های بهداشتی دعوت می‌کنیم.»

انتهای پیام/